Πήγαμε, είδαμε: Allah Las στην Τεχνόπολη

Μια από τις πιο χαρακτηριστικές μπάντες στο psy garage/surf ροκ φάσμα

Του Άρη Κατωπόδη

Φωτογραφίες: Τάσος Παπαϊωάννου

Όταν πρόκειται για τους Allah Las είμαστε σχεδόν απόλυτα υποψιασμένοι για το τι πρόκειται να δούμε και ας μην τους έχουμε ακούσει ξανά ζωντανά. Μια από τις πιο χαρακτηριστικές μπάντες στο psy garage/surf ροκ φάσμα, με τέσσερα άλμπουμ την περασμένη δεκαετία.

Αυτή τη φορά στον ανοιχτό χώρο της Τεχνόπολης αλλά τα μονοπάτια εξακολουθούν να είναι γνώριμα μιας και οι Καλιφορνέζοι έχουν συστηθεί στο ελληνικό κοινό προ πολλού. Στην περίπτωση μου βέβαια δεν ίσχυαν οι ίδιες προσδοκίες για τους Underground Youth καθώς δεν είχα εικόνα για τις προηγούμενες επισκέψεις τους στην Ελλάδα. Αλλά θα φτάσουμε σε αυτό αργότερα.

Εκλεκτός των Allah Las για πρώτο support act ο Γάλλος Antonin, ο οποίος μόλις τον περασμένο Μάιο ντεμπούταρε με το άλμπουμ En Silence. Ανέβηκε στη σκηνή, λίγο μετά από τις 20:00, με ελάχιστο κόσμο εκείνη την ώρα στο χώρο. Τον ίδιο με την κλασσική κιθάρα του πλαισίωναν μια ηλεκτροακουστική κιθάρα και ένα μπάσο. Τα απολύτως απαραίτητα δηλαδή. Οι ανάλαφρες μελωδίες και η ρετρό αισθητική του έδειξαν να διασκεδάζουν τον κόσμο, τον οποίο στο τέλος του μισάωρου σετ του, παρέσυρε και σε ένα sing along ενός ιταλικού σκοπού. Τίποτα αξιοσημείωτο μεν, φιλότιμο και ευχάριστο δε.

Ένα τέταρτο αργότερα τα πράγματα σοβαρεύουν απότομα. Η Τεχνόπολη αρχίζει να γεμίζει και στην σκηνή ανεβαίνουν οι Underground Youth. Αδύνατο να τους εντάξεις σε ένα και μόνο μουσικό ιδίωμα. Ένα απίστευτα πετυχημένο κράμα post-punk/shoegaze/noise/psych - νομίζω είναι η καλύτερη σύνοψη που μπορεί να τους αποδοθεί. 

Ο μοναδικός ήχος τους από την πρώτη νότα του Half poison Half God καταλαμβάνει και αλλάζει ολικά την ατμόσφαιρα. Η αρτιότητα της σκηνικής παρουσίας του frontman, Craig Dyer, της μονίμως όρθιας Olya Dyer στα τύμπανα, της μπάντας συνολικά αλλά και του ήχου σε μετέφεραν από την πολύχρωμη ψυχεδελική ανεμελιά, για την οποία σε προδιαθέτουν οι Allah Las, σε ένα ρομαντικά μελαγχολικό χάσιμο, βαθιά λυτρωτικό. Στα 50 λεπτά του σετ τους ξεχωρίζουν τα Morning Sun, Underground, I need you και Fill the void. Αποχωρούν από τη σκηνή αφήνοντας πίσω εμάς με όρεξη να σκάψουμε βαθύτερα στη γεμάτη δισκογραφία τους και μια Τεχνόπολη γεμάτη με 2.000 και πλέον κόσμο.

Περίπου 25 λεπτά μετά, έχοντας συνέλθει από το έντονα επιδραστικό σοκ των Underground Youth, είναι η ώρα της μετάβασης από την δυστοπική Αθήνα του 2023 στον ηλιόλουστο παράδεισο της Καλιφόρνια των 60's. Το ρολόι δείχνει 22:05 και οι Allah Las κάνουν την είσοδο τους με τα γνώριμα και αγαπημένα Tell Me (What's on your mind) και Had it All, ενώ ακολουθούν τα In the air και Prazer em te conhecer από τον τελευταίο τους δίσκο LAHS.

Στο Prazer em te conhecer ο ντράμερ Matt Correia αξιοποιεί την ευκαιρία να δείξει και τις φωνητικές του ικανότητες στα Πορτογαλικά. Το set έχει πάρει πλέον τον δρόμο του, το κοινό έχει εγκλιματιστεί και ακολουθεί σε ένα νοσταλγικό όνειρο. Η διαδρομή συνεχίζει με κομμάτια από όλη τη δισκογραφία με έμφαση στο πρώτο και ομώνυμο άλμπουμ Allah-Las και το τελευταίο LAHS. Ξεχωρίζουν τα Busman's holiday, Keeping dry, Polar onion, Sandy.

Ακριβώς στη μια ώρα του set είναι η στιγμή του Catamaran και αμέσως μετά της προσωρινής αποχώρησης από τη σκηνή σχετικά νωρίς. Ακολούθησε ένα δεκάλεπτο encore το οποίο απόλαυσαν μαζί κοινό και μπάντα με την υπόσχεση της επιστροφής.

Πράγματι μικρό χρονικά σετ. Ωστόσο, ήταν αρκετά συμπεριληπτικό και αντιπροσωπευτικό της δισκογραφίας τους.