Πήγαμε, είδαμε τη Νατάσα Μποφίλιου να παρουσιάζει έναν ολοκληρωμένο Θεοδωράκη

Μία συναυλία με concept.

Του Δημήτρη Κανελλόπουλου

Δεν θυμάμαι να έχω ξαναδεί πιο ολοκληρωμένη συναυλία, παράσταση, αφιερωμένη στο έργο του Μίκη Θεοδωράκη. Μπορεί να υπάρχει, αλλά προσωπικά δεν θυμάμαι. Χθες λοιπόν η Νατάσα Μποφίλιου στο κατάμεστο Ηρώδειο έφτιαξε ένα πρόγραμμα που είχε σενάριο και σκηνοθεσία, διατρέχοντας το (τεράστιο, ατελείωτο... ) έργο του Μίκη.

Δεν πήρε μία ορχήστρα, μία μπάντα και άρχισε να παίζει κομμάτια στη σειρά. Καμία σχέση. Έφτιαξε σκηνικά, δημιούργησε story, πέρασε στα διαφορετικά στυλ του Μίκη αλλάζοντας και η ίδια στυλ κάθε φορά, παρουσίασε ένα έργο με αρχή, μέση και τέλος.

Στα πιο λαϊκά κομμάτια παράδειγμα έστησε μία κομπανία. Στα πιο επικά-πολιτικά έστησε μία big band προσθέτοντας και πνευστά. Στα πιο εσωτερικά κομμάτια τραγουδούσε a cappella ή και με τη συνοδεία μίας κιθάρας. Όπως στη φάση που έβγαλε τον πατέρα της επί σκηνής.

Και κάποιες στιγμές, όπως ήταν δομημένο το σκηνικό, νόμιζες ότι δεν έβλεπες μία συναυλία αλλά ένα θεατρικό αρχαίου δράματος.

Δεν έχει σημασία όπως καταλαβαίνετε να σας πούμε τα τραγούδια που έπαιξε. Λίγο πολύ καταλαβαίνετε ποια είναι. Και καταλαβαίνετε και σε ποιες ενότητες έμπαιναν, αλλού η Δραπετσώνα, αλλού το Άξιον Εστί.

Όλη η σύλληψη της παράστασης ανήκει στην ίδια τη Νατάσσα Μποφίλιου που φαίνεται να γνωρίζει τον Μίκη απ' έξω και ανακατωτά. Την εμπνευσμένη ενορχήστρωση υπογράφει ο Θέμης Καραμουρατίδης και τη σκηνοθεσία ο Άγγελος Τριανταφύλλου.

Ελπίζω η παράσταση να επαναληφθεί και σε άλλο χώρο. Είναι κρίμα να μην τη δει κι άλλος κόσμος.

Φωτογραφίες: NDP