Είδαμε Pigs Pigs Pigs Pigs Pigs Pigs Pigs, Vodka Juniors και Melvins στην Τεχνόπολη

Sludge Godz

Του Δημήτρη Σταματίου

Φωτογραφίες: Τάσος Παπαϊωάννου

 

Lost
I fall upon this
And I'm Adonis at home
Once more like the Duchess of Man
Like a T shown one lap

Εεεεεε, συγγνώμη, αφαιρέθηκα για λίγο. Τι λέγαμε; Α, ναι, για τη συναυλία των Pigs x7 και των Vodka Juniors και των Melvins το βράδυ της Δευτέρας στην Τεχνόπολη, στο πλαίσιο του Pilsskën Festival. Συνοπτικά, η συναυλία ήταν περίπου Like a hog dance / Like a pig dare. Τόσο καλή.

Δεν είμαι και πολύ σαφής, έτσι; ΟΚ, λοιπόν, ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή, και η αρχή έγινε γύρω στις 7:30 με τους Pigs Pigs Pigs Pigs Pigs Pigs Pigs από το Νίουκασλ, οι οποίοι βγήκαν μέσα στη ζέστη και την υγρασία του απογεύματος για να παίξουν την desert-fried εκδοχή τους επί του stoner και θα έλεγα ότι ήταν μια χαρά και κάτι παραπάνω.

Οι Pigs x7 κάνουν έναν πραγματικά ανόσιο θόρυβο και τα κομμάτια τους έχουν ουκ ολίγα jams με αποτέλεσμα να απλώνονται για κάμποσα λεπτά το καθένα, δηλαδή, όπως πρέπει να είναι το σωστό, το πρόστυχο stoner rock. Ωστόσο, η μπάντα μπολιάζει τη μουσική της με καλές δόσεις space rock, αλλά και sludge, πράγμα που κάνει τα πράγματα ακόμα πιο ενδιαφέροντα.

Παρά την αποπνικτική ζέστη, η μπάντα ήταν υπερκινητική – στο τελευταίο κομμάτι, ο τραγουδιστής Matthew Baty μας ενημέρωσε ότι μετά το συγκρότημα θα καταρρεύσει στην άκρη της σκηνής και θα απολαύσει τους headliners της βραδιάς – η μουσική ήταν εμπνευσμένη και σίγουρα θα ήθελα να τους ξαναδώ σε κλειστό χώρο.

Στη συνέχεια - γύρω στις 8:35 - και για περίπου μια ώρα (κι ενώ ο κόσμος αυξανόταν διαρκώς, όπως και οι ουρές στα μπαρ...), τη σκηνή κατέλαβαν οι δικοί μας Vodka Juniors, οι οποίοι και φρόντισαν να ξεσηκώσουν τον κόσμο με το anthemic punk τους. Πόσο τον ξεσήκωσαν; Τόσο που στη διάρκεια της εμφάνισής τους δεν έλειψαν τα mosh pits και τα κυκλικά pits. Εν ολίγοις, καθόλου άσχημα και πάντα χαίρομαι όταν ελληνικές μπάντες έχουν τόσο καλό γκελ με τον κόσμο.

Οι Vodka Juniors στα αυτιά μου έχουν μελετήσει πολύ τα κλασσικά συγκροτήματα της Epitaph (Bad Religion, NOFX, Rancid, The Offspring, κ.λπ.), οπότε ο ήχος τους είναι κατά κύριο λόγο ταχύς, μελωδικός, με πιασάρικα ρεφρέν, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι το γκρουπ δεν μπορεί να παίξει το ίδιο καλά και σε χαμηλότερες ταχύτητες. Μια χαρά.

Πριν από καμιά 15αριά χρόνια, όταν οι Melvins, ψάχνοντας για μπασίστα, είχαν απορροφήσει το ντουέτο των Big Business (μπάσο και ντραμς), κάποιος promoter τους είχε φέρει για συναυλία στο Rodeo. Από εκείνη την εμφάνισή τους μου έχει μείνει μόνο ο τεράστιος ήχος των δύο ντράμερ, η κορυφή της αφάνας του Buzz Osborne και ένας ατελείωτος βόμβος.

Ευτυχώς το βράδυ της Δευτέρας ο ήχος και οι συνθήκες ήταν απείρως καλύτερες και το τρίο – πλέον – από την Αμπερντίν της Ουάσινγκτον και αγαπημένο συγκρότημα του Kurt Cobain φρόντισε να μας αποδείξει γιατί οι Melvins, 40 χρόνια από την ίδρυσή τους, παραμένουν ένα από τα καλύτερα συγκροτήματα του ευρύτερου σκληρού ήχου.

Πώς μπορώ να περιγράψω τη μουσική τους; Φανταστείτε τους Black Sabbath της πρώτης εποχής με τον Ozzy να διασκευάζουν κομμάτι των Kiss, μετά να το περνάμε από μπετονιέρα, να αφήνουμε τα looney tunes να το πειράξουν λίγο, να το γράφουμε σε δίσκο 78 στροφών και να το παίζουμε στις 33 στροφές και θα έχετε μια πολύ καλή ιδέα.

Με απλά λόγια, ο sludgy ήχος τους συγκροτήματος – και, πιστέψτε με, ήταν τεράστιος και κάλυπτε σαν κουβέρτα όλους τους χώρους της Τεχνόπολης – δεν αρκείται απλώς στην θορυβώδη φύση του, αλλά πάντα έχει hooks, τα οποία και κάνουν τα κομμάτια να «καρφώνονται» στο μυαλό του ακροατή για πολύ χρόνο αφότου τα έχει ακούσει.

Το setlist ήταν εκλεκτικό (η δισκογραφία των Melvins είναι τεράστια και πρακτικά δεν μπορεί να καλυφθεί σε μια συναυλία): ακούσαμε και το «Zodiac», και το «Revolve», και το «Honey Bucket» και μια πρέπει-να-την-ακούσεις-για-να-την-πιστέψεις διασκευή του «I wanna hold your hand» των Beatles και γενικά η μπάντα φρόντισε να εναλλάσσει γρήγορα και πιο-αργά-και-από-πηχτή-πίσσα κομμάτια.

Ο Dale Crover παραμένει ένας από τους καλύτερους ντράμερ στον κόσμο, ο King Buzzo συνεχίζει να παράγει από την Travis Bean του riffs που χρειάζονται κοσμολογική προσέγγιση για να περιγραφεί η heavosity τους, ο «νέος» (από το 2015…) μπασίστας Steven Shane McDonald είναι σόουμαν και γενικά η συναυλία ήταν χορταστική.

Οι Melvins έκλεισαν με δύο από τα πιο γνωστά τους κομμάτια, το εφιαλτικό «Night Goat» και το πιο αργό κι από λάβα σε αργή κίνηση «Boris», ο Buzz μας ευχαρίστησε, υποκλίθηκε και ο πολύς και πανευτυχής κόσμος που σχεδόν γέμισε (αλλά όχι ασφυκτικά) την Τεχνόπολη αποχώρησε ησύχως λίγο πριν τις 11:30 το βράδυ. Και ήταν όλα πολύ ωραία.