Bravο Bravissimο Figaro!

Ο Κουρέας της Σεβίλλης συνεπήρε τους θεατές του Μεγάρου το βράδυ του Σαββάτου σε μία απολαυστική παράσταση από την Καμεράτα.

Της Αφροδίτης Παπακαλού

Μπορεί σε πρώτη ανάγνωση το «Largo al factotum»(Ανοίξτε δρόμο στον Πολυτεχνίτη), να μην σας θυμίζει κάτι αλλά η Cavatina του Φίγκαρο ή αλλιώς Figaro…Figaro…Figaro… είναι ίσως από τις πιο αναγνωρίσιμες στιγμές στην ιστορία της όπερας.

Ο «Κουρέας της Σεβίλλης» του Rossini – για πολλούς η πιο δημοφιλής κωμική όπερα-, παρουσιάστηκε για δεύτερη φορά (το 2018 είχε αποσπάσει θριαμβευτικά σχόλια), σε συναυλιακή μορφή από την Καμεράτα Ορχήστρας των Φίλων της Μουσικής, υπό τη διεύθυνση του Γιώργου Πέτρου.

Μα είναι δυνατόν όπερα- συναυλία; Και όμως!

Παρά την ελαφρά στατικότητα που προκαλούσε η έλλειψη σκηνικών και κοστουμιών το αποτέλεσμα ήταν συναρπαστικό. Η Καμεράτα και ο Γιώργος Πέτρου χρησιμοποιώντας όργανα εποχής όπως το τσέμπαλο, μας ταξίδεψαν σε ένα οπερατικό θέαμα του πρώτου μισού του 19^ου αιώνα.

Η opera buffa «Il Barbiere di Siviglia», παρουσιάστηκε στο Μέγαρο Μουσικής με ένα εξαιρετικό καστ. Με τον βαρύτονο Germán Olvera από το Μεξικό στο ρόλο του Φίγκαρο να αλωνίζει τη σκηνή, τον Βρετανό τενόρο Mark Milhofer στο ρόλο του Κόμη Αλμαβίβα να αποσπά θερμότατο χειροκρότημα λίγο πριν το φινάλε με την περίφηµη άρια «Cessa di più resistere», τον Ιταλό Bruno Praticó ως Ντον Μπάρτολο να σκορπίζει γέλιο με την εκφραστικότητά του και τους «δικούς» μας Χριστόφορο Σταμπόγλη –καλλιτεχνικό θρέμμα της Εθνικής Λυρικής Σκηνής-, ως Ντον Μπαζίλιο σε μια ύψιστη επίδειξη δεξιοτεχνίας, την Μαίρη Έλεν Νέζη που ως Ροζίνα παρότι άρρωση ήταν συγκλονιστική και την Αναστασία Κότσαλη ως Μπέρτα (οικονόμο του σπιτιού) που αν και σε δευτερεύοντα ρόλο έκανε ακόμα πιο ευχάριστη την παρουσίαση της όπερας, ξεσκονίζοντας με το φτερό της ακόμα και τους μουσικούς!

Όλοι τους εκφραστικοί προσδίδοντας σε κάθε πτυχή του έργου σβελτάδα και λάμψη.

Η τεράστια διάρκεια της παράστασης –σχεδόν τρεις ώρες- δεν πτόησε τους θεατές οι οποίοι δεν σταμάτησαν να εισπράττουν το κέφι και την ζωντάνια που απέρρεε από τη σκηνή και να ξεσπούν σε γέλια και χειροκροτήματα.

Eν κατακλείδι, καλά τα λέει ο Φίγκαρο: «Ah, che bel vivere, che bel piacere, per un barbiere di qualità».