Είδαμε: Demons Gate Festival, Day 1

Doomsday, baby…

Του Δημήτρη Σταματίου

Μετά την πρώτη –άκρως επιτυχημένη- απόπειρα, το Demons Gate Festival επέστρεψε για δεύτερη φορά στο ιστορικό Κύτταρο Club στην Αθήνα για δύο βραδιές heavy (όσο πιο heavy, τόσο το καλύτερο…) βραδιές.

Με line up 13 συγκροτημάτων, πολλά εκ των οποίων βρίσκονται στο peak της καριέρας τους, το φεστιβάλ μας υποσχόταν πολλές ώρες «βαριάς» απόλαυσης, με τεράστια riffs, brutal φωνητικά και εκκωφαντική μουσική. Μπορούσε όμως να ανταποκριθεί στις προσδοκίες των φανς της heavy μουσικής;

Το ερώτημα είναι προφανώς ρητορικό, καθώς ήδη από την πρώτη βραδιά ο πήχης ανέβηκε πολύ ψηλά και παρέμεινε εκεί καθ’ όλη τη διάρκεια της πρώτης ημέρας που χαρακτηρίστηκε από την doom-y ατμόσφαιρα των συγκροτημάτων που συμμετείχαν.

Φθάνοντας στο Κύτταρο, προλάβαμε λίγο τους δικούς μας Moaning Silence και οι πρώτες εντυπώσεις είναι καλές, αν κάποιος αρέσκεται στο στυλ της μουσικής, π.χ. των Nightwish, ήτοι heavy κιθάρες, κάμποσα synths και γυναικεία φωνητικά front and center. Θα επιδιώξουμε να τους ξαναδούμε, για να σχηματίσουμε πιο πλήρη άποψη.

Το βασικό «μενού» της πρώτης μέρας του Demons Gate άρχισε με τους Γερμανούς doomάδες με το εξαιρετικά… διακριτικό όνομα, τους Fvneral Fvkk, οι οποίοι εμφανίστηκαν επί σκηνής με ράσα καθολικών ιερέων/μοναχών και διατήρησαν το ψευδοθρησκευτικό concept σε όλη τη διάρκεια της εμφάνισής τους. Και μπορεί η όλη φάση να αποπνέει μια δόση τρελού χιούμορ, αλλά η μουσική της μπάντας είναι εξαιρετικά δομημένο κλασικό doom metal της σχολής των Trouble ή των Candlemass, παιγμένο με δυναμισμό και ακρίβεια. Δύσκολα θα δούμε ποτέ στο top ten του Billboard τους Fvneral Fvkk (αναρωτιέμαι γιατί…), ωστόσο μουσικά το συγκρότημα βρίσκεται πολύ ψηλά στο χώρο του και με την εμφάνισή του έθεσε πολύ ψηλά τον πήχη για τους υπόλοιπους.

 

Οι Σουηδοί Ereb Altor που ανέβηκαν στη σκηνή αμέσως μετά είχαν πιο συμβατική εμφάνιση σε σχέση με τους Fvneral Fvkk (δερμάτινα γιλέκα, αλυσίδες, μπότες, σχισμένα τζιν, κλπ), αλλά και πιο συμβατική προσέγγιση στο heavy metal, αφού το βασικό μοτίβο των τραγουδιών τους είναι mid-tempo με «επικά» riffs, αρμονίες ανάμεσα στις δύο κιθάρες και συνδυασμό «καθαρών» και brutal φωνητικών. Το συγκρότημα δεν κρύβει τις επιρροές του (το μπλουζάκι των Bathory που φόραγε ο τραγουδιστής τα λέει σχεδόν όλα…), ωστόσο η δυναμική σκηνική τους παρουσία και τα όντως επικού ύφους κομμάτια τους ξεσήκωσαν το κοινό που ανταποκρίθηκε θερμά.

Το βασικό ενδιαφέρον της πρώτης ημέρας του φεστιβάλ ήλθε για τον υπογράφοντα αμέσως μετά τους Ereb Altor, όταν επί σκηνής ανέβηκαν οι Γερμανοί doomsters Ahab, oι οποίοι κινούνται στο πιο extreme άκρο του είδους: εξαιρετικά αργοί ρυθμοί, br00tal φωνητικά, τεράστια riffs που μοιάζουν με τεράστια βράχια που κυλούν σε αργή κίνηση προς τον ακροατή, ενισχυτές που βογκάνε σαν μπλε φάλαινες σε οργασμό και μια απολύτως σκοτεινή και αποπνικτική ατμόσφαιρα.

Ωστόσο, οι Ahab έχουν κατορθώσει να μην περάσουν στην πλήρη abstraction, όπως άλλα ονόματα του είδους (Khanate, Burning Witch, Monarch!, κλπ), αλλά να καταφέρνουν, μέσα στην ηχητική θύελλα που δημιουργούν, να δίνουν στον ακροατή μικρές «ανάσες» για να μπορεί να πιαστεί από κάπου. Breaks με καθαρές κιθάρες και φωνητικά, μερικά έξυπνα leads, μικρές ρυθμικές παραλλαγές, samples που «δένουν» με το όνομά τους, όλα δείχνουν ένα συγκρότημα που δεν αρκείται απλώς να «λιώνει» τους ακροατές με το βάρος της μουσικής του. Η εμφάνιση, παρά κάποιες μικρές τεχνικές δυσκολίες, ήταν άψογη και περιμένουμε και νέα εμφάνισή τους στην Ελλάδα, μετά την κυκλοφορία του νέου δίσκου τους τον ερχόμενο Ιανουάριο.

Και η «τελετή» της πρώτης ημέρας του φεστιβάλ έκλεισε με τους βετεράνους Σουηδούς Draconian, οι οποίοι σκέπασαν το Κύτταρο με το μελωδικό goth metal τους. Για μια μπάντα που υπάρχει –με τη μία ή την άλλη μορφή- από το 1994, οι Draconian δεν φάνηκαν ικανοποιημένοι απλώς να δρέψουν δάφνες του παρελθόντος, αλλά από την πρώτη στιγμή επί σκηνής έδειξαν έτοιμοι να υπενθυμίσουν γιατί είναι ένα από τα premier συγκροτήματα του είδους. Ο συνδυασμός καθαρών φωνητικών από την Lisa Johansson και brutal φωνητικών από τον Anders Jacobsson, μαζί με την ικανότητα του συγκροτήματος να χτίζει μελωδικά ενδιαφέροντα κομμάτια, μοιάζουν η τέλεια συνταγή στους δίσκους τους, αλλά και σε live setting, όπου η μπάντα κυριολεκτικά κατέκτησε τους εκατοντάδες φανς που είχαν συγκεντρωθεί στο Κύτταρο, με ένα έξυπνο blend παλιών και νέων κομματιών.

Το φεστιβάλ συνεχίζεται και σήμερα.