Ladies And Gentlemen, The ROLLING STONES

Αυτή τη φορά είδαμε τους Rolling Stones στη Βιέννη

 

Του Τάσου Παπαϊωάννου

«You can't always get what you want / But if you try sometime you'll find / You get what you need…» γράφαμε πριν περίπου ένα μήνα όταν είχαμε επιχειρήσει να δούμε τους Rolling Stones στο Amsterdam Arena αλλά ο Mick Jagger μας είχε χαλάσει τα σχέδια μια και βγήκε θετικός με Covid λίγο πριν την έναρξη της συναυλίας. Ένα μήνα μετά είμαστε στη Βιέννη και ευελπιστούμε ότι ο Keith και ο Ronnie δεν θα παρουσιάσουν κάτι ανάλογο και ότι αυτή τη φορά οι εκπλήξεις θα είναι μόνο ευχάριστες!

Αλλά πριν τις λεπτομέρειες της συναυλίας τους, ας κάνουμε ένα ταξίδι στο παρελθόν: Είμαστε στο 1962, οι ΗΠΑ ξεκινούν το εμπάργκο στην Κούβα, ο Kennedy είναι ο 35ος τους πρόεδρος , ο Νικίτα Χρουτσόφ είναι ο προεδρος της τότε Σοβιετικής Ένωσης , ο Καραμανλής είναι πρωθυπουργός της Ελλάδας , ο Sean Connery πρωταγωνιστεί στην πρώτη ταινία James Bond, η Marylin Monroe βρίσκεται νεκρή, ο Bob Dylan κυκλοφορεί το πρώτο του ομώνυμο άλμπουμ, στο Ηνωμένο Βασίλειο οι Beatles κυκλοφορούν το πρώτο τους single Love Me Do και στις 12 Ιουλίου οι Rolling Stones δίνουν στο κλαμπ Marquee του Λονδίνου την πρώτη τους συναυλία….

Ακριβώς 60 χρόνια μετά, είμαστε στο 2022 και ζούμε μια νέα φάση ψυχρού πολέμου,η Κούβα βρίσκεται ακόμα σε εμπάργκο, η παγκόσμια οικονομία πλέει τα λοίσθια, ελπίζουμε ότι η παγκόσμια πανδημία εξασθενεί αλλά ανησυχούμε για μια επόμενη, δεν έχει καμία σημασία να αναφερθούμε στους τρέχοντες παγκόσμιους και εγχώριους πολιτικούς ηγέτες, ενώ στη μουσική σαρώνουν οι Billie Eilish, Drake, The Weeknd, Kendrick Lamar, Harry Styles, το χιπ χοπ και η τραπ έχουν πάρει την πρωτοκαθεδρία, το ροκ κάπου έχει περάσει σε δεύτερη μοίρα και οι Rolling Stones συνεχίζουν να δίνουν συναυλίες!

Κι εμείς, μετά την ψυχρολουσία του Άμστερνταμ έχουμε κάνει ακόμα ένα ταξίδι για να μοιραστούμε-με το βιεννέζικο κοινό αυτή τη φορά- ένα απολαυστικό flash back στα 60 χρόνια της μουσικής ιστορίας ενός από τα πιο θρυλικά συγκροτήματα όλων των εποχών.

Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Λίγο πριν τις 9, το Ernst Happel είναι ήδη ασφυκτικά γεμάτο με 60.000 θεατές και έχει έρθει η ώρα για να ακουστεί για μια ακόμα φορά το γνώριμο: Ladies and gentlemen…. THE ROLLING STONES… Αυτή τη φορά το ακούμε και κάπου εκεί αρχίζεις να καταλαβαίνεις ότι η διάσημη γλώσσα που μέτρα πλέον και αυτή 52 χρόνια ζωής έχει βρει το νέο ρόλο της. Να μας κοροϊδεύει. Μας κοροϊδεύει που 60 χρόνια μετά, 60 χιλιάδες φανατικοί -όλοι με μπλούζες Stones- έχουν κατακλύσει το Ernst Happel Stadium. Μας κοροϊδεύει για όλους αυτούς που έχουν ήδη γεμίσει τόσα στάδια πριν από τη συναυλία τους στη Βιέννη. Μας κοροϊδεύει για όλες τις επόμενες γεμάτες αρένες της περιοδείας τους. Μας κοροϊδεύει που μαζευτήκαμε fans από κάθε γωνία του πλανήτη για να χειροκροτήσουμε ακόμα μια φορά τους Glimmer Twins, τον Ronnie Wood, αλλά φυσικά και τον εκλιπόντα Charlie Watts. Μας κοροϊδεύει που ανατριχιάζουμε στις πρώτες νότες του Street Fighting Man. Μας κοροϊδεύει που μετά από 2 χρόνια πανδημίας και εγκλεισμού ο κόσμος θέλει να πάρει μέρος σε ένα μεγάλο πάρτι… Και αυτοί είναι εκεί για να το προσφέρουν. Και τι πάρτι!

