Ο Παύλος είναι η σφαίρα στο όπλο του Gazarte

Ο Παυλίδης δεν υπάρχει, για αυτό δεν θα τον χάσουμε ποτέ...

Του Κωνσταντίνου Βρεττού

Ο Παύλος Παυλίδης είναι η σφαίρα στο όπλο του Gazarte που σκοτώνει κάθε εβδομάδα την ρουτίνα ενός ακόμη ίδιου και απαράλλαχτου Σαββάτου. Πιστός στο εβδομαδιαίο ραντεβού του, ξεσήκωσε τον κόσμο και χάρισε μια ακόμη μαγική συναυλία.

Σάββατο βράδυ στο Gazarte, δεν έπεφτε καρφίτσα. Παυλίδης και sold out είναι δυο έννοιες ταυτόσημες άλλωστε. Αργήσαμε λίγο και ήταν φυσικό επακόλουθο να μην έχουμε οπτική επαφή. Βλέπω ένα ζευγάρι με λίγο χώρο από πίσω τους και τους ρωτάω ευγενικά αν μπορούμε να κάτσουμε, για να συνδυάσουμε την μαγική αίσθηση της ακοής που σου προσφέρει ο Παυλίδης, με την όραση. Κανένα πρόβλημα, μας είπαν. Η ευγένεια δεν είναι και δεδομένη στις μέρες αλλά νομίζω πως στην περίπτωση του Παυλίδη είναι και κάτι άλλο. Σα να υπάρχει μια κοινή ενέργεια στο κοινό. Λες και έχουμε πάει για group therapy.

Οι συναυλίες του Παυλίδη λειτουργούν και ως ψυχοθεραπεία. Η χροιά της φωνής του, η μουσική και οι στίχοι πίσω από αυτήν, σε ταξιδεύουν σε εκείνα τα μέρη που μέσα στην πίεση της εβδομάδας ξεχνάς να επισκεφτείς. Φέρνεις στο μυαλό αναμνήσεις, ανθρώπους, τοπία, χρώματα, λουλούδια, πολλά.

Αυτό είναι και το «ρίσκο». Αν πας να ακούσεις Παυλίδη, θα έρθεις σε επαφή με έντονα συναισθήματα.

Όπως και σε κάθε συναυλία, ο Παυλίδης δέχεται παραγγελίες από το κοινό. «Παύλο, νομίζω πως ακούω τον ήχο της φωνής σου». Έχει κάτι το υπερβατικό η μουσική του, μια παλέτα συναισθημάτων, με χρώματα χαράς, λύπης ή και αυτή τη.. χαρμολύπη. Το πινέλο είναι στα χέρια του και τον αφήνεις να ζωγραφίσει.

Κοιτούσα τη μπάντα στο background και ήταν μια φωτογραφία από μόνη της. Ο πανέμορφος χώρος του Gazarte, έχει μια αισθητική που ταιριάζει γάντι με τους «Hotel Alaska» όπως τους αυτοαποκάλεσε χθες ο Παυλίδης.

Είστε τυχεροί. Το Σάββατο που έρχεται δεν θα είναι το τελευταίο live. Πήρε παράταση μέχρι τις 17 Νοέμβρη και βλέπουμε. Όχι ότι μετά θα τον χάσουμε. Όπως λέει και ο ίδιος σε έναν στίχο γεμάτο νόημα, «Αφού δεν υπάρχεις, δεν θα σε χάσω ποτέ»

Ο Παυλίδης δεν υπάρχει, για αυτό δεν θα τον χάσουμε ποτέ. Υπάρχει μέσα μας για να μας υπενθυμίζει μέσα σε δύο ώρες όλα αυτά που πάμε να ξεχάσουμε.