Σαν βγεις στον πηγαιμό για τον Λυκαβηττό

Είτε το εύχεσαι, είτε όχι, το ταξίδι θα είναι μακρύ...

BREAKING
 

Είτε το εύχεσαι, είτε όχι, το ταξίδι θα είναι μακρύ...

Του Δημήτρη Κανελλόπουλου

Όσοι βρεθήκαμε χθες το βράδυ στα εγκαίνια του θεάτρου του Λυκαβηττού μπορούμε να το πούμε: είναι ίσως ο πιο όμορφος συναυλιακός χώρος στην Αθήνα. Από τους πιο όμορφους, έστω. Αλλά και από τους πιο ξεπερασμένους πλέον.

Η έλλειψη εύκολης προσβασιμότητας αποτελεί ένα τεράστιο πρόβλημα. Μπορεί πριν από 20 χρόνια που λειτουργούσε ο Λυκαβηττός να έμοιαζε θαυμάσιος, αλλά από τότε έχουν αλλάξει πολλά πράγματα. Όταν φτάνεις με το Μετρό έξω από την είσοδο της Τεχνόπολης ακούγεται κωμικοτραγικό να σου λένε ανέβα με τα πόδια στο θέατρο του Λυκαβηττού, δες το σαν βόλτα βρε αδελφέ.

Χθες με τη συναυλία του Ξαρχάκου το θέαμα ήταν απερίγραπτο. Εβλεπα μεγάλους ανθρώπους, 60 και 70 ετών, να αγκομαχούν στην ανηφόρα και τους λυπόμουν. Και ανέβαιναν κατά εκατοντάδες. Δεν ξέρω τι δουλειά έκανε το λεωφορείο που ανεβοκατέβαζε τον κόσμο, αν και δεν το είδα ποτέ ώστε να γνωρίζω αν ήταν μεγάλο ή μικρό, ξέρω όμως ότι οι περισσότεροι το έκοβαν ποδαράτο και ήταν ελάχιστοι εκείνοι που περίμεναν το λεωφορείο.

Αλλά και με ταξί να ήθελες να πας, τα ταξί που επιτρεπόταν να ανέβουν πάνω, έπρεπε να οπλιστείς με μεγάλη υπομονή για να αντέξεις. Ο περιφερειακός ήταν «ακίνητος». Από την πλευρά των Αμπελοκήπων μέχρι κι εκεί που ανεβαίνεις στο λόφο, για ένα χιλιόμετρο δηλαδή, χρειαζόσουν (μετρημένα) 45 λεπτά τουλάχιστον.

Αλλά έστω ότι θέλουμε να κάνουμε αυτή την ωραία βόλτα και να ανέβουμε με τα πόδια στον Λυκαβηττό όπως μας συμβουλεύει ο Δήμος Αθηναίων. Να το δεχτώ ότι για εμάς που τυχαίνει να μένουμε δίπλα είναι σχετικά πιο εύκολο. Τι θα κάνουν άραγε εκείνοι που θα έρθουν από Χαλάνδρι, από Περιστέρι, από Γαλάτσι; Από ποιο σημείο και μετά να το κόψουν με τα πόδια; Από εκεί που ΔΕΝ θα βρουν να παρκάρουν περιμετρικά του λόφου; Ή από τους σταθμούς Μετρό, Μέγαρο Μουσικής και Αμπελόκηποι.

Το θέατρο του Λυκαβηττού ήταν μία χαρά για τη δεκαετία του 80 και παραμένει μια χαρά για αναμνήσεις γεμάτες νοσταλγία. Έως εκεί...

BREAKING MUSIC