Εμείς, ο Αλκίνοος και ένα φεγγάρι να πέφτει στη θάλασσα του Βεάκειου

Ωραία που είναι να βρίσκεσαι 3 Αυγούστου στην Αθήνα και να βλέπεις συναυλίες.

Του Δημήτρη Κανελλόπουλου

Να κι ένα θετικό του κορωνοϊού, ποιος περίμενε πως θα βλέπαμε live στην Αθήνα, μέσα στον Αύγουστο; Οχι πως θα γίνουν και πολλά, είχαμε και την ακύρωση του Urban Athens Festival άλλωστε.

Χθες το βράδυ το Βεάκειο για τον Αλκίνοο σόλο ήταν sold out. Εντάξει, sold out με τα σημερινά δεδομένα αλλά αν αναλογιστούμε ότι τα εισιτήρια είχαν τελειώσει από την Παρασκευή ήδη, θα γινόταν sold out και υπό κανονικές συνθήκες. Κανονικές συνθήκες, τι είπα τώρα, ποιος ξέρει πότε θα ξαναζήσουμε κανονικές συνθήκες;

Ξανά σόλο ο Αλκίνοος αν και, όπως μας είπε, φέτος θα έβγαινε με φουλ μπάντα. Μη μπορώντας να κάνει αλλιώς όμως, μια και πρόβες ήταν αδύνατον να γίνει, συνεχίζει με το σχήμα «μια ορχήστρα μόνος του» και μοιάζει σαν να μην έχει ανάγκη κανέναν.

Εκπλήξεις δεν περιμέναμε και δεν υπήρχαν, Αλκίνοος με συναίσθημα και χιούμορ, αγαπημένα τραγούδια του και διασκευές, ένα δίωρο που ξέρεις ακριβώς πως θα είναι και θέλεις απλώς να το ευχαριστηθείς χωρίς πολλά-πολλά.

Να και κάτι ακόμα που συμβαίνει στη νέα εποχή: δεν υπάρχουν πια encore. Δεν έχουν και νόημα έτσι όπως είμαστε καρφωμένοι στις καρέκλες μας. Οπως συμβαίνει και με τα διαλείμματα. 

Επίσης δεν χρειάζεται να σας πω ότι ο δεκάλογος για τις συναυλίες ίσχυσε και χθες στο ακέραιο.