Πήγαμε, είδαμε: παρωχημένοι Στέρεο Νόβα, μίας άλλης αστικής εποχής

Release Athens συνέχεια, Σάββατο βράδυ στην Πλατεία Νερού

Του Δημήτρη Κανελλόπουλου
Φωτογραφίες Αλεξάνδρα Κατσαρού

Δύο τελικά τα βασικά ονόματα της ημέρας, της καυτής ημέρας, οι Leftfield καταρχάς και οι Στέρεο Νόβα ως headliners (δεν ήρθαν λόγω απεργίας και δεν έπαιξαν οι Boy Harsher). Κάποιοι υποστήριζαν πως θα μπορούσε να αντιστραφεί η σειρά, αλλά δεν είμαι και τόσο σίγουρος για το κοινό μια και αυτό ήθελε να δει βασικά τους Στέρεο Νόβα. Και ας ήταν πολύ καλύτεροι οι Leftfield ξεσηκώνοντάς τους όλους. Μετά, που λέτε, ήρθε η μουρμούρα...

Οι Leftfield που έβγαλαν έναν δίσκο μόνο τότε, το Leftism (1995), το μαγικό ντεμπούτο τους, που μας γνώρισε αυτό το αγγλικό δίδυμο. Ποτέ δεν κατάφεραν να κυκλοφορήσουν όχι μόνο κάτι ισάξιο, ούτε καν κάτι άλλο σε λίγο χαμηλότερο επίπεδο, αλλά δεν πειράζει. Αρκούσε ένας δίσκος για να χτίσουν το όνομά τους. Στις 9 και μισή βγήκαν και κατάφεραν όχι μόνο να συγκεντρώσουν το σκόρπιο κοινό αλλά και να το ενθουσιάσουν πλήρως. Σε μία club-ίστικη λογική συναυλίας με κομμάτια όπως το Afrika Shox και, φυσικά, το Phat Planet. Είχαν και δύο MC's μαζί σε κάποια τραγούδια, ευτυχώς όχι σε πολλά (αν και άρεσαν στο κοινό οφείλω να ομολογήσω).

Στις 23:15 ακριβώς βγήκαν οι Στέρεο Νόβα φορώντας τις βιομηχανικές στολές που βλέπετε στις φωτογραφίες. Οι δυο τους στα decks τους, συν ντραμς. Ευτυχώς αυτή τη φορά δεν έπαιξαν playback όπως τον Φεβρουάριο στην Ελευσίνα. Δεν μου άρεσαν. Παλιοί αγαπημένοι ήρωες αλλά, πλέον, εκτός εποχής και κλίματος. Ξεπεράστηκαν. Και οι μουσικές τους αλλά και οι στίχοι τους (εκτός αν κάποιοι παίζουν ακόμα Προ-Πο οπότε να πάω πάσο). Τότε οι Στέρεο Νόβα ήταν κάτι το μοναδικό, τώρα ακούγονται αστεία ρετρό. Η αστική τους μουσική είναι πολύ 90's και δεν μπορεί να μας αγγίξει. Οκ τους αγαπάμε, αλλά περισσότερο με reunion παλιών συμμαθητών σε επαρχιακή καφετέρια Δεκαπενταύγουστο έμοιαζε. Να αναπολείς γεγονότα και να συγκινείσαι. Και χωρίς αυτό το «να συγκινείσαι» να είναι δεδομένο... Ενώ, αντιθέτως, αν ξεφυλλίσεις τώρα το «01» του Στάθη Τσαγκαρουσιάνου που κυκλοφορούσε την ίδια εποχή, βλέπεις ένα σύγχρονο περιοδικό που στέκεται και σήμερα. 

Μιάμιση ώρα έπαιξαν και έδειχναν οι δυο τους, Κωνσταντίνος Β και Μιχάλης Δ να το απολαμβάνουν δεόντως. Κι έμοιαζαν και πολύ αγαπημένοι μεταξύ τους, φαινόταν στις φάσεις που κρατούσε ο ένας τον άλλον. Και νομίζω ότι δεν άρεσαν και πολύ στον περισσότερο κόσμο αλλά αυτό είναι εντελώς υποκειμενικό και αυθαίρετο.

Η βραδιά άξιζε και μόνο τους Leftfield να βλέπαμε. Βετεράνοι μεν αλλά κραταιοί οι τύποι.