Πήγαμε, είδαμε τον TOQUEL στο Κλειστό Γήπεδο Μπάσκετ του ΟΑΚΑ

Ήταν ένας πραγματικός θρίαμβος!

Του Δημήτρη Κανελλόπουλου

Η αλήθεια είναι ότι δεν το περίμενα με τη συναυλία του TOQUEL την Παρασκευή 16 Φεβρουαρίου. Όχι τον τόσο πολύ κόσμο αλλά το πόσο καλό ήταν το live του. Πήγα περισσότερο σαν παρατηρητής, να δω το φαινόμενο από κοντά και ενθουσιάστηκα,

Καταρχάς η παραγωγή ήταν σούπερ. Οπως βλέπετε και στις φωτογραφίες είχαν στήσει ένα 360°stage στο κέντρο του κλειστού, με τέσσερα video wall από πάνω και με οπτική απ' όλες τις πλευρές του σταδίου. Η αρχή του μάλιστα, με τα τέσσερα video wall να ανεβαίνουν φανερώνοντας τη σκηνή, μου θύμισε κάτι αντίστοιχο που είχα δει σε συναυλία του Kendrick Lamar στη Νέα Υόρκη. Έτσι κλειστό ήταν κι εκεί το stage με τους θεατές να περιμένουμε να ξεκινήσει το live ώστε να μας αποκαλυφθεί η σκηνή.

Είχε και πολύ καλό light show με φώτα-προβολείς που ξεκινούσαν απ' όλες τις πλευρές του σταδίου. Σαν club. Επαναλαμβάνω, το επίπεδο της παραγωγής ήταν πολύ υψηλό για τα ελληνικά δεδομένα. Τα ανέβασαν αισθητά τα στάνταρ πλέον.

Η συναυλία ξεκίνησε αργά σχετικά, λίγο πριν τις 10 και μισή. Και ξεκίνησε πρωτότυπα βλέποντας σε βίντεο την Μαργαρίτα Μάτσα, τον ιθύνοντα νου της Minos EMI, a Universal Music Company, να μιλάει στο τηλέφωνο με τον ίδιο τον TOQUEL και να του εύχεται καλή επιτυχία. Μετά μεταφερθήκαμε σε μία αποβάθρα λιμανιού παρατηρώντας εκεί μία ιστορία με συμμορίες και πρωταγωνιστή τον TOQUEL. Στο βίντεο είδαμε πως μπήκε στη Μερσέντες του και πως με αυτή έφτασε στο ΟΑΚΑ, μία Μερσέντες που δέσποζε -κανονικότατα- στο κέντρο της σκηνής.

Και έτσι ξεκίνησε το live με τον TOQUEL να σαρώνει και να το απολαμβάνει. Ως special guests εμφανίστηκαν οι Fly Lo, Hawk, Roran, Lila, Rack & Nineb Youk και, φυσικά, ο SNIK αλλά και ο Bloody Hawk! Dream team.

Όσο από κόσμο, το κλειστό πλημμύρισε. Κοντά στις 16 χιλιάδες θεατές (!) με την πλειοψηφία του κόσμου να είναι μαθητές Λυκείου και κυρίως κορίτσια. Δεν χρειάζεται να σας πω ότι τραγουδούσαν όλα τα κομμάτια.

Δεν έμεινα μέχρι το τέλος μια και είχε πάει μία παρά τέταρτο και ο TOQUEL ράπαρε ανελέητα. Δεν μου αρέσει ιδιαίτερα ο ήχος αλλά αυτό δεν με εμποδίζει να πω ότι ήταν μία συναυλία-ορόσημο για το είδος.