Είδαμε τον Asaf Avidan στο Ηρώδειο

Well played, sir!

Του Δημήτρη Σταματίου

Όταν ο Asaf Avidan μίλησε στο loaded.gr για τη συναυλία του στο Ηρώδειο, είχε συμφωνήσει με την περιγραφή της μουσικής του ως «ιδιοσυγκρατική ποπ», κάτι που έγινε περισσότερο από προφανές το βράδυ της Πέμπτης στη σκιά της Ακρόπολης.

Φυσικά, στο πλαίσιο του live, η «ιδιοσυγκρατική» - quirky, αγγλιστί…- ποπ μουσική του Ισραηλινού μουσικού δεν έκρυψε τις πολλές και εκλεκτικές επιρροές της: από κλασικά blues και rhythm ‘n’ blues μέχρι soul της Motown και της Staxx και από τον Leonard Cohen και τον –ύστερο- Nick Cave, μέχρι πιο σύγχρονους pop καλλιτέχνες.

Το ταλέντο του Avidan, ο οποίος εμφανίστηκε μαζί με ένα κουαρτέτο αποτελούμενο από τρεις κυρίες (κιθάρα και άλλα νυκτά όργανα, μπάσο και synths, πλήκτρα) και έναν άνδρα στα ντραμς, είναι ότι αναμειγνύει με αγάπη και προσοχή τις επιρροές του, χτίζοντας μια μουσική που φαντάζει ταυτόχρονα απολύτως οικεία και απολύτως προσωπική.

Ταυτόχρονα τα τραγούδια χαρακτηρίζονται από έντονη θεατρικότητα, με τον Avidan να κυριαρχεί επί σκηνής, είτε ως υπερκινητικός performer είτε ως ένας «εσωτερικός» ερμηνευτής που «ανοίγει τα σώψυχά του» προς το –άκρως ενθουσιώδες και φανατικό- κοινό που συνέρρευσε στο ρωμαϊκό θέατρο.

Από τα πρώτα, πιο παλλόμενα κομμάτια της συναυλίας (όπου τα blues συναντούσαν αρμονικά το swagger της soul), μέχρι το πιο ακουστικό («κοενικό», θα το λέγαμε…) κλείσιμο, ο Asaf Avidan έμοιαζε να κάνει «κατάθεση ψυχής» επί σκηνής, είτε όταν την διέτρεχε με πάθος είτε ακίνητος μπροστά σε ένα πιάνο ή με μια ακουστική κιθάρα.

Εμφανώς συγκινημένος για τη δυνατότητα να παίξει στο Ηρώδειο («τα χέρια μου δεν με υπακούουν», παραδέχθηκε σε κάποια φάση), παρά ταύτα επί πάνω από  δύο ώρες κάλυψε ένα μεγάλο κομμάτι του ρεπερτορίου του, συνοδευόμενος από μια στιβαρή και καλοκουρδισμένη μπάντα που έδινε «όγκο» και παλμό στα κομμάτια.

Εν κατακλείδι, η συναυλία της Πέμπτης απέδειξε εν τοις πράγμασι γιατί ο Asaf Avidan θεωρείται ως μια από τις πλέον ενδιαφέρουσες προσωπικότητες της σύγχρονης pop, αλλά και γιατί έχει τόσο μεγάλο –και διαρκώς διευρυνόμενο- κοινό και στην Ελλάδα. Well played, sir.