Νούμερα, υστεροφημία και συγχρονισμοί

Τρία χρόνια από το θάνατο του Prince, καμία διαθήκη, 6 συγγενείς (συνδικαιούχοι) μεταξύ των οποίων και η αδερφή του, αμέτρητοι οι δικηγόροι...

Kafka

Αλλά, στην τελική, μία η τράπεζα που έχει τη διαχείριση του estate και μία η δισκογραφική που θα ανακυκλώσει τον κατάλογο του Prince από το 1978 μέχρι και το 1996, μαζί και τα 35 συνολικά ακυκλοφόρητα album. Είναι τόσα πολλά τα λεφτά και ο άπληστος ενθουσιασμός που θυμάμαι τη σκηνή από το «Μωρό της Μακόν» του Greenaway. Ὀλοι οι πιστοί σκοντάφτουν με φόρα επάνω στο άγιο, νεκρό μωρό, συνωστίζονται γύρω του και το διαμελίζουν. Θρησκεία ο Prince, τάματα μοιράζουν οι εκτελεστές.

Δεν ξέρω ποιος και πώς θα διαχειριστεί σε νομικό και εισπρακτικό πλαίσιο, τις τελευταίες του τυπωμένες λέξεις, σε μορφή αυτοβιογραφίας που κυκλοφορούν τον Οκτώβριο. Δεν ξέρω αν o Prince θα έχει την τελευταία λέξη με ένα βιβλίο απέναντι σε όλα, όσα, τον έκαναν να κατασκηνώσει στο «μέσα του», εξόριστος στο σπίτι του. Δε ξέρω αν αυτό είναι ζωή, φαύλος κύκλος ή ένας πριγκιπικός πολτός.

Αλλά θα διαβάσω το «The Beautiful Ones». Κυρίως για το γεγονός πως στα τελευταία του, ο Prince άνοιξε την πόρτα του και μοίρασε εμπιστοσύνη, χώρο και χρόνο στον λευκό συν-συγγραφέα του βιβλίου, Dan Piepenbring. Κατά παράδοξο τρόπο δίνει το κλειδί σε κάποιον που δεν έχει (υπο)γράψει κανένα προσωπικό βιβλίο, (σ.σ.: αλλά είναι ένας έξοχος γραφιάς και επιμελητής κειμένων). Κι επειδή η ζωή είναι εξόχως αστεία, ο Dan είναι αυτός που φρόντισε το άρθρο του Christopher C. King για τον Αλέξη Ζούμπα, στο Paris Review of Books (Σεπτέμβριος 2014) κι ένας από τους ανθρώπους που τον παρότρυναν να γράψει το Ηπειρώτικο Μοιρολόι (εκδ. Δώμα).

Κατά τ᾽ άλλα, ΕΔΩ οι λεπτομέρειες της υστεροφημίας.