Μια χαρά ακούγεται η Monika στα ελληνικά της τραγούδια

Ενα μίνι άλμπουμ με τρεις τέσσερις πολύ καλές στιγμές σημαίνει πως το πείραμα πέτυχε.

Δημήτρης Κανελλόπουλος

Το ελληνόφωνο άλμπουμ της «Ο κήπος είναι ανθηρός» αποτελεί πια γεγονός και η Monika είναι ξανά εδώ για να δημιουργήσει αίσθηση. Να κάνει ντόρο. Το βρίσκω τέλειο (εγώ, μαζί της).

Επτά κομμάτια με ελληνικό στίχο και ελληνικό ρυθμό. Και διαφορετικά μεταξύ τους ίσως γιατί είναι γραμμένα και σε διαφορετικές περιόδους της ζωής της. Ισως και γιατί «έπιασε» διάφορα που τη γοήτευσαν από το ελληνικό τραγούδι και τα οποία δεν έχουν σχέση μεταξύ τους. Ισως και γιατί έβγαλε, αυτούσιες, τις επιρροές της. 

Φαίνεται αυτό σε ορισμένες περιπτώσεις, όπως το «Σε ποιον έρωτα ζω» που το έγραψε όταν ήταν 18 ετών, ένα κομμάτι που δείχνει σαν να έχει ξεπηδήσει μέσα από το Avatar αλλά σε πιο πρωτόλεια φάση.

Κορυφαία στιγμή το χορωδιακό «Ιστορίες» (καταπληκτικό!), κάπως πιο άτυχη στιγμή το «Αίμα μου» που δεν της ταίριαξε ούτε ως ήχος, ούτε ως στυλ (αλλά το βρίσκω ενδιαφέρον για πολλούς λόγους). Για τη «Στάλα» τα έχουμε πει και όταν βγήκε, εξαιρετική έμπνευση. 

Κάποιους θα τους ξενίσει πιθανότατα ο δίσκος, αναμενόμενο. Θαυμαστή και θαυμάσια η τόλμη της Monika. Κάνει εκείνο που πρέπει να κάνει ένας καλλιτέχνης. Ο πειραματισμός και οι ρηξικέλευθες δοκιμές είναι ό,τι καλύτερο. Ακόμα και αν αποτύχει σε κάτι, κέρδος θα είναι.

Την καταλαβαίνω τη Monika. Μου αρέσει.