9 παρά τέταρτο και μέσα σε επευφημίες στις γιγαντοοθόνες εμφανίζεται η μορφή του Charlie Watts ενώ το συγκρότημα παίρνει τις θέσεις του πάνω στη σκηνή. Ο Keith στη μέση της σκηνής, στα δεξιά του ο Ronnie, στα drums βρίσκεται ο Steve Jordan, χρόνια συνεργάτης και αδελφικός φίλος του Keith (έχει συνεργαστεί με τον Richard στον προσωπικό του δίσκο Talk Is Cheap ήδη από το 1988), οι πρώτες νότες του Street Fighting Man ακούγονται και μια αδύνατη φιγούρα με μωβ πουκάμισο σαρώνει ήδη τη σκηνή. To στάδιο σηκώνεται όλο όρθιο, αποθεώνει τη θρυλική μπάντα, τραγουδά και χορεύει σαν να βρίσκεται σε συναυλία για πρώτη φορά. Και αυτό θα συνεχιστεί για τις επόμενες δυόμιση ώρες!

Συνέχεια με Let’s Spend The Night Together και Tumbling Dice και αμέσως μετά έρχεται η πρώτη μεγάλη έκπληξη σχετικά νωρίς. Παίζουν για τα εξηκοστά γενέθλια τους το Like A Rolling Stone το οποίο ακούγεται για πρώτη φορά στην περιοδεία τους, εδώ στη Βιέννη. Και στη συνέχεια έχουμε: Out Of Time που δεν είχε ακουστεί ποτέ ξανά σε περιοδεία πριν τη Sixty Tour, γιατί «οι Stones είμαστε διάολε, ανοίγουμε το σεντούκι μας και βγάζουμε τραγούδια που δεν έχουμε παίξει ποτέ στα εξήντα χρόνια της καριέρας μας».

Ακολουθεί το Wild Horses, που είναι και το τραγούδι που ψήφισαν οι fans για να ακουστεί στη Βιέννη, και ακολούθως τα Living In A Ghost Town, Paint It Black και Honky Tonk Woman πριν ο Mick αποσυρθεί για λίγο από τη σκηνή και δώσει το μικρόφωνο για δυο τραγούδια στον Keith Richards. Sleeping Away και Happy με τη φωνή του Keith και στη συνέχεια η επανεμφάνιση του Mick στη σκηνή με το πράσινο πουκάμισο του να ανεμίζει αυτή τη φορά και να λικνίζεται με το χαρακτηριστικό του τρόπο στους ρυθμούς του Miss you για το δεύτερο ξεκίνημα.

Δεν γνωρίζουμε ποια πνεύματα επικαλέστηκε πριν ξαναβγεί στη σκηνή στο διάλειμμα που προηγήθηκε, υποθέτουμε όμως σε ποιους θεούς της ροκ προσευχήθηκε και βγήκε και μας προσέφερε ίσως την κορυφαία στιγμή της συναυλίες με ένα τραγούδι που σίγουρα δεν είναι στα πιο εμπορικά και πολυπαιγμένα τους. Για 10 λεπτά είχαμε την εκτέλεση του Midnight Rambler, και πάνω στη σκηνή είναι λες και έχουν ανεβεί μαζί με τον Mick, τον Keith και τον Ronnie, ο John Lee Hooker, o Elmore James, o Muddy Waters, o Chuck Berry, ο Buddy Guy, ο Bo Diddley, ο Robert Johnson και ξεδίνουν σε ένα ατελείωτο τζαμαρισμα.

