Ο συνθέτης Δημήτρης Κογιάννης, γράφει στο loaded με αφορμή το νέο του δίσκο

«Στα τέσσερα αυτά ποιήματα ο Φιλύρας με βάση το concept μου αναφέρεται στο ίδιο πρόσωπο, δίνοντας τέσσερις όψεις μιας ερωτικής ιστορίας»

Με αφορμή τον καινούριο μου δίσκο πάνω σε ποίηση του Ρώμου Φιλύρα έγραψα εγώ ένα ποίημα, βασιζόμενος στα τραγούδια «Γυναίκα», «Άγνωστη», «Μαρία» και «Πώς σ’ αγαπούσα όσο ποτέ». Στα τέσσερα αυτά ποιήματα ο Φιλύρας με βάση το concept μου αναφέρεται στο ίδιο πρόσωπο, δίνοντας τέσσερις όψεις μιας ερωτικής ιστορίας.

Με οδηγό την αίσθηση του ανεκπλήρωτου που είναι διάχυτη στο έργο του και εμπνεόμενος από την ποίησή του, συνέθεσα στο ποίημα μου την Αρχή και το Τέλος αυτής της σχέσης που μπορεί και να υπήρξε!!

Δημήτρης Κογιάννης

ΑΡΧΗ

Με έστειλα ξωπίσω σου αρκετές φορές.

Εσύ με τις άκρες των δαχτύλων σου τσαλαβουτούσες στις γλύκες.

Τίναξες τα μαλλιά σου και πέρασες;

Θέλω να χαϊδέψω τα μαλλιά σου όταν θα έχει στεγνώσει πάνω τους το θαλασσινό νερό.

Θέλω να τα δω στον αέρα του νησιού.

Αχ, αυτά τα χείλη σου που λαχταρούν τα φιλιά του σινεμά

Πορφυρό το χρώμα…

Τα πιο όμορφα για εσένα με την κόκκινη φθηνή καλή μου πένα!

Υ.Γ Τώρα όμως στάζουν τα χρώματα της ζωγραφιάς σου και τα πινέλα μου τρυπάνε τα χέρια.

ΤΕΛΟΣ

Θυμάσαι; Θυμάσαι κύκνε μου τις νεράιδες; 

τις νεράιδες πού έπλεκαν τα μυστικά μας τα κοινά 

νοσταλγώ τα μάτια σου δαιμόνισσα θεά... 

τον λαιμό σου που ριγούσε στις ματιές μας...

κρότο, όμως κάνει πλέον κύκνε μου η πιο στραβή μου τρέλα 

κρότο, κάνει η μοναξιά μου παράσταση σαν δίνει 

κ' είναι κ' αυτά τα λευκά δεσμά, πού πολύ με φοβίζουν 

απ' τα κύματα μέσα πλέον μια σάλπιγγα ηχεί για μένα 

με καλεί γλυκά, λυπητερά...λέω να χαθώ κύκνε μου.

Το LP «Τα ποιήματα ενός γελοίου» κυκλοφορεί σε περιορισμένα αντίτυπα από το Ogdoo Music Group.