Ένα ωραίο βράδυ με τους Callas στο Temple

Όταν μπήκα στο Temple, ένιωσα σα να μεταφέρθηκα κάπου αλλού, σε κάποια άλλη πόλη. Ίσως κάτι σε Βερολίνο, ίσως και Λονδίνο λόγω της βροχής.

Του Κωνσταντίνου Βρεττού

Διότι, λίγο η βροχή, λίγο που τα τελευταία Σάββατα παίζουμε το παιχνίδι «Βρείτε τις διαφορές» για να τα ξεχωρίσουμε το ένα από το άλλο και λίγο που ακόμα δεν έχει επέλθει κορεσμός στο κομμάτι των συναυλιών στη μετά lockdown εποχή, ήταν αρκετό για να βρεθούμε στο live των The Callas Σάββατο βράδυ στο Temple.

Η ιδιαίτερη αισθητική του Temple, τα μωβ φώτα που χρωμάτιζαν τους indie punk ήχους των The Callas και ένας αγαπημένος φαν του συγκροτήματος στην πρώτη γραμμή, σε απόσταση ενός μέτρου από τον frontman, χορεύοντας σε δικούς του ρυθμούς καθόλη την διάρκεια της συναυλίας δημιούργησε ένα σκηνικό ενός άτυπου βίντεο κλιπ.

Το Temple δεν γέμισε χθες το βράδυ και αυτό μας έδωσε την δυνατότητα να έχουμε τον δικό μας χώρο ώστε να μπορούμε με την άνεση μας να αφεθούμε στις σκέψεις μας και στον παράλληλο κόσμο που ετοίμασαν οι Callas για εμάς με την μουσική τους.

Τραγούδια των Callas βρίσκουν θέση σε διάφορες λίστες μου, με την μουσική τους να συνοδεύει πολλών ειδών συναισθήματα.

Έχοντας ένα μικρό φετίχ με το να παρατηρώ τον κόσμο σε συναυλίες, έβλεπα ανθρώπους με βλέμματα κολλημένα στην μπάντα, κάποιοι άλλοι γύρω τριγύρω αντάλλαζαν φιλιά και κάποιοι άλλοι χόρευαν σα να μην υπήρχε αύριο. Ελάχιστοι ήταν αυτοί που κράταγαν το κινητό.

Ο κόσμος όταν χορεύει είναι σα να πετάει από πάνω του την πίεση και τη γενικότερη αβεβαιότητα που βρισκόμαστε τελευταία.

Μέσα στο γενικότερο ασπρόμαυρο mood που μας διακατέχει, κάτι τέτοια Σάββατα επαναφέρουν την χαμένη σύμπνοια μεταξύ των ανθρώπων και βάζουν λίγο χρώμα στην παλέτα.

Όσοι βρεθήκαμε χθες βράδυ εκεί γύρω μπορεί να μην γνωριζόμασταν, αλλά σε μια περίοδο κοινωνικής κρίσης που βιώνουμε, φύγαμε από το μαγαζί με ένα χαμόγελο κάτω από τις μάσκες.

Αγαπητοί The Callas, σας ευχαριστούμε για την μουσική και τα ξαναλέμε.