Πήγαμε, είδαμε Bryan Adams στο ΟΑΚΑ

Μία τίμια συναυλία

Του Τάσου Παπαϊωάννου

Φωτογραφίες: Τάσος Παπαϊωάννου

Ακριβώς τέσσερα χρόνια μετά την τελευταία του εμφάνιση στον ίδιο χώρο, o Bryan Adams βρέθηκε και πάλι στη σκηνή του κλειστού μπάσκετ του ΟΑΚΑ μπροστά σε 6-7 χιλιάδες θεατές.

Μετά την 20λεπτη αιώρηση ενός φουσκωτού drone σε μορφή cabrio αυτοκινήτου πάνω από τα κεφάλια των θεατών (από τον τελευταίο του δίσκο), ο Bryan και η μπάντα του βρέθηκαν στη σκηνή.
Μας συστήθηκε και έδωσε τον τόνο της βραδιάς με το «Kick Ass» από τον τελευταίο δίσκο του «So Happy It Hurts» και για όσους δε συγκρατούν καλά ονόματα, μας επανασυστηθηκε με το Can’t Stop This Thing We Started και Somebody και εκεί πλέον δεν είχε κανείς καμία αμφιβολία για το ποιος ήταν ο κύριος πάνω στη σκηνή.

Και ειδικά αν έχεις μεγαλώσει τις δεκαετίες του ´80 και του ´90, είναι αδύνατο να μην αναγνωρίσεις τις ομολογουμένως τεράστιες επιτυχίες του. Είναι 63 χρονών πλέον ο Bryan αλλά η ηλικία του δε δείχνει να είναι εμπόδιο για αυτόν. Η τραχιά χαρακτηριστική φωνή του παραμένει εξαιρετικά καλή, το ίδιο και η φυσική του κατάσταση.

Μαζί με τον Keith Scott, τον κιθαρίστα του από το 1983, αλώνισε την μεγάλη σκηνή με τα διάσπαρτα μικρόφωνα σε διάφορα μέρη της σκηνής να παίζουν το ρόλο τους σε αυτές τις περιπλανήσεις του. Φυσικά το Reckless παίζεται σχεδόν ολόκληρο (και γιατί όχι;) και η best of δομή της συναυλίας δείχνει να λειτουργεί καλά, ακόμα και για τις χιλιοακουσμένες cheesy μπαλάντες του.

Μην ξεχνάμε ότι μιλάμε για έναν καλλιτέχνη που η έλευση του grunge τον βρήκε να είναι Νο 1 σχεδόν σε όλα τα charts και τον άφησε σχεδόν αλώβητο, (το Everything I do ήταν 15 εβδομάδες No 1 στα uk charts το μακρινό… 1991) και κατάφερε να επιβιώσει χάρη σε αυτές ακριβώς τις μπαλάντες μέσω των soundtrack σε blockbusters ταινίες.

Και 30 χρόνια μετά (και πάνω από 40 συνολικά) συνεχίζει να περιοδεύει και να κάνει τους θεατές του να περνάνε καλά, χωρίς η νοσταλγία να αποτελεί εμπόδιο, ειδικά όταν έχεις να ακούσεις το «Run To You», «It’s Only Rock», «Cuts Like A Knife», «Can’t Stop This Thing We Started», «Heaven» και φυσικά το αξεπέραστο και εκρηκτικό «Summer Of ‘69» που έκανε όλο τον κόσμο σε αρένα και κερκίδες να ξεσηκωθεί.

Επικοινωνιακός με τον κόσμο -χώρεσε και τέσσερα request στην playlist του- και για 2 ώρες και ένα τέταρτο και 31 τραγούδια μετά, έδωσε μια παράσταση υψηλής ενέργειας -και συναισθηματικής- που δεν έχασε σε καμία στιγμή τη συνοχή της. Σημειώστε πως ο ήχος ήταν τέλειος, δυνατός και καθαρός. 

Αν και δεν μπορεί να χαρακτηριστεί σαν καινοτόμος, παραμένει ενθουσιώδης και διασκεδαστικός και αυτό ακριβώς θέλει και ο κόσμος που παρευρίσκεται στις συναυλίες του. Και σίγουρα συνεχίζει και το έχει παρά τα 63 του χρόνια αν και δε νομίζουμε ότι το έχασε και ποτέ…