Τα σκεβρωμένα -στην κυριολεξία- δάχτυλα του Keith θέλουν να μας δείξουν τους λόγους που 60 χρόνια μετά συνεχίζουν να γεμίζουν αχανείς αρένες. Θέλουν να μας δείξουν την αγάπη τους για τα μπλουζ, θέλουν να αποτίσουν φόρο τιμής στους ήρωες τους. Και το κάνουν. Και είναι απλά συγκλονιστικοί!

Συνεχίζουν με Sympathy For The Devil και Start Me Up, περνάνε στο Gimme Shelter με τον Mick και την Shasa Allen, να σαρώνουν ερμηνευτικά-χορευτικά τη σκηνή και κάπως έτσι φτάνουμε στη δεύτερη μεγάλη έκπληξη της βραδιάς.

Ενώ ετοιμαζόμαστε για το encore, παρατηρούμε κινητικότητα στο πλάι τη σκηνής. Σε μια συναυλία που η playlist είχε αρκετές αλλαγές σε σχέση με τις προηγούμενες συναυλίες, έχει έρθει η ώρα για μια ακόμα ανατροπή. Και είναι και η ώρα για να δείξει το συγκρότημα τη συμπαράσταση του στο δοκιμαζόμενο λαό της Ουκρανίας. Τα αγόρια της Dzvinochok χορωδίας και τα κορίτσια της Vognyk χορωδίας, μετά από ένα οδικό ταξίδι 15 ωρών από το Κίεβο έχουν πάρει τη θέση τους πάνω στη σκηνή, φορούν Tshirts με την περίφημη γλώσσα στα χρώματα της σημαίας τους και αναλαμβάνουν με τα χορωδιακά φωνητικά τους την εισαγωγή του you can’t always get what you Want. Αν μη τι άλλο συγκινητικό.

Τελευταίο τραγούδι της βραδιάς, αλλά και κάθε άλλης βραδιάς της Sixty Tour δεν είναι άλλο από μια επτάλεπτη εκτέλεση του Satisfaction με 60 χιλιάδες να τραγουδούν και να χορεύουν I can’t get no satisfaction.

Γιατί πραγματικά, εδώ και τόσα χρόνια δεν έχουμε βρει ικανοποίηση, ούτε εμείς ούτε και οι Stones. Και αυτό το ανικανοποίητο είναι η αφορμή για τους Stones να συνεχίζουν να απολαμβάνουν τη λατρεία του κοινού στις περιοδείες τους, αυτό το ανικανοποίητο είναι που μας κάνει εμάς να ψάχνουμε νέες συγκινήσεις στη μουσική, είναι η αφορμή για να ανακαλύψει ένας νέος το παρόν και το παρελθόν του ροκ, να ταξιδέψει, να ονειρευτεί, να ερωτευτεί… Υπό τους ήχους του Satisfaction, το Ernst Happel βρίσκεται και πάλι στον αέρα, όμως το πάρτι για τα 60 χρόνια καριέρας τους κάπου εδώ πρέπει να σταματήσει.

Τι ζήσαμε αυτές τις δυόμιση ώρες...

Μια παρέλαση συναισθημάτων, από μπροστά μας πέρασαν οι έξι δεκαετίες ιστορίας τους, έξι δεκαετίες ιστορίας της ροκ μουσικής αλλά και έξι δεκαετίες αδελφικής φιλίας των εναπομείναντων μελών που περιλαμβάνει χιλιάδες συναυλίες, πάνω από 20 δίσκους και πάνω από 40 παγκόσμιες περιοδείες…

Την επόμενη της συναυλίας των Stones η Βιέννη φιλοξενούσε σε πιο μικρό χώρο, τον Harry Styles, επίσης σε μια Sold Out συναυλία (κάθε προσπάθεια μας να βρούμε εισιτήριο στάθηκε αδύνατη), ενώ την προσεχή Τετάρτη οι Pearl Jam δίνουν επίσης μια sold out συναυλία… Αλλά για σκεφτείτε: ποιος στοιχηματίζει ότι θα υπάρξει κάποιος άλλος που μετά από 60 χρόνια καριέρας θα μπορεί να δίνει sold out συναυλίες με 60.000 θεατές;

Ladies And Gentlemen, The ROLLING STONES…. Απλά ΘΡΥΛΟΙ!