Let's go (Dropkick) Murphys

Μία καταιγιστική συναυλία από το αμερικάνικο συγκρότημα που παίζει ένα είδος κέλτικου punk θα λέγαμε.

Του Δημήτρη Κανελλόπουλου
Φωτογραφίες: Τάσος Παπαϊωάννου

Δευτέρα βράδυ και το κατάμεστο Gazi Music Hall βρισκόταν στον αέρα. Οι νέοι αγαπημένοι μας Dropkick Murphys ήρθαν ξανά στα μέρη μας για συναυλία και τους ξεσήκωσαν όλους. Λίγο πανκ, λίγο παράδοση, δυνατές κιθάρες, γκάιντες και βαριά φωνητικά. Η συνταγή είναι επιτυχημένη.

Εντάξει, είναι κι εύκολη η μουσική τους, χωρίς πολλές απαιτήσεις...

Κάπως έτσι λοιπόν περισσότεροι από 3.000 φαν τους βρέθηκαν να χορεύουν για μιάμιση ώρα με τραγούδια που ο ρυθμός τους δεν μπορεί να αφήσει κανέναν ακίνητο. Και κάπως έτσι, ευτυχώς δηλαδή, τα όποια προβλήματα υπήρχαν με τον ήχο δεν φάνηκαν και πολύ...

Πανικός από κάτω εννοείται. Σημαίες, κασκόλ της Λίβερπουλ, μέχρι κι ένα καπνογόνο πήγαν να ανάψουν (αλλά πετάχτηκαν τα σεκιούριτι και το εξαφάνισαν σε χρόνο dt). Κορυφαίες στιγμές το Rose Tattoo με το οποίο έκλεισαν το «κανονικό» live, η διασκευή τους στο You'll Never Walk Alone (ο ύμνος της Λίβερπουλ), το Out of Our Heads και το Dirty Deeds Done Dirt Cheap των AC/DC με το οποίο αποχαιρέτησαν τον κόσμο.

Ιδρώτας και χορός. Τα ζητούμενα δηλαδή για μία επιτυχημένη συναυλία. Υπήρχαν και τα δύο άφθονα χθες... 

Τη συναυλία άνοιξε ο Frank Turner... Οχι ό,τι πιο ιδανικό για ζέσταμα...