Πήγαμε, είδαμε την Μαρία Παπαγεωργίου να συγκλονίζει και πάλι

Στο αφιέρωμα της στον Θάνο Μικρούτσικο.

Του Δημήτρη Κανελλόπουλου

Ήμουν υποψιασμένος εγώ χθες το βράδυ στην Μαρία Παπαγεωργίου, στο Κηποθέατρο Παπάγου. Ήταν η δεύτερη φορά που έβλεπα την παράσταση-αφιέρωμα που ετοίμασε για τον Θάνο Μικρούτσικο. Ήξερα τι σύμπαν δημιουργεί. Οπότε κάθισα και το απόλαυσα.

Το λέω γιατί όσοι το έβλεπαν πρώτη φορά έμοιαζαν εκστασιασμένοι. Αναμενόμενο. Η Μαρία Παπαγεωργίου με τα «17 ταπεινά ρέκβιεμ για το μέλλον» έχει φτιάξει ένα έργο υψηλής αισθητικής. Ένα μοναδικό αφιέρωμα στον μεγάλο Θάνο που σε εντυπωσιάζει. Τα έγραφε πολύ σωστά και ο Γιώργος Μυζάλης μετά την πρώτη παρουσίαση της συγκεκριμένης παράστασης στο Ολύμπια. Διαβάστε και θα καταλάβετε.

Έτσι και χθες το βράδυ στου Παπάγου, το ίδιο συναίσθημα λειτούργησε. Και βάρεσε κόκκινο. Η Μαρία χτύπησε πάλι φλέβα. Με αυτή την απίστευτη φωνή που διαθέτει. Κι αν στην πρώτη της συναυλία στο Ολύμπια ξεχώρισα το «Οι εφτά νάνοι στο S/S Cyrenia», χθες έπαθα πλάκα με το «Ρόζα Λούξεμπουργκ». Σε μία τρίτη της βραδιά θα είναι ένα άλλο, τρίτο, κομμάτι που θα (μου) κάνει εντύπωση. Μέχρι το 17 («17 ταπεινά ρέκβιεμ για το μέλλον») έχουμε καιρό.

Προφανώς και στο Ολύμπια ήταν καλύτερα, ο κλειστός χώρος σε αυτού του είδους τις συναυλίες λειτουργεί περισσότερο. Δεν έχεις δίπλα σου παράδειγμα κάποιον (κάποια) να τρώει (μία γαβάθα) ποπ-κορν. Αλλά εντάξει, καλοκαίρι έχουμε ακόμα, δεντράκια υπήρχαν γύρω-γύρω, ας φάνε και λίγα νάτσος, δεν πειράζει. Αλλά δίπλα μας ρε γαμώτο; 

Φωτογραφίες: Άκης Χρήστου