Πήγαμε, είδαμε Bleed from Within, Heaven shall Burn, Kreator, Amon Amarth

Metal Moshing Mad

Του Δημήτρη Σταματίου

«Mosh or die»: κάπως έτσι μπορεί να περιγραφούν όσα ζήσαμε το βράδυ της Τετάρτης στην Πλατεία Νερού, η οποία καταλήφθηκε για άλλη μια φορά από ονόματα που με τον ένα ή τον άλλο τρόπο έχουν σφραγίσει το χώρο του heavy – αλλά ΠΟΛΥ heavy – metal.

Η νέα μεταλλική ημέρα του Release 2023 άρχισε με τους σκωτσέζους Bleed from Within, οι οποίοι μέσα στη ζέστη του απογεύματος ανέβασαν κι άλλο τη θερμοκρασία με το metalcore τους. Θα το ξαναπώ: τα συγκροτήματα που βγαίνουν πρώτα σε αυτές τις πολύ ζεστές μέρες αξίζουν ένα χειροκρότημα παραπάνω, λόγω των συνθηκών υπό τις οποίες παίζουν.

Στη συνέχεια, και επί μία ώρα, τη σκηνή κατέλαβαν οι Γερμανοί Heaven shall Burn, οι οποίοι και προκάλεσαν τα πρώτα μεγάλα mosh pits χάρη στο εντυπωσιακά ακριβές και ξεσηκωτικό melodeath τους. Η straight edge μπάντα από το Ζάαφελντ, παρά τη συνεχιζόμενη ζέστη και τον ήλιο, κυριολεκτικά τα έδωσε όλα (ο τραγουδιστής Marcus Bischoff άδειασε κάμποσα μπουκάλια νερού στο κεφάλι του) και ο κόσμος ανταποκρίθηκε με πάθος και μπόλικο moshing. Καλή εμφάνιση και σίγουρα θα επιδιώξουμε να τους ξαναδούμε.

Για τους Kreator τα πολλά λόγια είναι φτώχεια: μια από τις καλύτερες και μακροβιότερες thrash μπάντες στον κόσμο, ο Mille Petrozza και η συμμορία του επί περίπου μιάμιση ώρα μας υπενθύμισαν γιατί, παρότι υπάρχουν από τις αρχές της δεκαετίας του ’80, παραμένουν σημείο αναφοράς στο χώρο του extreme metal, σαράντα και χρόνια από τα πρώτα demo τους.

Με τη σκηνή να κυριαρχείται από τη δαιμονική φιγούρα που κοσμεί τα περισσότερα εξώφυλλα των δίσκων τους και στα άκρα της δύο… παλουκωμένες κούκλες (γλυκούληδες…), το κουαρτέτο από το Έσεν άπλωσε το setlist του σχεδόν σε ολόκληρη τη δισκογραφία του, από τα old skool «Endless Pain» και «Pleasure to Kill» μέχρι τις πιο καινούργιες δουλείες του («Hate Über Alles» και «Satan Is Real»).

Το τι γινόταν στην αρένα μπορεί να περιγραφεί μόνο με μία λέξη: κόλαση. Είχαμε και Wall of Death και κυκλικά mosh pits, και καπνογόνα και απ’ όλα. Άλλωστε, το attitude του συγκροτήματος ευνοούσε ακριβώς αυτή την ατμόσφαιρα, καθώς ακόμα και στα κομμάτια που δεν κυριαρχούσε η υπερηχητική ταχύτητα, η ένταση και το πάθος των Kreator βρίσκονταν πάντα «στα κόκκινα».

Στις 11 παρά δέκα στη σκηνή ανέβηκε το «μεγάλο» όνομα της βραδιάς, οι Σουηδοί Amon Amarth, για να χαρίσουν στο τεράστιο κοινό που είχε έλθει να τους δει ένα βράδυ βγαλμένο από τη Βαλχάλα. Το κουιντέτο, όπως είναι γνωστό, ειδικεύεται στο «Viking metal», ήτοι σε ένα κυρίως mid-tempo melodeath με τους στίχους να αντλούν έμπνευση από τη σκανδιναβική μυθολογία.

Για να είμαι απόλυτα ειλικρινής, δεν υπήρξε κάποια στιγμή στη διάρκεια της συναυλίας των Amon Amarth που να αισθάνθηκα την ανάγκη να… καβαλήσω ένα drakkar και να εισβάλλω στην Καληδονία. Ωστόσο, η μουσική των Amon Amarth έχει επικό χαρακτήρα, το συγκρότημα έπαιξε πολύ δυνατά και, ακόμα κι αν δεν καταλαβαίνεις λέξη από τους στίχους, η εκφορά τους από τον Johan Hegg είναι αρκετή για να μετατρέψει ακόμα και τον πιο φιλήσυχο fan τους σε αιμοδιψή berserker.

Φυσικά, δεν έλειψε και το… κουπί, όταν εκατοντάδες κόσμου κάθισε στο έδαφος και υποδύθηκε ότι τραβάει κουπί σε κάποιο longship των Βίκινγκ, προς μεγάλη ικανοποίηση του συγκροτήματος (ο ενθουσιώδης Hegg δεν σταμάτησε να λέει «Efharisto Athina!»), στο κομμάτι «Deceiver of the Gods» εμφανίστηκε επί σκηνής και ο Λόκι, και όλα τελείωσαν αρκούντως επικά με το «Twilight of the Thunder God».

Συνολικά θα πρέπει να πούμε ότι η τελευταία μεταλλική ημέρα του Release 2023 θα πρέπει να άφησε απόλυτα ικανοποιημένους τους fans του είδους, ενώ σε επίπεδο παραγωγής όλα ήταν άψογα.