Πήγαμε, είδαμε: Plissken Festival στο Θέατρο Βράχων στον Βύρωνα

Πάλι καλά που οι IDLES δεν είναι πανκ…

Του Δημήτρη Σταματίου

Φωτογραφίες: Τάσος Παπαϊωάννου

Με εκρηκτικό τρόπο άνοιξε το απόγευμα της Παρασκευής η αυλαία του τελευταίου φετινού καλοκαιρινού φεστιβάλ, του Plissken, που πραγματοποιείται στις πολύ όμορφες εγκαταστάσεις του Θεάτρου Βράχων Μελίνα Μερκούρη στο Βύρωνα.

Κι όταν λέμε «εκρηκτικό», το εννοούμε: τα συγκροτήματα που απαρτίζουν το lineup – προεξαρχόντων των IDLES – είναι ένα κι ένα για να δημιουργήσουν ατμόσφαιρα συγκρίσιμη με το εσωτερικό κλίβανου αποστείρωσης: τόσο υψηλή θερμοκρασία που τελικά δεν μένει τίποτα. Περιττό να πούμε ότι το κοινό – που πύκνωνε σταδιακά μέχρι το βράδυ – ανταποκρίθηκε πλήρως.

Η αρχή στην κεντρική σκηνή του Plissken έγινε λίγο μετά τις 6 το απόγευμα της Παρασκευής με το duo των Ultra Sunn (φωνή και… μπλιμπλίκια), οι οποίοι, για να είμαστε απολύτως ειλικρινείς, θα ταίριαζαν πολύ περισσότερο στο κλίμα, ας πούμε, του Death Disco Festival, καθώς παίζουν ένα απολύτως παραδοσιακό darkwave/electro/EBM, το οποίο φάνηκε να αρέσει πολύ στον λιγοστό κόσμο που είχε βρεθεί από νωρίς frontstage. Προσωπικά δεν μας ενθουσίασε, υπό την έννοια ότι θύμιζε δεκάδες άλλες μπάντες του είδους, χωρίς να έχει κάποιο στοιχείο να το κάνει να ξεχωρίζει. Πάντως, φανταζόμαστε ότι σε κλειστό χώρο θα είναι πιο υποβλητικοί.

Αντιθέτως, τα τρία κορίτσια των Grandmas House που ακολούθησαν, μας άρεσαν πολύ, καθώς μας απέδειξαν μέσα σε σχετικά περιορισμένο χρόνο ότι αν έχεις το attitude και την έμπνευση, το punk/post punk αποτελεί μια εξαιρετικά καλή εξέδρα εκτόξευσης σε τεράστια ύψη. Συνδυάζοντας επιθετικότητα, θόρυβο και δυναμισμό με έξυπνα γραμμένες απλές μελωδίες και τρομερό attitude στην εκφορά/εκτέλεση, το συγκρότημα τα έδωσε όλα και ξεσήκωσε τον κόσμο που αυξανόταν όλο και περισσότερο. Θέλουμε σίγουρα να τις ξαναδούμε.

Ενδιαμέσως, περάσαμε από τη μικρή σκηνή, στο θεατράκι (Άννα Συνοδινού) που βρίσκεται δίπλα από το μεγάλο θέατρο, και ακούσαμε λίγο από τα beats του Cakes Da Killa (δεν προλάβαμε καθόλου Rhumba Club), τουλάχιστον μέχρι να αρχίσει στην κεντρική σκηνή η Alice Glass για μια solo εμφάνιση/performance. H Glass έχει παρελθόν στην «πειραγμένη» electronica, ως πρώην μέλος των Crystal Castles (τελικά ο Καναδάς παράγει πολλά και καλά γκρουπ του χώρου της ηλεκτρονικής μουσικής…), κάτι που απέδειξε και στο live της, καθώς αν κάποιος βγάλει τον θόρυβο από τα κομμάτια, αυτό που μένει είναι ποπ μελωδίες τραγουδισμένες με μεγάλη ένταση. Ενδιαφέρουσα μουσική και η Glass έχει κοινό, όπως φάνηκε από τις θερμές αντιδράσεις κατά τη διάρκεια τoυ live.

Πίσω στο θεατράκι, για τον ΜΑΖΟΗΑ, ο οποίος μάζεψε πολύ κόσμο, φαίνεται ότι αρέσει πολύ, και που δήλωσε ουκ ολίγες φορές ότι δεν κρατιέται για να δει τους IDLES. Οι οποίοι – κύριοι – 10 και 10 πάτησαν στη σκηνή του Plissken για μια από τις καλύτερες συναυλίες που έχουμε δει τα τελευταία χρόνια, τοποθετώντας τη βρετανική μπάντα πολύ ψηλά στο χώρο της σύγχρονης ροκ μουσικής.

Εντάξει, οι IDLES μπορεί να μην είναι punk, αλλά έχουν σαφείς επιρροές από το punk/post punk, αν και στα αυτιά του υπογράφοντος η μπάντα μοιάζει να συνεχίσει την εξαιρετική παράδοση του noise rock που είχαν δημιουργήσει labels όπως η Amphetamine Reptile και η Touch and Go, ωστόσο προσαρμοσμένο στο σήμερα αλλά και στο αμιγώς βρετανικό περιβάλλον που τα μέλη του συγκροτήματος έχουν μεγαλώσει. Που σημαίνει ότι, από τις πρώτες νότες του «Colossus» τα πράγματα έγιναν σαφή: μουσική σαν οδοστρωτήρας χωρίς φρένα σε κατηφόρα, μια τρομακτική rhythm section, δύο κιθαρίστες που κακομεταχειρίζονται (με την καλή έννοια…) τις Travis Bean και τις Telecasters τους και ένας απίστευτος frontman, ο Joe Talbot να ορύεται ασταμάτητα και να ξεσηκώνει τον κόσμο.

Τι κρατάμε ως highlights μιας εξαιρετικής εμφάνισης; Το κολοσσιαίο «Mother», το τρομερό «I’m scum», όπου ο Talbot έβαλε τον κόσμο να κάτσει στο έδαφος και να φωνάζει ένα καθόλου κολακευτικό σύνθημα για τον βασιλιά της Βρετανίας, το πρέπει-να-το-ακούσεις-για-να-το-πιστέψεις ποτ πουρί από γνωστά ποπ τραγούδια (από το «My Heart will Go On» ως το «All I want for Christmas is you»…) και το εμπρηστικό «Danny Nedelko», αν και πραγματικά δεν υπήρξε κομμάτι ή σημείο της συναυλίας που οι IDLES να έβγαλαν το πόδι από το γκάζι ή που να μειώθηκε η ένταση (παρεμπιπτόντως, δεν υπήρξε κάποιος από τους καλλιτέχνες που να μην έδειξε ενθουσιασμένος από το κοινό, αλλά και από το Θέατρο Βράχων).

Συνοπτικά, η πρώτη μέρα του Plissken ήταν εξαιρετική και η καλοκαιρινή σεζόν τελειώνει με πολύ – αλλά ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ – καλό τρόπο.