Πήγαμε, είδαμε Ville Valo στο Fuzz Club

Τη συναυλία άνοιξαν οι Zetra

Του Γιώργου Σταύρακα

Πολλά μπορεί να πει κανείς για τους HIM και για τον Ville Valo συγκεκριμένα. Αγαπημένος από το κατά κύριο λόγο γυναικείο κοινό που αγαπά την «σκληρή» μουσική αλλά κόκκινο πανί για τους μεταλλάδες / ροκάδες οι οποίο θεωρούσαν ότι δεν του αρμόζει να χρησιμοποιεί τη λέξη Metal σε ο,τιδήποτε λόγω της αγαπησιάρικης θεματολογίας των τραγουδιών του.

Η αλήθεια όμως είναι ότι ο συγκεκριμένος τύπος με το ανδρόγυνο look κατάφερε να έχει φανατικό κοινό και να διεγείρει το ενδιαφέρον του πιο mainstream κοινού για την σκληρή μουσική και να φέρει κόσμο σε αυτήν. Όσο και να μην το παραδεχόμαστε όλοι οι «σκληροί ροκάδες» κάποια στιγμή έχουμε αφιερώσει σε κάποια, ένα τραγούδι του περιμένοντας ανταπόκριση, respect λοιπόν μόνο και μόνο γι αυτό (και για την απίστευτη διασκευή του Wicked Game βεβαίως βεβαίως)

Το κοινό άρχισε να μαζεύεται από νωρίς στο Fuzz με τους φανατικούς να έχουν ήδη μπει μέσα στο club 2 ώρες νωρίτερα ώστε να πιάσουν καλή θέση για να είναι πιο κοντά στη σκηνή και στο είδωλο τους. Η οργάνωση ήταν για ακόμα μία φορά σε πολύ καλά επίπεδα, το προσωπικό αρκούντως ευγενικό και ο χώρος όπως ακριβώς πρέπει για ένα τέτοιο Live. Παρόλο που ο κόσμος ήταν αρκετός δεν ήταν ασφυκτικά γεμάτο όπως συμβαίνει άλλες εκδηλώσεις και δεν δημιουργήθηκε το παραμικρό ζήτημα, ούτε κατά την είσοδο του κόσμου στο club ούτε κατά την έξοδο.

Zetra

Οι εκ Λονδίνου ορμώμενοι Zetra λοιπόν ανοίγουν το live. Είναι μία μπάντα στα πρώτα της βήματα η οποία αποτελείται από δύο άτομα το ένα στα synths (Jordan) και το άλλο φωνητικά και κιθάρα (Adam). Αν μπορούσε κάποιος να περιγράψει τον ήχο τους θα μπορούσε να πει ότι είναι μια μίξη Type O Negative με synths. Η εμφάνιση τους ήταν αξιοπρεπής αλλά τους αδίκησε ο ήχος, η σκηνική τους παρουσία καθώς και ότι την ώρα που ξεκίνησαν να παίζουν η προσέλευση του κοινού δεν ήταν ακόμα μεγάλη. Το setlist τους ήταν ιδιαίτερα μικρό πράγμα το οποίο δικαιολογείται καθώς η δισκογραφική τους παρουσία είναι ακόμα μικρή.

Ville Valo

21:00 ακριβώς σβήνουν τα φώτα και στην σκηνή εμφανίζεται το γνωστό σύμβολο των HIM και μετέπειτα του Ville Valo το Heartagram στο backround. Η μπάντα κάνει την εμφάνισή της με τον performerνα βγαίνει τελευταίος. Το setlist ήταν ισορροπημένο ανάμεσα σε τραγούδια από την solo καριέρα του και από τα χρόνια των HIM, στημένο με τέτοιο τρόπο ώστε ένα τραγούδι από την μία περίοδο να το διαδέχεται τραγούδι από την άλλη και το ενδιαφέρον το κοινού να παραμένει αμείωτο καθ’ όλη την διάρκεια. Δεν έλειψαν επιτυχίες όπως το Right here in my arms, το Gone with the Sin, το Poison Girl αλλά και τα mega hits της μπάντας που παίζουν ακόμα και σήμερα Join me in death και Rip out the wings of a butterfly.
Η απόδοση του Ville Valo ήταν αρκετά καλή φωνητικά παρόλο το κρύωμα που φαινόταν να τον ταλαιπωρεί (ρε Ville με ένα χαρτομάντιλο στο χέρι ήσουν ρε συ σε όλη την διάρκεια του live), αρκετά επικοινωνιακός και χαμογελαστός με το κοινό. Θα μπορούσε βέβαια κάποιος να πει ότι φαίνονταν να μην έχει την ίδια ενέργεια που είχε κάποτε και ότι ήταν αρκετά στατικός στην σκηνή.

Συνοψίζοντας ήταν ένα αρκετά καλό live, σίγουρα όχι το καλύτερο που έχουμε δει, με έναν Ville που δείχνει ότι έχει πράγματα να δώσει, ένα setlist που ισορρόπησε με υποδειγματικό τρόπο στις δύο περιόδους του, ένα κοινό το οποίο τον ακολουθεί φανατικά και εμάς τους υπόλοιπους που ήπιαμε δυο μπύρες ακούγοντας τραγούδια που κάποτε γράφαμε σε mixed cds με καρδούλες κλπ κλπ για να τα δώσουμε σε κάποια (τώρα τα στέλνουμε στο messenger)

Setlist

Echolocate Your Love
Poison Girl(HIM)
The Foreverlost
The Funeral of Hearts(HIM)
Neon Noir
Join Me in Death(HIM)
Salute the Sanguine
The Kiss of Dawn(HIM)
Heartful of Ghosts
Gone With the Sin(HIM)
Loveletting
Right Here in My Arms(HIM)
Baby Lacrimarium
Rip Out the Wings of a Butterfly(HIM)
Run Away From the Sun
When Love and Death Embrace(HIM)

Encore:
Buried Alive by Love(HIM)
In Trenodia
Killing Loneliness(HIM)
Saturnine Saturnalia