Πήγαμε, είδαμε Megadeth, Blind Guardian και Grand Magus

Release Festival 2024 Πλατεία Νερού 14/6/2024

Του Γιώργου Σταύρακα
Φωτογραφίες: Αλεξάνδρα Κατσαρού

Μέσα Ιουνίου, η ζέστη χτυπάει κόκκινο και η δεύτερη μέρα, η πρώτη αμιγώς metal, του Release είναι γεγονός. Σε γενικές γραμμές η διοργάνωση είναι υψηλού επίπεδου με ελάχιστες παραφωνίες όπως η μισάωρη καθυστέρηση στο άνοιγμα των πορτών με αποτέλεσμα την καταπόνηση του κοινού από την ζέστη. Αξίζει να τονιστεί ότι παντού υπήρχαν άτομα της διοργάνωσης καθώς και διασώστες έτοιμοι να παράσχουν πρώτες βοήθειες σε όποιον τις χρειαστεί. Η διοργανώτρια εταιρεία έχει θέσει τον πήχη ψηλά και πλέον είναι δύσκολο να συμβιβαστούμε με κάτι λιγότερο από αυτό, δεν είναι τυχαίο άλλωστε που το πρώτο όνομα διοργάνωσης που έρχεται στο μυαλό των περισσότερων είναι το Release. Σαφώς υπάρχουν ζητήματα τα οποία επιδέχονται βελτίωσης αλλά είμαι σίγουρος ότι με τον καιρό θα λυθούν κι αυτά. Αξίζει να τονίσουμε ότι ο ήχος παραμένει η Αχίλλειος πτέρνα του φεστιβάλ.

 

Grand Magus

Την αυλαία άνοιξαν οι Σουηδοί Grand Magus, το λιγότερο γνωστό από τα τρία συγκροτήματα το οποίο από την πρώτη νότα έδειξε να κερδίζει το κοινό παρόλο τον κακό ήχο ο οποίος δεν ήταν σύμμαχός τους.
Το συγκρότημα αποτελείται από τον τραγουδιστή Janne Christoffersson, τον μπασίστα Mats Skinner και τον ντραμμερ Ludwig Witt. Αποτέλεσαν το ιδανικό opener,με τραγούδια όπως τα Sword of the ocean, Iron Will και Hammer of the North έκαναν το μεγαλύτερο μέρος του κοινού που δεν τους γνώριζε να αναρωτιέται γιατί δεν τους είχε ακούσει νωρίτερα (ένας από αυτούς και ο υποφαινόμενος, Guilty as charged), είμαι σίγουρος ότι πολλοί σήμερα θα πρόσθεσαν κομμάτια τους στην playlist τους.

 

Blind Guardian

Δεύτεροι έκαναν την εμφάνισή τους στην σκηνή οι αγαπημένοι του ελληνικού κοινού Blind Guardian. Είναι η πέμπτη(!) εμφάνιση τους στην Ελλάδα μέσα σε 8 μήνες και κάθε φορά sold out, πράγμα το οποίο δεν το άφησε ασχολίαστο ο τραγουδιστής Hansi Kursch. Αυτή τη φορά όμως τα κοινό δεν ήταν όπως έχουν συνηθίσει, οι αντιδράσεις ήταν πιο χλιαρές και σίγουρα όχι όπως στις headline εμφανίσεις τους.
Το κιθαριστικό δίδυμο André Olbrich και Marcus Siepen έδωσε για μια ακόμη φορά ρέστα, ο ντράμερ Frederik Ehmke έδειξε για ακόμα μία φορά τι παιχταράς είναι και ο Session μπασίστας Johan Van Stratum έδενε την εμφάνιση των Blind Guardian. Η εμφάνιση του τραγουδιστή Hansi Kursch ήταν για ακόμα μια φορά υποδειγματική παρόλο που η φθορά στην φωνή του είναι κάτι παραπάνω από εμφανής, ακόμα κι έτσι όμως η αγάπη για αυτό που κάνει και η αγάπη που εισπράττει από το κοινό ισοσταθμίζουν την όποια απώλεια.
Κομμάτια όπως το Imaginations From the otherside, Mirror Mirror και Valhalla ξεσήκωσαν το κοινό το οποίο δεν σταμάτησε το headbanging παρά μόνο για να τραγουδήσει μαζί με τον Hansi σε ένα αγαπημένο και συγκινητικό Sing along το Bard’s Song το οποίο τείνει να γίνει ο ύμνος του Έλληνα μεταλά.
H συγκεκριμένη εμφάνιση όμως δεν ήταν headlining οπότε το setlist δεν ήταν όπως έχουμε και έχουν συνηθίσει και σίγουρα θα θέλαμε λίγο παραπάνω.

