«Δεν είναι τυχαίο που λένε, όταν κάτι δεν μπορείς να το πεις με λόγια…πες το με ένα τραγούδι»

Η τραγουδίστρια Άντζελα Παλαιολόγου, γράφει στο loaded με αφορμή την κυκλοφορία του νέου της τραγουδιού

Πριν λίγες ημέρες, κυκλοφόρησε το νέο τραγούδι της Άντζελας Παλαιολόγου με τίτλο "Στο όνειρο".

Η Άντζελα Παλαιολόγου μας προτείνει να βυθιστούμε σε έναν γοητευτικό, ονειρικό κόσμο ένα τραγούσι που μοιάζει να έρχεται από μια άλλη ρομαντική εποχή. Με αφορμή τη νέα κυκλοφορία, η Άντζελα Παλαιολόγου συστήνεται στους αναγνώστες του loaded.gr

Με λένε Άντζελα Παλαιολόγου.

Μεγάλωσα στην Αθήνα, ωστόσο  έχω καταγωγή από την Σκόπελο και από τα Τρίκαλα Θεσσαλίας.

Σε μεγάλη ηλικία καθώς μιλούσα με τους φίλους μου, μου έλεγαν ότι από πολύ μικρή, όταν ερχόντουσαν στο σπίτι μου, βαριόμουν να παίζω μαζί τους και κάπου εκεί τους παρατούσα και κλεινόμουν στο δωμάτιό μου και έπαιζα με το αρμόνιο μου. Σκάλιζα μελωδίες και ήχους.

Ίσως και να τραγουδούσα. Δεν το θυμάμαι!

Ξαφνιάστηκα! Αυτό το συμβάν ήταν έντονο στην δική τους μνήμη, ενώ στη δική μου, ήταν παντελώς ξεθωριασμένο.

Ίσως γιατί από τα 5 μου χρόνια, υπήρχα και μεγάλωνα μέσα από την μουσική.

Για μένα ήταν κάτι το φυσικό, γι’ αυτό και ποτέ δεν έδωσα τόσο σημασία από το πότε υπήρχε η μουσική στη ζωή μου.

Έτσι μεγαλώνοντας και ωριμάζοντας, και αφού είχα αρκετά χρόνια φοίτησης σε ωδείο, μαθαίνοντας πιάνο και αργότερα χορωδία, αποφάσισα πιο συνειδητά ότι εν τέλει η μουσική με εκφράζει απόλυτα φυσικά μαζί με το τραγούδι.

Ξεκίνησα να ψάχνω, τι μπορώ να κάνω πάω σε αυτό, καθώς μέχρι τότε θεωρούσα ότι δεν μπορώ να έχω σαν προσωπικότητα την εξειδίκευση που θα ήθελα πάνω σε κάτι, παρόλο που ήδη είχα τελειώσει την σχολή μου στο Πάντειο Πανεπιστήμιο.

Πάντα καταπιανόμουν με αρκετά πράγματα, τα έφτανα σε ένα όμορφο σημείο, χωρίς όμως να νοιώθω ότι είμαι 100% ταγμένη για αυτά.

Ένοιωθα κάπως ελλιπής και ανολοκλήρωτη.

Έτσι, μετά από καιρό που έψαχνα δασκάλα για να δω τί συμβαίνει με το τραγούδι και με μένα, ο δρόμος μου, η τύχη μου ή το κάρμα (για μένα είναι ένα κράμα όλων μαζί) με έβγαλε στην Άννα Διαμαντοπούλου, στο Εθνικό Ωδείο.

Και κάπως έτσι, ξεκίνησε η μαγεία για εμένα.

Όλα κάπως πήραν τον δρόμο τους και εγώ άρχισα να νοιώθω πιο ασφαλής, πιο πλήρης και πιο ισορροπημένη.

Για μένα το τραγούδι όσο κοινότυπο κι αν ακούγεται, είναι πλέον η ανάσα μου, η έκφρασή μου και η επαφή μου με τους ανθρώπους γύρω μου!

Δεν είναι τυχαίο που λένε, όταν κάτι δεν μπορείς να το πεις με λόγια… πες το με ένα τραγούδι!

Εγώ προς το παρόν έχω 2 δικά μου, με πιο πρόσφατο το Στο όνειρο…και εύχομαι κάποια στιγμή να τα κάνω πολλά!

Πόσα… δεν ξέρω!

Εύχομαι απλά να έχουν κάτι να μου πουν…και να σας πουν!