Πήγαμε, είδαμε: John Cale στο Ηρώδειο

Πήγαμε, είδαμε και απήλθαμε.

Του Δημήτρη Κανελλόπουλου

Τα χρηστικά, πρώτα: ο John Cale, θρύλος της μουσικής, έπαιξε κοντά στις δύο ώρες, μέχρι και λίγο μετά τις 11. Μαζί με τη μπάντα του είχε και τη (δική μας) Φιλαρμόνια ορχήστρα να τον συνοδεύει με έγχορδα και πνευστά. Ακούσαμε γνωστά και άγνωστα τραγούδια του, από το Hanky Panky Nohow και το Mercy έως τα δύο, κλασικά, I'm Waiting for the Man και Sunday Morning από Velvet Underground. Ο ίδιος είναι αρκετά μεγάλος σε ηλικία, κάπως βαρύς φυσικά, αλλά πολύ τίμιος σε αυτό που κάνει.

Το Ωδείο δεν είχε πολύ κόσμο, το μισό ήταν γεμάτο.

Προσωπικά δεν μου άρεσε το live, δεν μου έλεγαν τίποτε όσα έβλεπα και όσα άκουγα. Πολύ ξεπερασμένα. Ήταν ξεκούρδιστη φάση, κάπως αταίριαστη και η ορχήστρα. Ωστόσο αυτό είναι πολύ υποκειμενικό, δείτε παράδειγμα τι μου έγραψε μετά τη συναυλία ο Πέτρος: «Μετά από το σημερινό, κανονικά δεν πρέπει να ξαναπάμε σε συναυλία φέτος το καλοκαίρι. Σχεδόν απόλυτο ήταν!». Ο ένας βαρέθηκε θανάσιμα και ο άλλος νιώθει τόσο πλήρης που δεν θέλει να πάει σε άλλη συναυλία το καλοκαίρι. Τα έχει αυτή η μουσική...

Τίμιος και αξιοπρεπής, το είπαμε. Και η συναυλία χορταστική. Ετερον εκάτερον. Τον είχαμε δει και στο Nostos πριν από κάποια χρόνια... Οκ.