Πήγαμε / είδαμε: Brian και Roger Eno στο Ηρώδειο

Ο άνθρωπος δεν είναι πουλί. Ή μήπως είναι;

Του Αντρέα Μαντά

Αυτό σκεφτόμουν μετά τα πρώτα δέκα λεπτά της συναυλίας των Brian & Roger Eno. Τους έβλεπα σαν δύο υπνωτιστές που έπεισαν χωρίς καμία δυσκολία εμάς τους υπνωτισμένους ότι ήμασταν πουλιά.

Πουλιά τα οποία πατούν με σιγουριά πάνω στη γη. Αυτό που βιώσαμε χθες είναι ενδεικτικό της διπλής επενέργειας της τέχνης. Λειτουργεί και υπναγωγικά και διεγερτικά.

Τα αδέρφια Eno όμως δεν κινούσαν κανένα νήμα και όλοι εμείς οι υπνωτισμένοι δεν ήμασταν μαριονέτες. Αυτοκινηθήκαμε σ' ένα σύνθετο πλέγμα συνθημάτων και μύθων. Όλα ήταν ολοφάνερα και όλοι εμείς κατανοήσαμε τους «κώδικες» που μας δόθηκαν στην αρχή και στο τέλος. Αν ο πρώτος κώδικας θέτει το ερώτημα, ο τελευταίος βοηθάει στο να γίνει νοητή η απάντηση.

Η προσωπικότητα μας, η Προμηθεϊκή κατά βάθος, έγινε χίλια κομμάτια από την πλήρη απορρύθμιση του ηλιακού πλέγματος το οποίο βρίσκεται πολύ κοντά στο συκώτι, κι όπου έχει την έδρα του ο ψυχισμός και ο συναισθηματισμός. Που ωστόσο, αντέχουν σ' όλους τους σπαραγμούς.

Όλοι αυτοί οι σπαραγμοί λειτούργησαν σαν φωτεινές σκιές και όλοι εμείς οι υπνωτισμένοι καθ' όλη τη διάρκεια του set είδαμε μπροστά στα μάτια μας τον Eno με τον Harold Budd, τον Eno με τον Bowie, τον Eno με τους Harmonia, τον Eno με τους Passengers, τον Eno με τον Jah Wobble, τον Eno με τονJohn Cale, τον Eno με τον.... Eno! Τα αδέρφια Eno έπαιξαν κομμάτια από το πρόσφατο άλμπουμ τους «Mixing Colour» καθώς και από το «Apollo», με μια δωρική λιτότητα και μια αφαιρετική ικανότητα που μας άφησαν άναυδους. Κορυφαία στιγμή της βραδιάς ήταν όταν ο Brian τραγούδησε το «By this River», από το άλμπουμ του «Before and after Science», του 1977.

Ήταν μια εμπειρία μοναδική και ανεπανάληπτη, όχι επειδή έγινε για πρώτη φορά και σ' αυτόν τον ιστορικό χώρο, αλλά γιατί οι Eno «μίλησαν» μέσα μας. Και η συγκυρία ήταν η κατάλληλη. Μας είπαν ότι η τέχνη έχει γίνει παραπλήρωμα της ζωής που υποκατέστησε την ίδια τη ζωή. Έχουμε ξεχάσει να ζούμε και έξω από την τέχνη. Κι αυτό γιατί το «έξω» έχει γίνει αβίωτο.

Μία συναυλία βάλσαμο.

You talk to me / as if from a distance / And I reply / With impressions chosen from another time, time, time, / From another time.

 

Διαβάστε και τις εντυπώσεις του Δημήτρη Κανελλόπουλου στο e-tetRadio