Χρυσούλα Κεχιαγιόγλου: «Είναι σημαντικό να θυμάσαι γιατί ξεκίνησες να κάνεις μουσική»

Η καλλιτέχνιδα μιλάει στο loaded με αφορμή το επερχόμενο live της

Η αναγνωρισμένη καλλιτέχνιδα Χρυσούλα Κεχαγιόγλου γιορτάζει τα 30 χρόνια παρουσίας της στο τραγούδι με μια σειρά από μουσικές παραστάσεις, αντιπροσωπευτικές των πραγμάτων με τα οποία ασχολείται σε αυτή τη φάση της ζωής της. Λίγο πριν το δεύτερο μέρος του Puzzle Project που θα πραγματοποιηθεί στο Athina Live το Σάββατο 1 Φεβρουαρίου μιλάει στην ομάδα του loaded:

Γεια σου Χρυσούλα! Όταν ακούει κανείς 30 χρόνια καριέρας, φαντάζεται κάποιον ηλικιακά μεγαλύτερο, πες μας λίγα πράγματα για σένα, πώς ξεκίνησες, πώς προχώρησες και πώς έφτασες μέχρι εδώ.

Είχα την τύχη να μεγαλώσω στη Σύρο, ένα μέρος με εξαιρετική και πολύμορφη σχέση με τη μουσική, σε ένα σπίτι όπου εβδομαδιαία γινόταν τουλάχιστον ένα γλέντι! Ο μπαμπάς μου έπαιζε κιθάρα και τραγουδούσε, η μαμά μου τραγουδούσε, η γιαγιά μου τραγουδούσε, ο αδερφός μου είναι μεγάλο ταλέντο, παρόλο που δεν ασχολήθηκε επαγγελματικά με τη μουσική, οι έφηβες ανιψιές μου ασχολούνται με τη μουσική… υποθέτω ότι η μουσική είναι κάτι που στην οικογένεια μας έρχεται φυσικά!

Δούλεψα πρώτη φορά σεζόν στα 16 μου, στα “μπουζούκια” της Σύρου, στο θρυλικό “Νεράιδα”. Ήταν μια καθοριστικής σημασίας εμπειρία – μου άρεσε πολύ, αλλά αποφάσισα και ότι δε θα ξαναδουλέψω ποτέ σε μπουζούκια! Αλλού χτυπούσε η καρδιά μου. Μέχρι στιγμής το έχω καταφέρει, αλλά δε λέω μεγάλα λόγια για το μέλλον! Χαχαχα

Το πώς έφτασα ως εδώ είναι μια τεράστια ιστορία. Νομίζω το πιο σημαντικό στην ιστορία αυτή είναι ότι έφτασα ως εδώ παίζοντας, κατά κανόνα, με ανθρώπους που με αγάπησαν και με εμπιστεύτηκαν. Είναι ένα πράγμα για το οποίο ευχαριστώ το σύμπαν κάθε μέρα.

Γιορτάζοντας 30 χρόνια πορείας στη μουσική, ποια είναι τα πιο σημαντικά διδάγματα που έχεις αποκομίσει από την καλλιτεχνική σου διαδρομή;

Το πιο σημαντικό δίδαγμα αυτών των 30 ετών είναι ότι ο άνθρωπος καλό είναι να κυνηγά αυτό που ονειρεύεται, ακόμα κι όταν οι πιθανότητες δε φαίνονται να είναι υπέρ του. Ποτέ δεν ξέρεις πόσο μακριά θα φτάσεις, αν δεν ξεκινήσεις, αν δεν κοπιάσεις, αν δεν αφοσιωθείς σε ένα αντικείμενο! Από την άλλη, εξίσου σημαντικό είναι να είσαι έτοιμος να φύγεις μακριά του ή να πάρεις μια απόσταση από αυτό, αν δεις ότι η συνέχειά του μπορεί να σε διαλύσει ως άνθρωπο, να σε κάνει να κινείσαι προς κάπου που δε θέλεις να βρίσκεσαι.

Ο μουσικός χώρος, ως χώρος εργασίας, δεν είναι αγγελικά πλασμένος και είναι σημαντικό να θυμάσαι γιατί ξεκίνησες να κάνεις μουσική, από πού ξεκίνησες και ποιος είσαι. Αλλιώς κινδυνεύεις να χάσεις τον εαυτό σου στη ματαιοδοξία και την ανασφάλεια.

