Είδα το live streaming του Αλκίνοου Ιωαννίδη

«Αφού δεν βρεθήκαμε στον ίδιο χώρο, ας βρεθούμε στον ίδιο χρόνο»

Της Αφροδίτης Παπακαλού

Για να παραφράσουμε τον Gary Numan, «είναι ο Αλκίνοος ηλεκτρικός;».

Για όσους είχαν αυτήν την απορία, οι απαντήσεις δόθηκαν το βράδυ του Σαββάτου από το live streaming του Αλκίνοου Ιωαννίδη από την σκηνή του Gazarte.

Δύο ηλεκτρικές κιθάρες, ένας τεράστιος αριθμός από εφέ, ένα μικρόφωνο και ο Αλκίνοος σε μια άδεια σκηνή να προσεγγίζει με ηλεκτρικό τρόπο τραγούδια που έχουμε συνηθίσει να ακούμε με πλούσιες ενορχηστρώσεις.

Δύο πρώτες και βασικές εντυπώσεις: πρώτον, ο ηλεκτρικός ήχος πάει στον Αλκίνοο και δεύτερον, τα τραγούδια απογυμνωμένα από τις ενορχηστρώσεις, μοιάζουν να αποκαλύπτουν τον πυρήνα τους, αλλά με διαφορετικό τρόπο από τις φορές που ο Αλκίνοος Ιωαννίδης τα παρουσιάζει με μια ακουστική κιθάρα ή ένα λαούτο.

Μια τρίτη εντύπωση (μην ξεχνάμε ότι εγώ βλέπω την συναυλία από το σπίτι ενώ ο Δημήτρης την είδε μέσα από το Gazarte) είναι ότι ο Αλκίνοος προσπάθησε να «εκλογικεύσει» την εμπειρία που ο ίδιος βίωνε, χωρίς κοινό, λέγοντας: «Αφού δεν βρεθήκαμε στον ίδιο χώρο, ας βρεθούμε στον ίδιο χρόνο» και προσθέτοντας προς το τέλος της βραδιάς ότι «δεν ένιωσα στιγμή μόνος μου εδώ. Είναι σαν να σας αγκαλιάζω όλους».

Η παρουσίαση της performance –με ασπρόμαυρη φωτογραφία, σε σκηνοθεσία του Δημήτρη Κοσμόπουλου- έμοιαζε να επιδιώκει να φέρει τον (μοναχικό επί σκηνής) καλλιτέχνη όσο πιο κοντά γινόταν στο ψηφιακό κοινό του: κοντινά πλάνα, πλάνα από ψηλά με τον Αλκίνοο να αναζητά στις πεταλιέρες του τον κατάλληλο ήχο για το κάθε τραγούδι, πλάνα που «έπιαναν» τα σκηνικά του Άντη Ιωαννίδη, και πάνω απ’ όλα, ο Αλκίνοος και οι κιθάρες του.

Σχεδόν δυο ώρες έπαιξε ο Αλκίνοος Ιωαννίδης, ενώ είχε προηγηθεί και ένα pre-show όπου παρακολουθήσαμε στιγμές από το soundcheck και την προετοιμασία της παράστασης. Το όλο «πακέτο» ήταν χορταστικό και ιδιαίτερο, ειδικά όταν ο Αλκίνοος αφιέρωσε το «Πάντα θα ξημερώνει» στην οικογένεια του Παύλου Φύσσα αλλά και στον αδικοχαμένο «συγχωριανό» του, Βασίλη Μάγγο.

Η συναυλία του Αλκίνοου Ιωαννίδη ήταν από τις ελάχιστες streaming συναυλίες που έχουμε παρακολουθήσει μέχρι στιγμής που κατάφερε να διαπεράσει την οθόνη και να φτάσει σε εμάς σαν να βρισκόμασταν εκεί.