1. Imaginations From the Other Side
2. Blood of the Elves
3. Nightfall
4. The Script for My Requiem
5. Violent Shadows
6. Lord of the Rings
7. This Will Never End
8. Time Stands Still (At the Iron Hill)
9. Secrets of the American Gods
10. The Bard's Song - In the Forest
11. Mirror Mirror
12. Valhalla

 

Megadeth

Πολλά μπορεί να πει κάποιος για τον Dave Mustaine, πάντα ήταν το κακό παιδί της thrash, στριφνός, δύσκολος χαρακτήρας και συνεργάτης και πολύ απαιτητικός. Δεν είναι τυχαίο που δεν έχει πλέον ούτε έναν σταθερό συνοδοιπόρο στην μπάντα του. Έχει χαρακτηριστεί εμμονικός καθώς δεν έχει ξεπεράσει την αποπομπή του από τους Metallica το 1983 ακόμα και σήμερα. Καθ’ όλη την διάρκεια της ζωής του έχει περάσει πολλά και δύσκολα, φτώχια, εθισμούς από τους οποίους είχε φτάσει ουκ ολίγες φορές κοντά στον θάνατο, ασθένειες με σοβαρότερη τον καρκίνο του λάρυγγα το 2019 παρόλα αυτά από όλα πάντα κατάφερνε να βγαίνει νικητής.

Για την εμφάνιση δεν μπορούν να ειπωθούν πολλά καθώς ήταν ισοπεδωτικοί όπως πάντα. O Dave Mustaine για ακόμα μία φορά έδειξε γιατί θεωρείται ως ένας από τους καλύτερους metal κιθαρίστες και από πολλούς ο «πατέρας» της αμερικάνικης Thrash Metal σκηνής. Ο μπασίστας James LoMenzo που εκτίει δεύτερη θητεία στους Megadeth ήταν γελαστός καθ’ όλη την διάρκεια της εμφάνισης δείχνοντας πόσο πολύ γουστάρει να είναι εκεί. Ο Dirk Verbeuren πίσω από τα drums θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως ένας από τους καλύτερους drummers που έχουν περάσει από το συγκρότημα αν όχι από την Metal γενικότερα. Τέλος ο κιθαρίστας Teemu Mäntysaari (μέλος επίσης της Φινλανδικής metal μπάντας Wintersun) που αντικατέστησε τον Kiko Loureiro, αποτελεί την ιδανική προσθήκη καθώς είναι δεινός κιθαρίστας και δίνει στα κομμάτια την διάσταση που τους αξίζει. Σε αυτό το σημείο να τονιστεί ότι ο ήχος της κιθάρας ήταν χαμηλά στην εμφάνιση οπότε δεν τον απολαύσαμε όπως έπρεπε.

Μόνο μελανό σημείο της εμφάνισης ήταν ο εκνευρισμός του Dave (έεεελα δεν το πιστεύω, πρώτη φορά ξανασυμβαίνει) με υπάλληλο που οδήγησε τον ηγέτη των Megadeth να εκτοξεύει λίγα γαλλικά και να ζητά την απομάκρυνσή του από τον χώρο.

Κατά τα άλλα, όπως αναφέρθηκε και πιο πάνω, ήταν ισοπεδωτικοί για ακόμα μία φορά με το κοινό να τραγουδάει μαζί τους και το moshpit δεν σταμάτησε σχεδόν καθόλου.To setlist απόλυτα ισορροπημένο ανάμεσε σε νεότερα τραγούδια και παλαιότερους ύμνους όπως Peace Sells, Holy Wars, Countdown to Extiction και, την έκπληξη της βραδιάς, Mechanix

---) Να αναφέρω και κάτι από προσωπική εμπειρία. Στην συγκεκριμένη εμφάνιση είχα μαζί μου και τον 12χρονο γιο μου. Όλοι όσοι τον είδαν και τον βοήθησαν στο να έχει όσο το δυνατόν καλύτερη πρόσβαση στην σκηνή και να μπορεί να απολαμβάνει μία από τις αγαπημένες του μπάντες. Αλλά και χωρίς να τους ζητήσω με βοήθησαν να τον προφυλάξω ώστε να μην χτυπήσει καθώς έτυχε να είμαστε δίπλα σε moshpit. Αυτά δείχνουν τι κοινό έχει η metal μουσική, δεν είναι τυχαίο που όλοι λένε ότι οι μεταλλάδες είναι τα καλύτερα παιδιά.