Πήγαμε, είδαμε: Έναν συγκλονιστικό Αλκίνοο Ιωαννίδη στην Τεχνόπολη

«Έρχομαι από την καταιγίδα, έρχομαι από τη λάσπη, από τον ρημαγμένο παράδεισο»

Της Αφροδίτης Παπακαλού

Μία βραδιά από αυτές που θα θυμόμαστε για χρόνια, ζήσαμε χθες Δευτέρα στην Τεχνόπολη στη συναυλία του Αλκίνοου Ιωαννίδη.

Υπό τη σκιά των τραγικών γεγονότων, έστησε «μία ηλεκτρική γιορτή πάνω στην καταστροφή και εκτός τόπου και χρόνου».

Η συναυλία άρχισε με τα συγκλονιστικά λόγια του Αλκίνοου για όσα συμβαίνουν: «Έρχομαι από την καταιγίδα, έρχομαι από τη λάσπη, από τον ρημαγμένο παράδεισο από το Πήλιο, από αποκομμένα χωριά, από τα πεσμένα γεφύρια, τους βουλιαγμένους δρόμους, τα κατεστραμμένα σπίτια. Έρχομαι από τη λάσπη, από τους πνιγμένους ανθρώπους, τα πνιγμένα ζώα, τα πεσμένα δέντρα, από τις κομμένες εθνικές οδούς, από την κομμένη, την καμένη, την πνιγμένη χώρα μας. Έρχομαι από τον Βόλο, που ο δήμαρχος της πόλης πριν από τρεις μέρες – ο ανεκδιήγητος δήμαρχος ανεβασμένος σε μια μπουλντόζα φώναζε στην ερημιά εκεί όπου δεν υπήρχε άνθρωπος “ήρθε το φαί και το νερό ελάτε να πάρετε” για την κάμερα κάνοντας προεκλογικό σποτ μπας και τον ξαναψηφίσει κανείς.

Έρχομαι από την χώρα που θα τον ξαναψηφίσουν όμως, έρχομαι από τη χώρα που δεκαετίες τώρα ξαναψηφίζουν όσους μας ρημάζουν. Από τη χώρα χωρίς παιδεία, χωρίς υγεία, χωρίς πολιτισμό, χωρίς πρόβλεψη, χωρίς προετοιμασία, χωρίς πρόνοια, χωρίς φροντίδα, χωρίς ευθύνη. Έρχομαι από τη λάσπη. Σας ευχαριστώ. Μετά από τις πολύ έντονες ημέρες και νύχτες που είστε σήμερα εδώ για να στήσουμε μία ηλεκτρική γιορτή πάνω στην καταστροφή και εκτός τόπου και χρόνου».

Συναισθηματικά φορτισμένος με όλα όσα συμβαίνουν το τελευταίο διάστημα όπως φορτισμένο αλλά και μουδιασμένο θα τολμούσα να πω ότι ήταν και το κοινό.

Επικρατούσε ένα διαφορετικό κλίμα χθες στην Τεχνόπολη, χωρίς όμως αυτό να σημαίνει ότι οι αντιδράσεις δεν ήταν θερμές.

Παρέα με την μπάντα του, Σταύρο Λάντσια, (πλήκτρα), Μιλτιάδη Παπαστάμου (ηλεκτρικό βιολί) Γιώτη Κιουρτσόγλου (ηλεκτρικό μπάσο) και Μιχάλη Καπηλίδη (τύμπανα), ο Αλκίνοος Ιωαννίδης μας χάρισε σχεδόν ένα γεμάτο τρίωρο από αγαπημένα τραγούδια, διασκευές αλλά και αυτοσχεδιασμούς σε μία γεμάτη Τεχνόπολη.

Ο κόσμος δεν σταματούσε να ζητά τραγούδια και εννοείται ότι ο Αλκίνοος δεν χάλασε χατήρι!

Υπήρχαν όμως και στιγμές που νιώσαμε να μας κόβεται η ανάσα. Εκτός από την εισαγωγή του για όλα όσα συμβαίνουν, ο Αλκίνοος Ιωαννίδης αφιέρωσε το «Πάντα θα ξημερώνει» στον Παύλο Φύσσα όπως κάνει άλλωστε κάθε φορά αλλά χθες το αφιέρωσε και στον Βασίλη Μάγγο φορώντας μπλούζα με την υψωμένη γροθιά του.

Λίγο προτού ακούσουμε «Το νερό των Σταγιατών», μίλησε για όσους προσφέρουν βοήθεια αυτές τις ημέρες στους οποίους και το αφιέρωσε αλλά και για το πρόβλημα με το νερό. Είπε λοιπόν: «Το πρόβλημα δεν οριοθετείται στις πλημμυρισμένες περιοχές αλλά θα μας χτυπήσει όλους όπου και αν βρισκόμαστε.

Το νερό των Σταγιατών εδώ και χρόνια χύνεται στο ρέμα, το έκοψε ο Δήμος από τις βρύσες των σπιτιών των κατοίκων του χωριού και τους έφερε νερό από αλλού και τώρα το νερό αυτό δεν υπάρχει, υπάρχει πρόβλημα, ο Βόλος δεν έχει νερό, το νερό πάει χαμένο στα ρέματα. Ελπίζω να σοβαρευτούμε κάποτε».

Θυμήθηκε όμως και τη συμμετοχή του στις δύο συναυλίες που είχαν πραγματοποιηθεί στην Τεχνόπολη τον Σεπτέμβριο του 2015 για τον Θάνο Ανεστόπουλο τραγουδώντας το «Βάλτε να πιούμε».

Και όπως κάνει κάθε φορά λίγο πριν το τέλος, έμεινε μόνος στη σκηνή με την κιθάρα του. Οι λέξεις είναι λίγες για να περιγράψουν τι νιώσαμε. Το σίγουρο είναι ότι ο Αλκίνοος είναι η σταθερά μας και θα κρατήσουμε αυτές τις στιγμές ως κάτι πολύτιμο για να έχουμε να πιανόμαστε από κάπου…