Είδαμε: Blues Pills, Hellacopters και Clutch στο Release Athens

It's only rock'n'roll, but I like it.

Tου Δημήτρη Σταματίου

 

Photos: Τάσος Παπαϊωάννου

 

H παραπάνω φράση θα μπορούσε να συνοψίσει τέλεια τα όσα είδαμε και ακούσαμε το βράδυ της Τρίτης στην Πλατεία Νερού, όπου το Release Athens 2022 «έστησε» μια βραδιά δυνατού RAWK, ωστόσο, επειδή ο διάβολος βρίσκεται πάντα στις λεπτομέρειες, αξίζει τον κόπο να επεκτείνουμε λίγο παραπάνω τα πράγματα. Σαν το jam ενός hard rock συγκροτήματος της δεκαετίας του '70, ένα πράγμα...

 

H δέκατη μέρα του φεστιβάλ ήταν αφιερωμένη στο ροκ: το χωρίς φτιασίδια, χωρίς εφέ, χωρίς θεατρινισμούς και χωρίς την παραμικρή τύψη ροκ, βουτηγμένο στην παράδοση των seventies, αλλά και με τις απαραίτητες «αναβαθμίσεις», ώστε να ακούγεται φρέσκο, επιθετικό και in-your-face εν έτει 2022.

 

Ας πάρουμε για παράδειγμα τους Blues Pills από τη Σουηδία: κουαρτέτο με κιθάρα, μπάσο, ντραμς και την εντυπωσιακή Elin Larsson στη φωνή, με τη μουσική τους να ακούγεται σαν ένα ευχάριστα επιθετικό μείγμα από Big Brother & The Holding Company, Led Zeppelin, Free και δεκάδες άλλα blues/rock συγκροτήματα.

 

Τα κομμάτια ακούγονταν οικεία, αλλά διέθεταν την απαιτούμενη προσωπικότητα ώστε να μοιάζουν απολύτως δικά τους και όχι απλές «απομιμήσεις» του παρελθόντος, ενώ η Elin ξεσήκωνε το κοινό με την παρουσία της, αλλά και με την αποφασιστικότητά της να κάνει crowd-surfing προς το τέλος του σετ. Μια χαρά και ένα εξαιρετικό ζέσταμα για αυτό που θα επακολουθούσε.

 

Κι αυτό που ακολούθησε ήταν η πραγματική αποθέωση του ροκ, χάρη στους εκπληκτικούς Hellacopters, οι οποίοι συνεχίζουν τη μακρά παράδοση της Σκανδιναβίας, να βγάζει γκρουπ που «βάζουν κάτω» τους Αμερικανούς και Βρετανούς ομότεχνούς τους, σε ό,τι αφορά στο κλασικό κιθαριστικό, εκρηκτικό hard rock.

 

Δημιούργημα του Nicke Andersson, ντράμερ και συνθέτη των ιστορικών Entombed οι οποίοι κυριολεκτικά δημιούργησαν τη «σχολή της Στοκχόλμης» στο death metal, οι Hellacopters μοιάζουν να είναι η απάντηση στο ερώτημα, τι θα συνέβαινε αν διασταυρώναμε τον κλασικό ήχο του Detroit (The Stooges, MC5) με τους Motorhead, προσθέτοντας μια ισχυρή δόση κιθαρικών heroics στο μείγμα.

 

Με απλά λόγια, οι πέντε Σουηδοί επί σχεδόν μιάμιση ώρα επιδόθηκαν σε ένα πραγματικό «πανηγύρι» ροκ, που συνδύασε ταχύτητα, δύναμη, καυτών leads και δυναμικού interplay μεταξύ των δύο -και ενίοτε τριών- axes του συγκροτήματος. Το να πει κανείς ότι οι Hellacopters πήραν το σκαλπ του κοινού είναι λίγο: κρίμα, πολύ κρίμα, που αργήσαμε τόσο πολύ να τους δούμε live.

 

Τελικά, στις 11 ακριβώς οι headliners Clutch κατέλαβαν τη σκηνή στην Πλατεία Νερού μπροστά σε ένα κοινό που έμοιαζε να τους λατρεύει. «It's good to be back in the... office», αστειεύτηκε ο frontman Neil Fallon, καθώς οι ροκερς από το Μέριλαντ είχαν να περιοδεύσουν σχεδόν τρία χρόνια. Καθόλου κακή επιλογή να αρχίσουν από την Αθήνα, όπου το κοινό πάντα συρρέει στις συναυλίες τους.

 

Τώρα, για όσους δεν τους ξέρουν, οι Clutch παίζουν μια γκρουβάτη εκδοχή stoner rock, που έχει αρκετά «δόντια» για να διώχνει όσους δεν την αντέχουν, αλλά και τεράστια hooks, για να λατρεύεται από τους μυημένους. Και, λίγο-πολύ, αυτό έκαναν και στο Release, με ένα setlist που ανέμειξε σε ακριβείς δόσεις παλιά και νέα κομμάτια, που ξεκίνησε «με γκάζια» και που δεν φρέναρε παρά μόνο μετά το τέλος της συναυλίας.

 

Με τον Fallon να αναλαμβάνει το ρόλο του «διασκεδαστή», τα υπόλοιπα τρία μέλη της μπάντας αφοσιώθηκαν στο έργο να παράξουν τα τεράτώδη riffs που αποτελούν το σήμα κατατεθέν των Clutch και το κοινό ανταποκρίθηκε με πάθος και όρεξη (ειδικά μπροστά στη σκηνή, μέχρι τέλους γινόταν χαμός, με την καλή έννοια).

 

Λίγο μετά τα μεσάνυχτα, με τις τελευταίες νότες του «Electric Worry» να αντηχούν στο χώρο, η δέκατη μέρα του Release 2022 έλαβε τέλος, με τον κόσμο που βρέθηκε στην Πλατεία Νερού να αποχωρεί ικανοποιημένος, μετά την καταιγίδα των riffs που απόλαυσε επί πολλές ώρες. Rock on!