Πήγαμε, είδαμε τον Sting στο Ηρώδειο

Δύο ηχηρά sold out!

Του Δημήτρη Κανελλόπουλου

Έχω χάσει και το μέτρημα, πόσες φορές έχει έρθει τα τελευταία χρόνια ο Sting στο Ηρώδειο. Τρεις θυμάμαι σίγουρα, τελευταία αμέσως μετά το lockdown. Πάει να γίνει κάτι σαν θεσμός θα έλεγα. Και θα πρόσθετα ότι κάθε φορά παρουσιάζεται και καλύτερος. Χωρίς να μετρά ότι περνούν τα χρόνια.

Οφείλω να ομολογήσω ωστόσο (αν και κανέναν δεν ενδιαφέρει) πως δεν μου αρέσει ο Sting. Ζήτημα είναι να βρίσκω δύο-τρία τραγούδια του (και από τους The Police) που με κινητοποιούν. Δεν μπορώ ωστόσο να μην αναγνωρίσω την ιστορία του, δεν μπορώ να μην παραδεχτώ ότι είναι ένας σπουδαίος songwriter (από τους λίγους) που απαριθμεί πολλές μεγάλες επιτυχίες.

Την Παρασκευή βρέθηκα στο κατάμεστο Ηρώδειο. Δεν έπεφτε καρφίτσα, δύο βραδιές μαζί με το Σάββατο που δεν υπήρχε εισιτήριο για δείγμα. Αυτά τα μεγάλα ονόματα σε συνδυασμό με το Ηρώδειο είναι σιγουράκια. Και αυτό διότι είναι πολλοί ξένοι θεατές που θέλουν να τα δουν. Δίπλα μου δεν άκουγα ελληνικά, πρέπει στο Ηρώδειο περισσότεροι από τους μισούς να μην ήταν Έλληνες την Παρασκευή το βράδυ. Έτσι «δικαιολογείται» και το ακριβό εισιτήριο, είναι πολλοί εκείνοι που δεν το υπολογίζουν. Γιατί μιλάμε για πολύ ακρινά εισιτήρια στο διήμερο του Sting, εισιτήρια που εμείς δεν «σηκώνουμε». Ωστόσο οι ξένοι τουρίστες, σαν άλλοι βάρβαροι (με την καλή έννοια), είναι μια κάποια λύσις ώστε να συνεχίσουμε να βλέπουμε μεγάλα, ξένα, ονόματα.

Μία ώρα και τρία τέταρτα κράτησε το live ξεσηκώνοντας το εύκολο κοινό. Τρίο είχε ο Sting, ημι-ηλεκτρικό ημι-ακουστικό, κι ένα σετ γεμάτο με επιτυχίες. Όταν δεύτερο κομμάτι βάζεις το Message in a Bottle και τέταρτο-πέμπτο το Englishman in New York, καταλαβαίνετε. Και Walking on the Moon και So Lonely, το Desert Rose φυσικά, αλλά και το Every Breath You Take στο κλείσιμο. Ακολούθησε το encore με το Roxanne να τραγουδάει όλος ο κόσμος και το Fragile για φινάλε με τον Sting στην ακουστική κιθάρα.

Η μεγάλη έκπληξη της βραδιάς ήταν όταν ανέβηκε ο μέγας Eric Burdon στη σκηνή για να παίξουν μαζί το Spill the Wine. Μπορεί εμείς να τον έχουμε «συνηθίσει» αφού ο Eric Burdon είναι εδώ και πολλά χρόνια μόνιμος κάτοικος Κηφισιάς, αλλά αυτό δεν σημαίνει τίποτε. Και, όπως και να το κάνουμε, δύσκολα θα δει κάποιος μαζί στη σκηνή τον Sting με τον Eric Burdon. Τι δύσκολα δηλαδή, μάλλον απίθανα. Αυτά συμβαίνουν και δεν ξανασυμβαίνουν.