Πήγαμε, είδαμε τους Coven στο Gazarte

Ιστορικό δαιμονικό ροκ στην Αθήνα

Του Δημήτρη Σταματίου

Ακούγοντας εν έτει 2025 τη μουσική των Coven - και αφού έχουν προηγηθεί οι Black Sabbath, η σκηνή του black και του death metal, αλλά και τα δεκάδες doom συγκροτήματα - κάποιος θα μπορούσε να αναρωτηθεί, τελικά, γιατί τόσος θόρυβος.

Και, κάπου εδώ μπαίνει η σημασία του context, καθώς στα τέλη της δεκαετίας του 1960, όταν το συγκρότημα έκανε τα πρώτα του βήματα, η ανοιχτά σατανολατρική, μυστικιστική και, εν τέλει, ακραία προκλητική θεματολογία των τραγουδίων του, σε συνδυασμό με τον τρόπο με τον οποίο εμφανιζόταν επί σκηνής, περιγράφοντας τις συναυλίες του ως «τελετές», όλα αυτά ήταν αρκετά για να κυνηγηθεί από τους «φύλακες της ηθικής», να αποσυρθεί ο πρώτος του δίσκος από την ίδια την εταιρεία που τον έβγαλε και οι Coven να γίνουν ένα ακόμα θύμα του... satanic panic που κατά καιρούς πιάσει την αμερικανική κοινωνία.

Η αλήθεια είναι ότι, ακούγοντας το βράδυ της Τρίτης το συγκρότημα να παίζει ζωντανά στη σκηνή του Gazarte, ο υπογράφων προσπάθησε να μεταφερθεί εκεί, στο 1969-1970, και να φανταστεί πώς θα ήταν για το κοινό της εποχής μια μπάντα που υμνεί τον Σατανά, τη δαιμονολατρεία, τη μαγεία και τον μυστικισμό. Σίγουρα, ο συνδυασμός του acid rock που έπαιζε - και συνεχίζει να παίζει - το συγκρότημα, μαζί με τα υποβλητικά φωνητικά της Jinx Dawson, τους προκλητικούς στίχους και την όλη σκηνική του παρουσία θα πρέπει να ήταν αρκετά για να βγουν... δάδες και δικράνια.

Εν πάση περιπτώσει, σήμερα η Jinx παρά τα 75 χρόνια της παραμένει μια εντυπωσιακή παρουσία επί σκηνής, αν και η φωνή έχει σπάσει, ενώ και το συγκρότημα που τη συνοδεύει πιάνει άψογα το '60s-'70s vibe της μουσικής, έναν ενδιαφέροντα συνδυασμό ψυχεδέλειας, πρώιμου prog rock και acid rock. Σαφέστατα, οι Coven μουσικά δεν μοιάζουν να επηρέασαν το hard rock/heavy metal, ωστόσο βλέποντας ζωντανά το συγκρότημα δεν μπορεί κάποιος παρά να εντυπωσιαστεί με το πόσο σημαντική ήταν η επιρροή του στην αισθητική, αλλά και τη θεματολογία της σκληρής μουσικής που ακολούθησε - από τις εμφανίσεις μέχρι τους στίχους.

Κατά τα λοιπά, οι Coven έπαιξαν όλα τα γνωστά τους κομμάτια, από το «Black Sabbath» μέχρι το «For Unlawful Carnal Knowledge», ο κόσμος που έσπευσε για να τους δει φάνηκε να περνάει πολύ καλά, η Jinx μας ανακοίνωσε ότι δεν παίζουν ποτέ encore και η συναυλία τελείωσε λίγο μετά τη... witching hour.

Να πούμε εδώ, ότι πριν τους Coven τη βραδιά άνοιξαν δύο δικά μας συγκροτήματα, οι Jehovah on Death και οι Saturday Night Satan: και οι δύο μπάντες δηλώνουν ότι παίζουν occult rock, ο ήχος τους είναι σαφέστατα πιο σκληρός και βαρύς από αυτό των Coven (διακρίναμε ίχνη από Danzig, Judas Priest, αλλά και NWOBHM) και, για να είμαστε απολύτως ειλικρινείς, οι SNS μας άρεσαν πολύ (η διασκευή του «Am I Evil» για να το πούμε απλά, «τα έσπαγε»), ενώ και τα δύο συγκροτήματα είχαν εξαιρετικά καλή σκηνική παρουσία. Σαφώς και θα τους παρακολουθούμε με ενδιαφέρον από εδώ και πέρα.