Εγώ, πάντως, μπορώ να πω ότι πολλά από αυτά που ονειρευόμουν τα έχω ζήσει (και τα ζω) και έχω βιώσει καταπληκτικές εμπειρίες που δε φανταζόμουν ότι θα βιώσω. Έχω συνεργαστεί και εξακολουθώ να δημιουργώ στο εξωτερικό, με μεγάλα  ονόματα της παγκόσμιας folk σκηνής, κάτι που μόνο στα πιο τρελά μου όνειρα είχα τολμήσει να σκεφτώ.

Δεν έχω παράπονο. Έχω δουλέψει πολύ, έχω πει πολλά “όχι”, αλλά έχω την τύχη να γεύομαι τους καρπούς των προσπαθειών μου. Δε συμβαίνει πάντα.

Το “Puzzle Project” είναι μια σειρά μουσικών παραστάσεων με διαφορετικά θέματα. Πώς προέκυψε η ιδέα του συγκεκριμένου εγχειρήματος;

Η ιδέα για το χώρο όπου παρουσιάζονται τα project ήταν ενός από τους πρωτεργάτες του Sport FM, του Μπάμπη Χριστόγλου. Χωρίς να γνωριζόμαστε, παρακολουθούσε αυτά που κάνω και, πολύ γενναιόδωρα, μου είπε να πάρω κάποια Σάββατα (είναι σπάνιο να δοθεί μια τόσο καλή μέρα σε έναν καλλιτέχνη όχι ευρέως γνωστό, όπως εγώ, σε έναν χώρο ειδικά διαμορφωμένο για μουσική!) και να παρουσιάσω ό,τι θέλω. Επειδή το να διαλέξω τι θέλω να κάνω ποτέ δεν είναι απλό για εμένα, αποφάσισα… να μη διαλέξω: Απλά να παρουσιάσω ό,τι κάνω αυτήν την κομβική στιγμή, τη σεζόν που κλείνω 30 χρόνια στο τραγούδι.

Το συγκεκριμένο εγχείρημα ξεκίνησε ως ντουέτο στη Σύρο, με μοναδικό συνοδοιπόρο τον κιθαρίστα Ιορδάνη Γυμνόπουλο. Το παρουσιάσαμε με μεγάλη επιτυχία στο νησί, καλοκαίρι, και ήταν θαύμα! Δε συνεργαζόμασταν πριν, ξεκινήσαμε κατευθείαν με αυτό το project, αλλά για να είμαι ειλικρινής δε θυμάμαι πώς προέκυψε η ιδέα να παίξουμε τέτοια τραγούδια!

Το σημαντικό είναι ότι προέκυψε αυτό το ρεπερτόριο και σκοπεύω να συνεχίσω να ασχολούμαι, γιατί το βρίσκω εξαιρετικά ενδιαφέρον!

Τι να περιμένει το κοινό από την συγκεκριμένη παράσταση;

Το ρεπερτόριο αποτελείται κατά βάση από γνωστά Αμερικάνικα τραγούδια Rhythm ‘n’ Blues, Country, Blues, κάποια που πάνε λίγο προς το folk…

Επειδή (αν κρίνω από εμένα) οι ταμπέλες δε βοηθούν πολύ, θα παίξουμε τραγούδια κλασικών σταρ της συγκεκριμένης σκηνής, όπως της Dolly Parton, του Dock Watson, του Johnny Cash, της Joan Baez και άλλων, αλλά και πιο νέων ονομάτων όπως οι Sierra Hull και η Sierra Ferrell.

Για τους ειδήμονες του είδους, ίσως είναι λίγο “φορεμένα” αυτά που θα παιχτούν (αν και πιστεύω ότι θα υπάρχουν και εκπλήξεις!), αλλά παρηγοριέμαι σκεπτόμενη ότι είναι μόνο η αρχή!

Για τους μη ειδήμονες, αυτά που θα παιχτούν θα μπορούν να τραγουδηθούν και από εκείνους, εκτός από εμένα, πράγμα που το βρίσκω καταπληκτικό όταν συμβαίνει και ελπίζω να συμβεί και την 1η του Φλεβάρη!

