Πήγαμε, είδαμε Pestilence, Testament και Behemoth στο Release Festival

Του Δημήτρη Σταματίου

 

Φωτογραφίες κειμένου: Αλεξάνδρα Κατσαρού

Με τρία συγκροτήματα που εκπροσωπούν τρεις διαφορετικές εκφάνσεις του extreme metal ολοκληρώθηκε το βράδυ της Κυριακής το Release Athens για το 2024 και οι εντυπώσεις μας είναι πολύ θετικές.

To σόου άνοιξαν λίγο μετά τις 7 και υπό ήλιο και ζέστη οι Ολλανδοί Pestilence, οι οποίοι στις αρχές της δεκαετίας του 1990 με τους πρώτους δίσκους τους είχαν «μπει σφήνα» στη σχολή της Τάμπα, όσον αφορά στο death metal. Η καριέρα του συγκροτήματος είχε πολλά πάνω και κάτω, διαλύθηκαν κάμποσες φορές, άλλες τόσες επανασυνδέθηκαν, και σήμερα συνεχίζουν να σκορπούν τον ακραίο, αλλά και τεχνικό τους ήχο σε ολόκληρο τον κόσμο.

Το ενδιαφέρον με τους Pestilence είναι ότι, παρότι τα κομμάτια τους είναι συχνά, ας πούμε, λαβυρινθώδη, όσον αφορά στη δομή και τη σύνθεση, εντούτοις, φροντίζουν να διατηρούν ένα εξαιρετικό groove και τα τραγούδια να είναι, εχμ, τραγούδια και όχι μακροσκελείς συρραφές από αλγεβρικά riffs. Βάλτε στα παραπάνω και το ειλικρινές ουρλιαχτό του Patrick Mameli, της μοναδικής σταθεράς στο συγκρότημα, και εύκολα γίνεται αντιληπτό ότι ο κόσμος γούσταρε και γούσταρε πολύ με το old skool death metal των Pestilence.

Με τη μέρα σιγά-σιγά να φεύγει, τη σκηνή κατέλαβαν οι αμερικανοί Testament, ένα από τα πολύ μεγάλα και πολύ χαρακτηριστικά συγκροτήματα του Bay Area thrash metal, οι οποίοι άντλησαν το setlist τους από τα ιστορικά άλμπουμ «The Legacy» (1987) και «The New Order» (1988), όπερ σημαίνει… κομμένα φρένα όσον αφορά στην ταχύτητα, πολλά dive-bombings από τον lead κιθαρίστα Alex Skolnick (μια από τις σημαντικότερες προσωπικότητες στο χώρο της extreme μουσικής σήμερα) και τα πιο-χαρακτηριστικά-δεν-γίνεται φωνητικά του larger than life τραγουδιστή Chuck Billy.

Οι Testament – και δικαίως – δημιούργησαν τεράστια circular pits μπροστά στη σκηνή, ωστόσο, το μυστικό τους όπλο αναμφισβήτητα ήταν ο rhythm κιθαρίστας Eric Peterson, ο οποίος και έχτιζε τα τεράστια riffs και ο ελληνικής καταγωγής ντράμερ Chris Dovas ο οποίος και ευχαρίστησε το κοινό για την θερμή υποδοχή και παρουσία του στο φεστιβάλ. To σετ των Testament ήταν, με απλά λόγια, χορταστικό και ομολογώ ότι λυπήθηκα που δεν τους είχα δει πιο νωρίς.

Εν πάση περιπτώσει, στις 10 το βράδυ και επί περίπου 70 λεπτά επί σκηνής βρέθηκαν οι headliners της μέρας, οι Πολωνοί Behemoth, τους οποίους, παρεμπιπτόντως, είχαμε ξαναδεί πριν από μερικά χρόνια και πάλι στην Πλατεία Νερού, σε μια ημέρα που έπαιξαν οι Ghost και οι Deftones. Ο Adam «Nergal» Tarski και η παρέα του μπορεί αυτή τη φορά να απέφυγαν τις… κερασφόρες εμφανίσεις, ωστόσο, φρόντισαν εξαρχής να κάνουν σαφείς τους στόχους τους, ήτοι να παίξουν με όσο το δυνατόν μεγαλύτερη ένταση το βλάσφημο blackened death metal τους.

Για να είμαι απολύτως ειλικρινής, οι Behemoth ποτέ δεν με «έψησαν» πλήρως, πάντα έχω την αίσθηση ότι η θεατρικότητα και το στιλ μπαίνουν λίγο πιο πάνω από τη μουσική. Ωστόσο, δεν μπορώ να μην παραδεχθώ ότι επικού μεγέθους κομμάτια, όπως το «Demigod» ή το «O Father O Satan O Sun!», δεν με αφήνουν καθόλου ασυγκίνητο. Αν προσθέσουμε σε αυτά και την αναφορά του Nergal στο ότι πλέον το συγκρότημα έφθασε τα… χρόνια του Ιησού (33), αλλά και το shout-out του στους Rotting Christ, τους Necromantia και τον George Kollias, που παίζει στους Nile, καθώς και το θεατράλε κλείσιμο με κουκούλες, μάσκες και ψεύτικο αίμα, θα έλεγα ότι οι Behemoth έδειξαν γιατί ήταν άξιοι headliners μιας πολύ καλής ημέρας.

Περιττό να αναφέρουμε την εξαιρετική οργάνωση του φεστιβάλ, καθώς και ότι χθες πρέπει να μαζεύτηκαν καμιά 20ριά χιλιάδες metalheads για να απολαύσουν τη μουσική που τους αρέσει. Άψογο κλείσιμο, λοιπόν, και… φύγαμε για 2025!