«Έτσι κι αλλιώς κανείς δεν ακούει μουσική πλέον και πόσο μάλλον, ποίηση με μουσική»
Ο Δημήτρης Κογιάννης είναι ένας τολμηρός νέος συνθέτης που κάθε τόσο μας εκπλήσσει με τα έργα του. Από τους "What the funk"- το νεανικό του συγκρότημα - πετιέται στον Ουράνη κι από κει στους ουρανούς της ποίησης. Παίρνει ενήλικα ποιήματα και τα βάζει σε νεανικές φόρμες. Τους φοράει τζην και βγαίνει μαζί τους στα μπαράκια για ποτό. Και η ποίηση δεν του αντιστέκεται. Κάθε άλλο, συμπράττει μαζί του και σαν σοφή ερωμένη, του κάνει τα χατήρια και γίνεται γλώσσα καθημερινή.
Αυτή την φορά ανεβάζει τον πήχη και πάλι μας εκπλήσσει η «αυθάδεια» του γιατί μελοποιεί έναν διεθνώς καταραμένο ποιητή. Μελοποιεί EdgarAllan Poe. Χρησιμοποιεί την μητρική γλώσσα που γράφτηκαν τα ποιήματα. Θα διαχειριστεί το υλικό με την μουσική του νεανικότητα και θα δώσει άλλο χαρακτήρα στο κάθε ποίημα. Με άγνοια κινδύνου αλλά και το δημιουργικό του θράσος θα δώσει μια σύγχρονη προσέγγιση στα εμβληματικά ποιήματα του Poe.
Πρωταγωνιστές του στο πολυπρόσωπο έργο είναι η Ορχήστρα Σύγχρονης Μουσικής της ΕΡΤ με μαέστρο τον Γιώργο Αβραμίδη, η Χρύσα Κουρέντα, η Ίρις Τούλα Γουργιώτου, ο Παναγιώτης Τερζάκης, ο Mario Muco και στον ρόλο του αφηγητή ο Αλέξανδρος Σφακιανάκης. Το έργο κυκλοφορεί στις ψηφιακές πλατφόρμες από την Μικρός Ήρως.
Ο δημιουργός αυτοβιογραφείται.
Είμαι ο Δημήτρης. Δημήτρης - Μάριος Κογιάννης.
Στις 20 Οκτωβρίου έχω γενέθλια, θα γίνω 34 χρονών. Είμαι συνθέτης. Κυκλοφόρησα τον πρώτο δίσκο στα 25 μου και σήμερα κυκλοφορώ τον τέταρτο. Είναι μουσική πάνω στην ποίηση του Edgar Allan Poe και παρακάτω θα σας διηγηθώ την ιστορία του.
Θα πιάσω το νήμα από την αρχή και ίσως καταφέρω να απαντήσω και στο ερώτημα, «γιατί μόνο ποίηση;».
Η γνωριμία μου με τον στιχουργό Κώστα Φασουλά και μετέπειτα με τον παραγωγό μου Άγγελο Σφακιανάκη, υπήρξε καθοριστική. Ήταν ο Κώστας που μου είπε το 2013, να κάνω ποίηση. Δεν τον ρώτησα ποτέ, το γιατί. Ίσως ήξερε ήδη, αυτό, που εγώ κατάλαβα αργότερα. Η μουσική έχει πεθάνει, η μελωδία έχει πεθάνει δύο φορές. Η ακρόαση καινούριας μουσικής δεν είναι πλέον μία εμπειρία, παρά μόνον μία νέα πληροφορία. Άλλη μια νέα πληροφορία. Πως λοιπόν συνθέτοντας μουσική δημιουργείς ένα έργο; Κάτι που να έχει σημασία και λόγο ύπαρξης, χωρίς να χρειάζεται να το ακούσουν αναρίθμητοι ακροατές;
Έτσι κι αλλιώς κανείς δεν ακούει μουσική πλέον και πόσο μάλλον, ποίηση με μουσική. Εκεί είναι το κλειδί! Θα απαλλάξω τον εαυτό μου από το κυνήγι του μαζικού ακροατηρίου. Θα δημιουργώ έχοντας αφετηρία πάντα την ποίηση, ώστε η δημιουργία μου να έχει λόγο ύπαρξης (κατά την άποψή μου πάντα).
Δεν θέλω να γράφω μουσική για τη μουσική. Εξυπηρετώ και προσπαθώ να αναδείξω το εκάστοτε ποίημα.
Μα, η ποίηση κι αν είναι «νεκρή», θα πει κάποιος!
Η ποίηση δεν θα πεθάνει ποτέ. Η ποίηση νικάει τον θάνατο, γιατί τον μεταχειρίζεται όπως γουστάρει. Η ποίηση είναι ερωτική πρόβα στον θάνατο.
Το 2014 κυκλοφόρησε το «Aldebaran» σαν ένας φόρος τιμής στην γενιά των ποιητών του 1920. Βασικός πρωταγωνιστής ήταν ο Κώστας Ουράνης με 4 ποιήματά του, από τα 12 του δίσκου. Ηταν αναμενόμενο, ο επόμενος δίσκος να είναι μόνον σε ποίησή του.
Το 2017 κυκλοφόρησε το «Spleen». Από τα 11 τραγούδια αυτή τη φορά, είχα τα δύο ενορχηστρωμένα μόνον με πιάνο. Μου άρεσε η ιδέα. Ήταν μίνιμαλ. Ξεχώριζαν και ο λόγος και οι μελωδίες μου, έτσι απογυμνωμένες. Ήρθε κι ο χωρισμός μου με τον μεγάλο μου έρωτα και η μελαγχολία που διαθέτει το πιάνο με γοήτευε διπλά.
Το 2021 έβγαλα τον τρίτο μου δίσκο. «Τα ποιήματα ενός γελοίου», σε ποίηση Ρώμου Φιλύρα.
2021.
Βρισκόμαστε στην καραντίνα και αναζητώ τον λόγο να γράψω μουσική. Έχω πολύ όρεξη! Χμμ... Το βρήκα! Θα το πιάσω από την αρχή. Θα πάω στον πρώτο ποιητή που έγινε αφορμή να ξεκινήσουν όλα. Ο πρώτος καταραμένος!!! Θα μελοποιήσω Edgar Allan Poe και μάλιστα θα το κάνω στα Αγγλικά. Στη γλώσσα που γράφτηκαν τα ποιήματα.
Τι μουσική να γράψω όμως;
Θα τα γράψω όλα!!!
Συμφωνική μουσική για ορχήστρα, New wave, Disco, EDM, απαγγελία, Jazz, καμπαρέ και ίσως ότι πιο μεγαλεπήβολο έχω κάνει μέχρι τώρα. Το ποίημα «κοράκι», σαν ένα 17λεπτο μιούζικαλ.
Ευχαριστώ όλους όσοι με βοήθησαν και με στήριξαν.
Ευχαριστώ όλους όσους θα τον ακούσουν.
Ελπίζω να σας ταξιδέψει σαν ένα έργο.
Έτσι φτιάχτηκε.
Με αυτό το σκοπό.
Όπως παλιά...
Καλή ακρόαση