Νιώθω πολύ σίγουρη για το καλό αποτέλεσμα γιατί έχω μια φανταστική ομάδα μαζί μου: τον Ιορδάνη Γυμνόπουλο στην κιθάρα, φυσικα, που έφερε το μπασίστα Πέτρο Σταμέλο, τον Κώστα Παρισιάδη στην ηλεκτρική κιθάρα (γνωριστήκαμε παίζοντας κέλτικα σε φεστιβάλ!) και τη Ρεγγίνα Σοφού, φίλη και συνεργάτιδα και στο Κέλτικο σχήμα όπου παίζω, στο βιολί.

Πώς "έμπλεξες" με τη Rhythm & Blues και Country μουσική; Πώς ήρθες σε επαφή και τι σε κράτησε κοντά σε αυτά τα είδη;

Είναι λίγος ο καιρός που ασχολούμαι με αυτό το είδος, με συγκινεί όμως, γιατί είναι από τα πρώτα είδη που άκουσα στη ζωή μου! Οι γονείς και αρκετοί συγγενείς μου ήταν μετανάστες στον Καναδά και την Αμερική, οι δίσκοι έπαιζαν στα πικάπ, αυτές οι μουσικές ήταν μέρος του γλεντιού μας!

Οπότε, για εμένα, είναι μια επιστροφή στις πολύ ιδιαίτερες, οικογενειακές μας ρίζες. Κάπως σα να νοσταλγείς κάτι που δεν έζησες… Με συνδέει με τους γονείς μου, πριν ακόμα με γεννήσουν, με αρχές και ιδέες που με καθόρισαν πριν ακόμα υπάρξω!

Στην καριέρα σου έχεις ενώσει την ελληνική μουσική με διεθνείς ήχους. Είναι η μουσική μία παγκόσμια γλώσσα; Πόσο σημαντική είναι για εσένα η δημιουργία αυτών των πολιτισμικών γεφυρών μέσα από τη μουσική;

Η μουσική είναι σίγουρα μια παγκόσμια γλώσσα. Ίσως η πιο διαδεδομένη. Για εμένα, αυτός ο διάλογος μεταξύ των διαφόρων πολιτισμών είναι μάλλον ένας από τους βασικούς λόγους που ασχολήθηκα με τη μουσική! Τα ταξίδια ήταν ένα όνειρό μου από όταν ήμουν παιδί και, αν συμπαθήσω έναν άνθρωπο δυσκολεύομαι πολύ να σταθώ στα στοιχεία που μας χωρίζουν, τη διαφορετική χώρα, θρησκεία, κουλτούρα κλπ, έχω μια τάση να στέκομαι στα στοιχεία που μας συνδέουν.

Πιστεύω ότι φταίει και η Σύρος γι’ αυτό, που είναι πολυπολιτισμική, έχει δύο θρησκείες που συνυπάρχουν, έχει πολλές στρώσεις ιστορίας που όλες έχουν αφήσει το σημάδι τους και μεγαλώνοντας στο νησί τις βιώνεις ταυτόχρονα, με έναν πολύ φυσικό τρόπο…

Με τον ίδιο τρόπο που δε μπορώ να διαχωριστώ από κάποιον εύκολα, δε μπορώ και να διαχωρίσω τις μουσικές που μου αρέσουν. Τα “ξένα” που ακούγαμε στο σπίτι (rock, reggae, folk), πασπαλισμένα με μπόλικο Σαββόπουλο και ολίγον Θεοδωράκη, έχουν μπερδευτεί άρρηκτα με τα ρεμπέτικα που άκουγα στις ταβέρνες της Ερμούπολης, με τους καθολικούς ύμνους και τους βυζαντινούς ψαλμούς στις εκκλησίες…

Οπότε, αντί να προσπαθώ να τα διαχωρίσω, αποφάσισα να τα “παντρέψω”.

Είναι, για εμένα, μια ανάγκη κάθε εποχής και κάθε τέχνης να φέρει πιο κοντά αυτά που φαίνονται αγεφύρωτα. Σίγουρα είναι το δικό μου ζητούμενο.

Λεπτομέρειες για το Live ΕΔΩ