Μουσικές αντιφάσεις

Από τους Archive στην Άννα Βίσση, μόλις 20 λεπτά απόσταση…

Αφροδίτη Παπακαλού

Όταν παρακολουθώ κάποια συναυλία στο Ηρώδειο παίρνω τον δρόμο της επιστροφής με τα πόδια (ένα από τα πολλά προνόμια του να ζεις στο κέντρο).

Είναι ωραίο να κατηφορίζεις τη Διονυσίου Αρεοπαγίτου και οι μελωδίες που έχεις ακόμα στα αυτιά σου να μπλέκονται με εκείνες των μουσικών του δρόμου.

Και ακόμα πιο ωραίο είναι να ακούς και σχόλια ανθρώπων που δεν γνωρίζεις (ζητώ συγγνώμη για την αδιακρισία μου), αλλά έτυχε να παρακολουθήσετε την ίδια συναυλία.

Το βράδυ της περασμένης Παρασκευής ήταν full από συναυλίες. Sisters Of Mercy, Archive, While She Sleeps, Asian Dub Foundation και πολλές ακόμα. Καιρό πριν είχα αποφασίσει για Archive. Και η συναυλία τους ήταν εντυπωσιακή!

Μετά από σχεδόν δυόμιση ώρες, το φινάλε μας επεφύλασσε το «Again».

Και μετά να μην ξεκολλάει από το κεφάλι σου. Για είκοσι λεπτά. Τόσο  χρειάζεσαι για να φτάσεις από το Ηρώδειο μέχρι την Τεχνόπολη με τα πόδια. Χρονομετρημένα.

Και ως δια μαγείας οι Archive είναι παρελθόν. Γιατί η Αθήνα «παραλύει» με την Άννα Βίσση. Σε όλη την γειτονιά ακούγεται το ομώνυμο άσμα. Ο κόσμος που είναι συγκεντρωμένος έξω από την Τεχνόπολη είναι αρκετός. Και τραγουδάει. Και μετά που παίζει το «Λάμπω» χορεύει. Και δείχνει να είναι ξέγνοιαστος.

Και για να είμαι ειλικρινής δεν με ενοχλεί που φτάνω σπίτι και εξακολουθώ να ακούω τη φωνή της Άννας (είχε και αεράκι το βράδυ της Παρασκευής).

Άλλωστε, έχω δει μια σπουδαία συναυλία.

Και ίσως να πιστεύουν το ίδιο και όσοι βρέθηκαν στην Τεχνόπολη.