«Να δω τι υπάρχει πέρα από εκεί που βλέπω, πέρα από τη σκιά που είχα ριζώσει, πέρα από εμένα»

Ο Αλέξανδρος Κτιστάκης με αφορμή τη συναυλία του στο ανοιχτό θέατρο Γκράβας, μοιράζεται μαζί μας μια ιστορία

«Αγαπητό loaded και αγαπητοί αναγνώστες: Ονομάζομαι Αλέξανδρος Κτιστάκης. Αφού έχουμε συστηθεί στο παρελθόν, με αφορμή τη συναυλία μας στο Ανοιχτό Θέατρο Γκράβας τη Δευτέρα 19 Ιουλίου, σκέφτηκα να σας πω μία μικρή ιστορία.

“Τσιγάρο Ατέλειωτο”

Νομίζω πως οι περισσότεροι πιτσιρικάδες που πιάνουν μία κιθάρα στα χέρια τους, στρέφουν το βλέμμα τους προς τη ροκ μουσική. Από εκεί και πέρα η εξέλιξη έχει να κάνει με το χρόνο και τα ερεθίσματα τόσο εντός όσο και εκτός μουσικής ζήσης. Η δική μου εξέλιξη στην εφηβεία ήταν ένα κομμάτι της hard rock και ο Στράτος Διονυσίου. Τώρα πώς ταιριάζουν αυτά δεν ξέρω να σας απαντήσω.

Ίσως η έκρηξη που έχει η ροκ και ο Στράτος Διονυσίου μπορούν να υπάρχουν για μένα μέσα στον Σωκράτη Μάλαμα. Και η μικρή αυτή ιστορία έχει να κάνει με τη μουσική μου γνωριμία με τον Σωκράτη.

Ήταν Σεπτέμβρης του ’98 ή του΄99. Καθόμουν σε μία καρέκλα στην τραπεζαρία, με τα ακουστικά στα αυτιά, και κοπανούσα με κάτι μπαγκέτες μία άλλη καρέκλα παριστάνοντας τον ντράμερ. Πιο καλός μάλλον στο ξεσκόνισμα ήμουν, καθώς η καρέκλα που κοπανούσα από ένα σημείο και μετά ήταν η πιο καθαρή μέσα στο σπίτι. Εκεί στην κορύφωση των brake του κομματιού, έρχεται η μάνα μου και μου λέει: “Αλέξανδρε θέλεις να έρθεις στον Μάλαμα το βράδυ”;

Η απάντησή μου ήταν η εξής: “Άσε σε μας ρε μάνα με όλους τους πεθαμενατζήδες!”. Πέρασαν οι μήνες και έρχεται η Πρωτομαγιά του 2000. Έχουμε πάει στην εξοχή για πικ νικ, με οικογενειακούς φίλους. Η βαρεμάρα αγγίζει τα κόκκινα, έχω ξεκινήσει να αφήνω μακριά μαλλιά, έχω ξεκινήσει το τσιγάρο και το αλκοόλ δειλά δειλά και για κάποιο λόγο το μόνο μέρος εκεί γύρω που μου έκανε κέφι ήταν η σκιά ενός δέντρου, λίγο πιο μακριά από τους μεγάλους.

Πάνω στην ψάθα υπήρχε ένα φορητό cd player και κάποια cd ελληνικής μουσικής, όλα “πεθαμενατζήδικα”. Σε ένα από αυτά γράφει “Σωκράτης Μάλαμας - Κύκλος”. Σκέφτηκα να δω τελικά τι είναι αυτός ο τύπος που άκουγε η μάνα μου με τόση ευχαρίστηση. Οι παλμοί ανέβηκαν κατευθείαν. Το “Για Την Ελλάδα” το τραγουδάω ακόμα κάθε φορά με την ίδια λαχτάρα. Η αποκάλυψη όμως ήταν το “Τσιγάρο Ατέλειωτο”. Γκρεμίστηκε το σκηνικό γύρω μου και χτίστηκε ένα καινούριο.

Οι βαρετές συζητήσεις των μεγάλων δεν έφταναν πια στα αυτιά μου, τα χρώματα και οι μυρωδιές έγιναν πιο έντονα κι εγώ σηκώθηκα και άρχισα να πηγαίνω όπου μπορούσα, για να δω ό,τι δεν μπορώ να δω. Να δω τι υπάρχει πέρα από εκεί που βλέπω, πέρα από τη σκιά που είχα ριζώσει, πέρα από εμένα. Μετά από ατέλειωτες ώρες η βροχή με βρήκε μέσα σε ένα πέτρινο μισογκρεμισμένο κτίσμα και η μάνα μου με φώναζε από μακριά για να φύγουμε.

Στο αυτοκίνητο μετά από λαϊκή απαίτηση του εαυτού μου ακούγαμε στο repeat το “Τσιγάρο Ατέλειωτο”. Η χαρά της μάνας μου ήταν ολοφάνερη σε κάθε σπιθαμή του προσώπου της, και ο Σωκράτης έχει μπει σε κάθε κύτταρό μου. Το τσιγάρο το έκοψα, αλλά η διαδρομή ελπίζω να είναι ατέλειωτη».

Όλες οι λεπτομέρεις για το live του Αλέξανδρου Κτιστάκη ΕΔΩ