«Μου λείπεις τόσο»: Τι οδήγησε τον Γιώργο Δημητριάδη να γράψει αυτό το τραγούδι;

Ο αγαπημένος τραγουδοποιός, μοιράζεται μαζί μας τις σκέψεις του με αφορμή το νέο του single

Πριν λίγες ημέρες, κυκλοφόρησε από το Ogdoo Music Group το νέο τραγούδι του Γιώργου Δημητριάδη με τίτλο «Μου λείπεις τόσο». Ο ίδιος περιγράφει στο loaded.gr όλα όσα ζήσαμε το τελευταίο διάστημα και πώς αποφάσισε να γράψει αυτό το τραγούδι.

«Πέρυσι στα μέσα του Μαρτίου, περίοδος της πρώτης καραντίνας, η κατάσταση πρωτοφανής, αναπάντεχη, με ανάγλυφη στα πρόσωπα όλων μας την απορία πώς στην ευχή άξαφνα η όποια μας καθημερινότητα με τα πάνω της και τα κάτω της, με τα συν και τα πλην της, είχε αναιρεθεί, είχε συρρικνωθεί μέσα σε συγκεκριμένα τετραγωνικά, βρίσκοντάς μας ανέτοιμους όπως κάθε κρίση και πολλώ δε μάλλον όπως αυτή η υγειονομική που παρόμοιά της γενιές επί γενεών δεν είχαν γνωρίσει και βιώσει από τις αρχές του περασμένου 20^ου αιώνα.

Ξαφνικά όλοι και όλα απόμακρα.

Μέσα σε λίγες ημέρες ζωή δωματίων, χωλ, σαλονιού και λίγης ώρας λεγόμενου προαυλισμού εν είδει περιπάτου μετά σκύλου ή άνευ.

Ημέρες και ώρες εγκλεισμού και αναπόφευκτης περισυλλογής, έχοντας συνέχεια μπροστά μας έναν καθρέφτη που χωρίς να το θες έπρεπε να βουτήξεις μέσα του να δεις, να βρεις ποια είναι αυτά που στ’ αλήθεια έχεις χάσει, τι απ’ όλα αυτά που θεωρούσες δεδομένα αξίζει πραγματικά.

Αλλά για να έβρισκες τις απαντήσεις, θα έπρεπε πρώτα να αντέξεις ποιόν άλλον μα τον ίδιο σου τον εαυτό, να κάνεις παρέα μαζί του δίνοντας του επιτέλους την ευκαιρία του περισσότερου χρόνου συμβίωσης μαζί του.

Μία δοκιμασία που σου επιβλήθηκε, απόδειξη πως στην ουσία δεν ελέγχεις το σύμπαν παρά μονάχα εσένα τον ίδιο που ωστόσο αυτό κι αν θέλει δουλειά.

Αλήθεια, πόσο αξίζει τώρα μία απλή βόλτα με ένα φιλικό πρόσωπο, μία αγκαλιά, ένα φιλί, ένα χαμόγελο πάνω σε ένα πρόσωπο ολόκληρο χωρίς μάσκα!

Η ευκαιρία ήταν ο ίδιος μας ο εαυτός που μάς έλειπε τόσο και αναγκαστήκαμε να τον ξαναβρούμε μέσα σε αυτή την πανδημία αλλά χωρίς τον Άλλον είμαστε απλά σκιές γιατί είμαστε κοινωνία, είμαστε οι Άλλοι.

Ο λαβύρινθος με τους καθρέφτες έχει έξοδο και η πρώτη πόρτα είναι αυτή που πρέπει να ανοίξουμε μέσα μας πρώτα αφήνοντας πίσω μας αυτά που δεν αξίζουν και παίρνοντας μαζί μας τα βασικά και τα όσα μας καινούργια έξω στη νέα μας ελευθερία, έξω στο φως.

Κάθομαι τώρα προσπαθώντας να αποδώσω όσα διαδραματίστηκαν στην ψυχή μου όλο αυτό το διάστημα με αφορμή το νέο μου single που μέσα σε 4 λεπτά αποπειράται να δώσει κυρίως σε μένα την ελπίδα, την αισιοδοξία γιατί αυτή η ανάγκη με οδήγησε να το γράψω.

Στην πορεία συναντήθηκα με έναν άνθρωπο της νέας γενιάς, τον νέο συνθέτη, τραγουδοποιό Κώστα Μπουντούρη που ανέλαβε την μουσική παραγωγή κι ενορχήστρωση, ηχογράφηση και μίξη δίνοντας έτσι το πρόσωπο στο νέο μου τραγούδι με την φρέσκια του ματιά.

Όμως κι αν όλα τώρα μοιάζουνε χαμένα

Αυτά που είχαμε για πάντα δεδομένα

Πόσο αξίζουν ξανά

Για μια καινούργια αρχή, μια καλύτερη ζωή…»