Πήγαμε (δεν) / Είδαμε: η διαδικτυακή συναυλία των Πυξ Λαξ

Φτάσαμε στο σημείο να καταγράφουμε εντυπώσεις για live που βλέπουμε πια από τον ηλεκτρονικό υπολογιστή (εκεί μας κατάντησαν).

Του Δημήτρη Κανελλόπουλου

Ετσι, Κυριακή βράδυ, μπορεί να μην πήγα κάπου για μία συναυλία, αλλά είδα συναυλία, τη live streaming συναυλία των Πυξ Λαξ. Είναι το ίδιο; Φυσικά και δεν είναι, αλλά θα σας πω.

Καμία σχέση το live streaming με το κανονικό live. Οσο κι αν χθες βράδυ με τη βροχή κάθισα μόνος σπίτι, έβαλα ένα ποτό, δυνάμωσα τη μουσική και άραξα. Να σας πω ότι πέρασα άσχημα ωστόσο, θα είναι ψέματα. Προφανώς όμως και δεν είναι το ίδιο με το να ήμουν εκεί, στο χώρο. Η μέρα με τη νύχτα. Αλλά καλά εμείς στην Αθήνα, ήταν εύκολο να πάμε αν θέλαμε (σε κανονικές συνθήκες εννοώ). Σκεφτόμουν όμως όλους όσοι ζουν μακριά και χθες είχαν την ευκαιρία να δουν ζωντανά τους Πυξ Λαξ, από επαρχία ή εξωτερικό, πράγμα που δεν θα το κατάφερναν σε νορμάλ περιπτώσεις.

Αυτό είναι το θετικό του live streaming και το οποίο θα μείνει να ξέρετε. Και όταν επιστρέψουν οι κανονικές συναυλίες κάποιες θα βγαίνουν και με live streaming με εισιτήριο για εκείνους που βρίσκονται μακριά. Ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου το είπε ήδη πως θα κάνει παράλληλες συναυλίες.

Χθες, όπως έμαθα, τη συναυλία την παρακολούθησαν περίπου τρεις χιλιάδες θεατές. Με κάποια προβλήματα σύνδεσης στην αρχή σε ορισμένες συσκευές στα privacy settings (για λίγους θεατές), προβλήματα που ξεπεράστηκαν πολύ γρήγορα.

Μία αμηχανία στη μπάντα υπήρχε, λογικό θα έλεγα. Ιδίως ανάμεσα στα τραγούδια και στη σιωπή που επικρατεί αντί για τα χειροκροτήματα. Είναι ένα κενό που δημιουργεί χάσμα. Mind the gap, εντάξει, αλλά πώς;

Δυόμιση ώρες έπαιξαν περίπου οι Πυξ Λαξ, κεφάτοι ο Φίλιππος Πλιάτσικας και ο Μπάμπης Στόκας, ορεξάτη και η μπάντα, πέρασαν καλά όπως φάνηκε. Αντε να ευχηθούμε να τους δούμε γρήγορα και από κοντά. Μας έδωσαν και ραντεβού, άλλωστε. 

Encore στα live streaming δεν υπάρχει. Κάποιος πρέπει να το ζητήσει βλέπετε...