Πήγαμε, είδαμε, Γιώργος Νταλάρας και Άλκηστις Πρωτοψάλτη στο Παλλάς

Άχαστοι!

Του Γιώργου Μυζάλη

Πολυαναμενόμενη πρεμιέρα μιας συνεργασίας – απωθημένο για τους φανατικούς και των δύο καλλιτεχνών, χθες βράδυ στο Παλλάς: Άλκηστις Πρωτοψάλτη και Γιώργος Νταλάρας επί σκηνής, ενδεχομένως με καμιά εικοσαετία καθυστέρηση. Κάλλιο αργά, παρά ποτέ, όμως.

Πως να χωρέσουν, αλήθεια, τα ρεπερτόριά τους σε ένα πρόγραμμα δυόμιση ωρών; Πως να μη φύγεις με ένα μικρό παράπονο που δεν άκουσες ένα (ή περισσότερα) από τα αγαπημένα σου; Μικρή σημασία έχει το «ψαχούλεμα» στην playlist και οι παρατηρήσεις επ΄αυτής. Αυτό που, για μένα (αλλά νομίζω και για τους περισσότερους), έχει σημασία είναι η ευτυχισμένη (σχεδόν εορταστική) συγκυρία της συνύπαρξης των δύο αυτών σπουδαίων ερμηνευτών.

Ο Νταλάρας στο «Κυκλοφορώ κι οπλοφορώ» (μουσική: Σταμάτης Κραουνάκης – στίχοι: Λίνα Νικολακοπούλου), η Πρωτοψάλτη στο «jazzy Πεπρωμένο» (μουσική – στίχοι: Βασίλης Δημητρίου), οι δυο τους στο «Ανθρώπων έργα» (μουσική: Σταμάτης Κραουνάκης – στίχοι: Λίνα Νικολακοπούλου) και μετά στον Bregovic, αλλά και στο «Το ‘πες» (μουσική: Χρήστος Νικολόπουλος – στίχοι: Λευτέρης Παπαδόπουλος). Ο καθένας μόνος του, επίσης: η Πρωτοψάλτη στη «Σωτηρία της ψυχής» (μουσική: Σταμάτης Κραουνάκης – στίχοι: Λίνα Νικολακοπούλου) και στο «Ο άγγελός μου» (μουσική: Στέφανος Κορκολής – στίχοι: Νίκος Μωραΐτης) κι ο Νταλάρας στο «Δίχως την καρδούλα σου» (μουσική: Σταύρος Κουγιουμτζής – στίχοι: Άκος Δασκαλόπουλος) και στα «Παραπονεμένα λόγια» (μουσική: Γιάννης Μαρκόπουλος – στίχοι: Μάνος Ελευθερίου). Και όλα αυτά, σχεδόν αναλλοίωτα (ακόμα και αν κάποιες τονικότητες έχουν κατέβει λιγουλάκι).

Αμφότεροι σε εξαιρετική, ακόμα, φωνητική κατάσταση, κατασταλλαγμένοι ως καλλιτέχνες και ως άνθρωποι, με μηδενική διάθεση για «πόζα» ή για «κόντρα», κερδίζουν με την απλότητα και τη συνέπειά τους. Δίνονται από σκηνής, με μέτρο και αισθητική, σωστές επιλογές τραγουδιών, ταιριαστές στο αντάμωμά τους και «καλοφτιαγμένες».

ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ, πρέπει να γίνει αναφορά στην ορχήστρα που «κλέβει την παράσταση». Αποτελούμενη κατά το μεγαλύτερό της μέρος από μουσικούς που συνήθως παίζουν με την Πρωτοψάλτη, αλλά και με κάποιες «ζωτικές» προσθήκες από τη μπάντα του Νταλάρα, οι μουσικοί δίνουν το «κάτι παραπάνω» που χρειαζόταν ο ήχος μιας τέτοιας συνύπαρξης. Νέα παιξίματα, διαφορετικές προσεγγίσεις, σύγχρονες προσεγγίσεις.

Τα εύσημα στους δυο μαέστρους – ενορχηστρωτές: Θωμάς Κοντογιώργης (πιάνο) και Μάνος Γρυσμπολάκης (ακκορντεόν). Θα αναφέρω όλα τα ονόματα των μουσικών γιατί αναγνωρίζω και εκτιμώ την τεράστια συνεισφορά τους στο εκπληκτικό τελικό αποτέλεσμα: Νίκος Κατσίκης (μπουζούκι), Απόστολος Βαλαρούτσος (κιθάρες), Πέτρος Βαρθακούρης (κοντραμπάσο), Κώστας Μυλωνάς (τύμπανα), Στράτος Σαμιώτης (κρουστά), Αποστόλης Βαγγελάκης (κλαρίνο), Παναγιώτης Ζαφειρόπουλος (τρομπόνι) και Γιάννης Σταματογιάννης (μπουζούκι). Κύριοι, chapeau! Είστε προστιθέμενη (υπερ)αξία και υπερατού.

Εν κατακλείδι, ήλπιζα πολύ καιρό τώρα αυτή τη συνεργασία. Την ένιωθα σαν «χρωστούμενη». Την απόλαυσα και θα την ξαναπολαύσω. Σας τη συνιστώ ανεπιφύλακτα.

Φωτό: Νίκος Κατσίκης (facebook)

Φωτό: Θεατρικές Σκηνές - Παραγωγές Θεαμάτων