Δύο μέρες μετά και ακόμα να συνέλθουμε...

Πήγαμε, είδαμε: Theatre of Hate στο AN club.

Του Αντρέα Μαντά

Οι Theatre of Hate δεν είναι μόνο ένα χαμένο διαμάντι των αρχών της δεκαετίας του '80, αλλά και ένα από τα πιο αδικημένα συγκροτήματα της περιόδου. Η χαρισματική προσωπικότητα του Kirk Brandon, οι ευφυείς στίχοι του και οι δυναμικές τους μελωδίες καταγράφηκαν στο σπουδαίο ντεμπούτο τους Westworld (1982).

Λίγοι αλλά καλοί μαζευτήκαμε στο AN club, το βράδυ του Σαββάτου, για να διαπιστώσουμε ότι τα Post Punk κουρέλια δεν τραγουδάνε μόνο, ακόμα, αλλά βάζουν κάτω τα περισσότερα από τα συγκροτήματα με τα μισά τους χρόνια. 80 λεπτά πραγματικού εξαγνισμού.

Η μπάντα ανέβηκε γύρω στις 23.15 και μας έδειξε από την αρχή τις διαθέσεις της. Ένας αεικίνητος Stan Stammers στο μπάσο (φορούσε μπλουζάκι με το εξώφυλλο του άλμπουμ του Charles Manson «Lie The Love And Terror Cult»!), ένας απίστευτος John 'Boy' Lennard στο σαξόφωνο, που έμοιαζε να’ χει βγει από τους Blockheads του Ian Dury, o βαρύς και λίγο αμήχανος στην αρχή Kirk που θυμίζει πια Ιρλανδό παλαίμαχο μποξέρ, αλλά… τι φωνή είναι αυτή!

Το live ξεκίνησε με το υπέροχο Original Sin και τελείωσε με το Legion, ακριβώς έτσι όπως είχε αρχίσει και τελειώσει το ζωντανά ηχογραφημένο album τους He Who Dares Wins. Το Original Sin έδωσε τη σκυτάλη στο The Hop και αυτό με τη σειρά του στο πρόσφατο Triumph, για να περάσουμε στο υπέροχο It’s my own Invention και το Façade, πάλι απ' το τελευταίο τους άλμπουμ Kinshi. Για να ακολουθήσει η στιγμή του Judgement Hymn, που έβαλε φωτιά στη βραδιά. Όσο περνούσε η ώρα, η μπάντα έδινε τον καλύτερό της εαυτό και τα κλασικά post punk κομμάτια έδεναν τέλεια με αυτά του Kinshi. Λίγο πριν το Given, ο Kirk, δείχνοντας να έχει ξεπεράσει την αμηχανία της αρχής με… τη βοήθεια του κοινού που τον «αγκάλιασε» αμέσως, έσκασε ένα χαμόγελο λέγοντάς μας πως δεν είχε ξαναδεί ποτέ του την Ακρόπολη και «τι υπέροχη που είναι».

Για να ξανασκάσει πάλι το ίδιο χαμόγελο πριν το Americanos, δηλώνοντας με γνήσια αγγλική ειρωνεία: «δεν πρόκειται να σας πω τίποτα για τον Trump...». Το κλείσιμο αποδείχθηκε ακόμα πιο καταιγιστικό, με τον κόσμο να συμμετέχει και να τραγουδάει τα Propaganda και Westworld.

Για να επιστρέψει το γκρουπ και να μας… πυρπολήσει με τα Freaks, Omen, 63 και Legion. «Δεν ξέραμε τι ανταπόκριση θα είχαμε» είπε, πριν φύγει, ο Brandon, «πραγματικά σας ευχαριστούμε πολύ!».

Ούτε εμείς το περιμέναμε, Kirk. Δύο μέρες μετά και ακόμα να συνέλθουμε!

H φωτογραφία προέρχεται από την επίσημη σελίδα του An Club στο Facebook: «Special Τhanks to Mr. Simon Drake Photography for the photo!» γράφουν. Οπότε σε αυτόν τα εύσημα.