Πήγαμε, είδαμε τον Φοίβο Δεληβοριά στο Κύτταρο

Όλη η μουσική του διαδρομή live!

Της Νατάσας Μαστοράκου

Σάββατο βράδυ στο Κύτταρο. Σε μια Αθήνα πολύ διαφορετική από εκείνη του ’70 και του ’80 αλλά με το «ναό» της ροκ μουσικής ζωντανό.
Ζωντανοί στο Κύτταρο και εμείς, για ακόμα μια φορά, με τον Φοίβο Δεληβοριά leader σε μια βραδιά που αποδείχθηκε εκρηκτική.

Όσοι ακολουθούμε τον Φοίβο Δεληβοριά στους δίσκους αλλά και στα live του ξέρουμε ότι κάθε φορά θέλει να παρουσιάζει κάτι διαφορετικό. Από τα δικό σου σαλόνι που είχε δημιουργήσει στο Passport στον Πειραιά, τις λιτές εμφανίσεις στο Μετρό μέχρι και το Κύτταρο. Ιδιαίτερα ηλεκτρικός τον πρώτο χρόνο που έπαιξε εκεί, με μνεία στα ιερά τέρατα που σφράγισαν με την ενέργειά τους τον χώρο, με το «Αnime» στις αποσκευές του αργότερα και τώρα με οδηγό την δισκογραφία του.

Η ιδέα για μια μουσική παράσταση βασισμένη σε όλο το έργο του, και μάλιστα με χρονολογική παρουσίαση των δίσκων, ξεκίνησε από την Taylor Swift και την αγάπη της κόρης του για την ποπ σταρ.
Το «Era Tour» ήταν λοιπόν η αφορμή για να ξεδιπλώσει ο Φοίβος τις ιστορίες πίσω από τους δίσκους του. Κάποιες από αυτές σκόρπιες τις είχαμε ακούσει μέσα στα χρόνια, κάποιες τις μάθαμε τώρα αλλά όλες μαζί αποκαλύπτουν στην ολότητά του τον δημιουργό.

Από την «Παρέλαση» και την πρώτη συνάντηση με τον Μάνο Χατζιδάκι, την «Ζωή είναι ωραία», τις μεγάλες επιτυχίες του «Χάλια», την σωτήρια λύση του στρατού πριν έρθει ο «Καθρέφτης». Και μετά τα τραγούδια που γράφτηκαν «Έξω», ο ιδιαίτερος «Αόρατος άνθρωπος», η επιστροφή στη δική του «Καλλιθέα» και το πιο πρόσφατο «Anime».

Ο Φοίβος στέκεται καθαρός και ειλικρινής απέναντι στο κοινό αλλά και το έργο του. Μελωδίες και στίχοι που έχουν γράψει τη δική τους ιστορία δένονται η μία με την άλλη και φτιάχνουν ένα μουσικό ημερολόγιο που δύσκολα βλέπει κανείς σε ένα live.

Εκτός όμως από τα τραγούδια που ακούστηκαν και ειδικά αυτά που ο Φοίβος είχε καιρό να πει οι φετινές του εμφανίσεις στο Κύτταρο έχουν ένα άλλο πολύ σημαντικό στοιχείο.
Ο ίδιος καταφέρνει μέσα από το ξεδίπλωμα της δικής του ζωής να ξεδιπλώσει και τη δική μας.
Κάθε δίσκος του, κάθε αποτύπωση της δικής του ζωής συμπίπτει με τη δική μας. Το τραγούδι που ξεχωρίσαμε πρώτο κάθε φορά, εκείνο που ακούσαμε στο ραδιόφωνο και βάλαμε ξαφνικά τα κλάματα, αυτή η μελωδία που χτύπησε κατευθείαν στην καρδιά μας, εκείνος ο δικός του στίχος που περιέγραψε και τη δική μας κατάσταση.

Παίρνοντας την σκυτάλη από τους σπουδαίους τραγουδοποιούς της προηγούμενης γενιάς, δίνοντας πια ξεκάθαρα την αίσθηση ότι ακολουθεί με μεγάλη επιτυχία τα βήματα του Σαββόπουλου ο Φοίβος Δεληβοριάς τολμάει να εκτεθεί όσο λίγοι πάνω στη σκηνή.
Και έτσι επιτρέπει και σε εμάς να γίνουμε «Χάλια», να ερωτευτούμε «Εκείνη», να σκεφτούμε άπειρα «Θα ‘θελα», να θαυμάσουμε την «Πίσω πόρτα», να μιλήσουμε για «Λωτοφάγους» και «Υβρεοπομπές», να μας λείπει «Αδιάκοπα» η αγάπη, να ψάξουμε «Καταφύγια» και να σπάσουμε «Καθρέφτες». Και όλα αυτά λίγο πριν βρούμε αυτόν που θα ενθρονιστεί στη δική μας «Μπαλάντα».