Είδαμε τους Massive Attack στην πιο πολιτική συναυλία της χρονιάς

Στο Release Athens Festival.

Των Τάσου Παπαϊωάννου και Δημήτρη Κανελλόπουλου

Και κάπως έτσι στο Release Festival και όχι σε συναυλία του Θανάση Παπακωνσταντίνου ή των Λόγος Τιμής, ακούστηκε το σύνθημα «λευτεριά στην Παλαιστίνη». Μετά την Επίδαυρο σειρά πήρε και η Πλατεία Νερού. Αναμενόμενο θα λέγαμε από τη στιγμή που έπαιζαν οι Massive Attack, ένα συγκρότημα που έχει πάρει σαφή πολιτική θέση εναντίον του Ισραήλ και της γενοκτονίας που διαπράττει στη Γάζα.

Ήταν μία συναυλία που λειτούργησε ως statement. Αλλά ήταν και μία μεγάλη συναυλία με τους Massive Attack στα καλύτερα τους. Σε μία παραγωγή κολοσσό. Ηχητικά και οπτικά. Ένα πολύ μεγάλο συγκρότημα που παραμένει φρέσκο έστω κι αν έχει να βγάλει δίσκο σχεδόν 15 χρόνια. Ένα συγκρότημα του παρελθόντος που ακούγεται σημερινό.

Και ήρθε με όλα του τα «όπλα». Και τον Horace Andy (με την παλαιστινιακή μαντήλα) και τη φοβερή και τρομερή Elizabeth Fraser (των Cocteau Twins) αλλά και τη Deborah Miller! Αλλά και το συγκρότημα των Young Fathers που το ενέταξαν μέσα στο σετ τους. Ένα αληθινό wall of sound και ένα video wall γεμάτο με πολιτικά συνθήματα, από τον Πούτιν μέχρι τον Νετανιάχου και τις ΗΠΑ. Όλα μέσα. Και σκεφτείτε τι είναι να ακούς στη σειρά και Angel και Safe From Harm και Unfinished Sympathy και Karmacoma και Teardrop! Μαγεία. Και Inertia Creeps πιο πριν, από τα αγαπημένα μας κομμάτια. Στις 10 και 10 βγήκε το γκρουπ, μπροστά σε περισσότερους από 12 χιλιάδες θεατές και έπαιξε μέχρι τα μεσάνυχτα περίπου.

Αλλά πιο πριν, στις 8 και τέταρτο, είδαμε και τους Βeak>. Έχουν περάσει 33 χρόνια από την κυκλοφορία ενός από τους πιο επιδραστικούς και πρωτοποριακούς δίσκους όλων των εποχών, το Blue Lines των Massive Attack. Ηταν 33 χρόνια πριν, το μακρινό 1991, όταν ο Geoff Barrow βοηθούσε στις ηχογραφήσεις αυτού του σπουδαίου άλμπουμ και η ανταμοιβή του ήταν να του δώσουν οι Massive Attack το δικαίωμα να χρησιμοποιήσει το στούντιο ώστε να πάρει τις ιδέες του γραμμένες σε κασέτα! Τα υπόλοιπα είναι η ιστορία που λίγο πολύ όλοι γνωρίζουμε. Και επειδή η ιστορία πάντα παίζει περίεργα παιχνίδια έτσι κι αλλιώς, τα έφερε έτσι ώστε αυτή η μουσική παρέα από το Bristol να σμίξει και στην Αθήνα.

Φανταζόμαστε πως όλοι όσοι παρευρεθήκαμε θα πρέπει να κάναμε την ίδια σκέψη: ποσό ιδανικό θα ήταν ένα line up με Massive Attack και Portishead μαζί. Φυσικά κάτι τέτοιο ήταν αδύνατο όποτε βολευτήκαμε με τη μουσική ιδιοφυΐα του Barrow που όλα αυτά τα χρόνια βρίσκει τον τρόπο να παρουσιάζει τις ιδέες του με διαφορετικό σχήμα. Τους Βeak>. Και όσο παράδοξο και αν ακούγεται, δισκογραφικά έχουν πια ξεπεράσει τους Portishead μιας και φέτος είχαμε την τέταρτη κυκλοφορίας τους.

Τι ζήσαμε λοιπόν για τη μια ώρα της εμφάνισής τους και με συνθήκες αφόρητης ζέστης; Τρεις εξαιρετικά ταλαντούχους μουσικούς, που ήταν φανερό ότι τους αρέσει να παίζουν μαζί. Τον Barrow καθήμενο στα ντραμς και όχι στη γνωστή θέση του στα keabords, τον Will Young, μπασίστα του Robert Plant, επίσης καθήμενο, και τον Billy Fuller στα keabords, να αναλαμβάνουν την υπερθέρμανση του κόσμου και παρά τη ζέστη και το άχαρο της ώρας της εμφάνισης τους, φρόντισαν να κάνουν και τους πιο αδιάφορους να στρέψουν τα μάτια τους στη σκηνή και να χαθούν παρακολουθώντας τους. Σφιχτό kraut-progressive rock, κάλυψαν και τα 4 άλμπουμ τους, φωνητικά στο reverb και για την επόμενη μια ώρα ξεδίπλωσαν περίτεχνα τους υπνωτικούς ρυθμούς τους και τους ζωντάνεψαν στη σκηνή με ιδιαίτερο τρόπο. Και σε αντίθετη με το ύφος της μουσικής τους, είχαμε έναν ομιλητικό Barrow και συνολικά τρεις ταλαντούχους μουσικούς που ήρθαν να μάς δηλώσουν πως είναι ένα συγκρότημα που δεν έχει τίποτα να αποδείξει σε κανέναν πέρα από το να κοινωνήσουν την υπέροχη μουσική τους με τον κόσμο. Και το πετυχαίνουν απόλυτα.

Σήμερα θα είμαστε ξανά στο Release Athens για μία εντελώς διαφορετική βραδιά με τους Duran Duran. Αυτό σημαίνει φεστιβάλ, αυτό σημαίνει μουσική.