Μια βραδιά με τον Joe Bonamassa στο Dome de Paris

Στο Παρίσι.

Του Γιάννη Ταξίδη
Φωτογραφίες: Νιόβη Χειμωνίδου

Ένα πράγμα είναι εγγυημένο όταν κανείς παρακολουθεί μια συναυλία του Joe Bonamassa: Θα αρχίσει στην ώρα της και στη δική μας περίπτωση, ακριβώς στις 20:00.

Η φετινή βραδιά της 11ης Απριλίου ξεκινά με ένα από τα δύο πρωτότυπα κομμάτια του 16ου προσωπικού άλμπουμ «Blues Deluxe Vol II», το εντυπωσιακό Hope You Realize It (Goodbye Again), το οποίο γράφτηκε σε συνεργασία με τον θρυλικό Tom Hambridge. Ζεστός ήχος και γεμάτος ζωή, με τον Joe να βάζει φωτιά στη κόκκινη Gibson SG του και να επικοινωνεί άψογα με τον θρυλικό οργανίστα Reese Wynans, προκαλώντας επευφημίες από το ενθουσιώδες πλήθος.

Συνεχίζει με το απαλό «Twenty Four Hour Blues», το οποίο έχει ένα υπέροχο smoky solo, ενώ το κλασικό «Whiskey Bar Blues» του άλμπουμ Well I Done Got Over It του 2023, με οδηγό τα ντραμς του Carl Carter και το σβέλτο μπάσο του Calvin Turner, μας οδηγεί σε ένα σπουδαίο solo προκαλώντας τα αυθόρμητα χειροκροτήματα του κοινού.

Ωστόσο, το «Self Inflicted Wounds» είναι εκείνο που κάνει το κοινό να παρακολουθεί με κομμένη την ανάσα. Ένα εκπληκτικό υβριδικό progressive blues με ξεκάθαρη ατμόσφαιρα από Pink Floyd και ιδιαίτερα φωνητικά από την Jade MacRae. Το δροσερό «I want To Shout About It» περνάει, με τον Joe, τον Josh Smith και τον Reese να ανταλλάσσουν solo, ο τελευταίος δε, δεν μπορεί να παραμείνει καθιστός κατά τη διάρκεια της εκτέλεσης και σηκώνεται όρθιος στο δεύτερο μισό του τραγουδιού!

Αφιερώνοντας άλλη μια στιγμή για να μιλήσει σύντομα στο κοινό, ο Joe προσφέρει το όμορφο «The Last Matador Of Bayonne», ένα single που κυκλοφόρησε πρόσφατα και έχει μια δυνατή ατμόσφαιρα Clapton και μελωδίες που ραγίζουν την καρδιά. Σε αυτό το σημείο μπορούσες να ακούσεις ακόμα και μια καρφίτσα να πέφτει στο Palais de Sports. Στο «Breaking Up Somebody’s Home» παρατηρούμε την άλλη πλευρά του Joe, καθώς μας γεμίζει ενέργεια τζαμάροντας ασταμάτητα. Το επόμενο τραγούδι είναι το «The Heart That Never Waits», το οποίο, με το τρελά εθιστικό ρεφρέν του, είναι το απόλυτο στολίδι σε μια ζωντανή εκτέλεση. Ένα masterclass στη γεφύρωση των κόσμων της ροκ, της ποπ και της μπλουζ, που σαγηνεύει τον ακροατή.

Η εξαιρετική συνεισφορά του Josh Smith στο «Is It Safe To Go Home» και στο «Lazy Poker Blues» των Fleetwood Mac, τα οποία εκπέμπουν δυναμισμό δίνουν σειρά στο ταραχώδες φινάλε του «Just Got Paid» που έχει φέρει όλο το κοινό όρθιο λόγο της εξαιρετικής διασκευής του Joe στο επικό blues - rock, των ZZ Top. Το «Dazed & Confused» των Led Zeppelin που περιλαμβάνει ένα βροντερό σόλο ντραμς από τον Lamar Carter ολοκληρώνει το κύριο σετ της βραδιάς.

Φυσικά, δεν έχουμε τελειώσει ακόμα και ο Joe κλείνει τη νύχτα με το αειθαλές «Mountain Time». Πραγματικά, δεν έχει σημασία πόσες φορές έχει προβληθεί αυτό το τραγούδι και ο Joe εξακολουθεί να το παίζει σαν να πρόκειται για πρώτη φορά.

Για να είμαι απολυτά ειλικρινής, παρά τον ενθουσιασμό του κοινού και τις τεχνικά άψογες εκτελέσεις, πρέπει να ομολογήσω ότι η παράσταση εκείνο το βράδυ με άφησε λίγο κρύο. Όχι επειδή υπήρχε κάτι που δεν έπαιξε ή τραγούδησε ο Joe, ούτε για το θέμα της μουσικότητας του στη σκηνή. Η δεξιότητα του Joe Bonamassa στην κιθάρα δεν μπορεί να αμφισβητηθεί. Συνδυάζει τη ροκ με τη μπλουζ και δημιουργεί κάτι μοναδικό, ίσως μαγικό.

Η όλη ατμόσφαιρα της συναυλίας, η οποία είχε μια δομή που έμοιαζε με αναλόγιο στο επίκεντρο, με τον Joe να φοράει το καλοσιδερωμένο κοστούμι του σε συνδυασμό με την προφανή έλλειψη αλληλεπίδρασης του με το κοινό και παρά την πολύ δεμένη, γυαλιστερή παράσταση, μου έδωσε την εντύπωση μιας καλοπροβαρισμένης, κλινικά εκτελεσμένης θεατρικής σκηνικής παραγωγής και όχι μιας συναυλίας στην οποία θα απολαύσω τους αγαπημένους μου μουσικούς που τα δίνουν όλα πάνω στη σκηνή.
Προβληματίστηκα με τις ιδιαίτερα υψηλές τιμές των εισιτηρίων οι οποίες είχαν κι έχουν ως αποτέλεσμα την συντριπτική παρουσία ενός «ηλικιωμένου» κοινού εις βάρος τον νεότερων θαυμαστών του είδους που σήμερα αναζητούν απεγνωσμένα την έμπνευση. Παρ' όλα αυτά ο Joe είναι ένας τελειομανής καλλιτέχνης και δεν άφησε κανέναν από τους παρευρισκόμενους να αισθανθεί απογοητευμένος.

Αν βαθμολογούσα, θα έβαζα 8/10

__________________________

11 Απριλίου 2024
DOME DE PARIS - PALAIS DES SPORTS, PARIS

1. Hope You Realize It (Goodbye Again)
2. 24 Hour Blues
3. Well, I Done Got Over It (Guitar Slim cover)
4. Self-Inflicted Wounds
5. I Want to Shout About It (Ronnie Earl and the Broadcasters cover)
6. The Last Matador of Bayonne
7. Breaking Up Somebody's Home
8. The Heart That Never Waits
9. Is It Safe to Go Home
10. Lazy Poker Blues (Fleetwood Mac cover)
11. Just Got Paid (ZZ Top cover)
12. Dazed and Confused (Led Zeppelin cover - including drum solo)
Encore: «Mountain Time»