Release 2023, ημέρα δεύτερη: Silent Winter, Beyond The Black, Jinjer, Helloween

Ze Germans are back

 του Δημήτρη Σταματίου

Μέχρι και ο... καιρός είχε κάτι από την αυστηρότητα της τευτονικής προσέγγισης στο heavy metal, καθώς η δεύτερη ημέρα του Release 2023 άρχισε υπό βροχήν και συνεχίστηκε με έναν «βαρύ» από σύννεφα ουρανό.

Φυσικά, οι καιρικές συνθήκες δεν εμπόδισαν πολλές χιλιάδες οπαδούς των ιστορικών Helloween να κατηφορίσουν στην Πλατεία Νερού, πολλοί συν γυναιξί και τέκνοις (είδαμε πολλά γκρίζα μαλλιά, πολλά old skool μπλουζάκια του συγκροτήματος και πολλά πιτσιρίκια, προφανώς παλιών fans των Γερμανών power metallers, που πλέον έχουν αποκτήσει παιδιά, στα οποία και έχουν μεταλαμπαδεύσει την αγάπη για το «βαρύ μέταλλο»), για να απολαύσουν μια ακόμα εμφάνιση του αγαπημένου τους γκρουπ.

Για να είμαστε ειλικρινείς, λόγω βροχής δεν καταφέραμε να δούμε τους «δικούς» μας, Silent Winter, οπότε η παρουσία μας στη δεύτερη μέρα του φεστιβάλ άρχισε με τους επίσης Γερμανούς Beyond the Black, του προσωπικού οχήματος της εντυπωσιακής φωνητικά και εμφανισιακά Jennifer Haben, οι οποίοι παίζουν συμφωνικό metal, ήτοι μελωδικά τραγούδια, αρκετά προσβάσιμα στο ευρύ κοινό τα οποία συνδυάζουν «βαριές» κιθάρες με «καθαρά» φωνητικά και «αγγίγματα» από synthesizers.

Αν και ο υπογράφων προτιμά πολύ «βαρύτερες» εκφάνσεις του heavy metal, θα πρέπει να σημειώσουμε ότι οι Beyond the Black είναι πολύ καλοί σε αυτό που κάνουν, το οποίο στην καλύτερη περίπτωση είναι μια ενδιαφέρουσα εισαγωγή για νέους fans του είδους, πριν προχωρήσουν σε πιο extreme επιλογές, ενώ η Jennifer Haben είναι μια πολύ καλή show-woman.

Στη συνέχεια επί σκηνής ανέβηκαν οι Ουκρανοί Jinjer, οι οποίοι πέρσι είχαν αποτελέσει ένα πολύ καλό hors d' oeuvre, πριν τους Sepultura και τους Slipknot, και φέτος αναβαθμίστηκαν στη μπάντα πριν από τους headliners. Και, θα λέγαμε, όχι άδικα, αφού η μουσική τους φάνηκε να αρέσει πολύ για άλλη μια χρονιά στο ελληνικό κοινό.

Με την εντυπωσιακή Tetiana «Tati» Shmailyuk να κυριαρχεί επί σκηνής και να περνά με μεγάλη ευκολία από «καθαρά» σε «βρώμικα» φωνητικά, το συγκρότημα μας παρουσίασε επί περίπου μια ώρα το γκρουβάτο metalcore, το οποίο ξεσήκωσε το κοινό. Θα λέγαμε, πάντως, ότι το συγκρότημα, αν και αρκούντως επιθετικό και... ξεσηκωτικό, ποτέ δεν υπερέβη τα όρια που το ίδιο μοιάζει να έχει θέσει στη μουσική του.

Τέλος πάντων, ακριβώς στις 10:30 οι ιστορικοί Helloween κατέλαβαν τη σκηνή του Release, υπό τις θυελλώδεις αντιδράσεις λατρείας των χιλιάδων φανς τους που κατέκλυσαν την Πλατεία Νερού για να δουν ξανά -μετά από 9 χρόνια- μια από τις πλέον αγαπητές μπάντες στη χώρα μας και ένα συγκρότημα που θεωρείται ως ο ακρογωνιαίος λίθος του power metal, ενός από τα πιο δημοφιλή υποείδη της σκληρής μουσικής.

Το σεπτέτο από το Αμβούργο (τρεις κιθάρες, μπάσο, ντραμς και δύο τραγουδιστές) φρόντισε από την αρχή της εμφάνισής του να καταστήσει σαφές ότι, παρά τα χρόνια που έχουν περάσει (οι Helloween υπάρχουν από το 1984), δεν έχει χάσει τίποτα από τη φλόγα του και τη διάθεση να παίξει με ταχύτητα και δεξιοτεχνία τη μουσική που το έκανε ένα από τα πιο δημοφιλή γερμανικά metal συγκροτήματα.

Μάλιστα, το setlist του προερχόταν από το σύνολο σχεδόν της δισκογραφίας του, με έμφαση στις κλασικές δουλειές του («Keeper of The Seven Keys, 1 και 2», «The Time of the Oath», «Helloween», κ.λπ.) και κυρίως στα πιο γρήγορα κομμάτια, προκαλώντας... ντελίριο στις χιλιάδες κόσμου που βρισκόταν στην Πλατεία Νερού, μεγάλους και μικρούς (highlight το πιτσιρίκι που έκανε headbanging και ήξερε όλους τους στίχους των κομματιών).

Το heavy metal των Helloween, αν και, κατά την άποψή μας, λίγο... παλιομοδίτικο, εντούτοις παραμένει ζωτικό και ευχάριστο και το συγκρότημα -και κυρίως ο «εγκέφαλός» του, Kai Hansen- φάνηκε να περνά υπέροχα επί σκηνής, να απολαμβάνει τη λατρεία του κοινού και, εν τέλει, να μην αισθάνεται την ανάγκη να αποδείξει τίποτα περισσότερο από το γεγονός ότι είναι ακόμα εδώ, έτοιμο να ροκάρει μέχρι τέλους. Τι άλλο χρειάζεται, αλήθεια, για να περάσει κάποιος καλά;...