«Την ευτυχία οφείλουμε να τη δημιουργήσουμε στο παρόν μας»

Η Γιάννα Βασιλείου μοιράζεται μαζί μας σκέψεις με αφορμή το νέο της τραγούδι «Τώρα»

«Τώρα μόνοι μέσα στο πλήθος. Τώρα οι ζωές μας σαν γρίφος»

Ο Δημήτρης Μπαλογιάννης έγραψε το στίχο και τη μελωδία αυτού του τραγουδιού λίγο καιρό πριν αλλάξει έτσι η ζωή μας. Αδύνατο να είχε φανταστεί πώς θα αποκτούσε τόσο διαφορετική μα τόσο καίρια σημασία ο στίχος του. Τότε μου είχε φέρει κι εμένα από το πρώτο άκουσμα συναισθήματα νοσταλγίας. Ήταν σαν ένα ερωτικό νανούρισμα στα αυτιά μου. Το απότομα μεταβλητό στοιχείο όμως της ζωής που ξέσπασε και πάλι, άλλαξε εντελώς την οπτική μας γύρω από το τραγούδι αυτό.

Να που φαίνεται πάλι η μαγεία της μουσικής. Είναι κι αυτή ένας ζωντανός οργανισμός που εξελίσσεται, προσαρμόζεται, αλλάζει. Όπως εμείς, όπως το Τώρα μας. Είναι όμως το δικό μας Τώρα. Όπως είπε κάποτε ο Ζαν-Πωλ Σαρτρ «Μπορεί να υπάρξουν καλύτερες εποχές, αλλά αυτή εδώ είναι η δική μας». Η θλίψη μας κρατάει στο παρελθόν, η ανησυχία στο μέλλον. Την ευτυχία όμως οφείλουμε να τη δημιουργήσουμε στο παρόν μας.

Η στιγμή που γράφεται ένα τραγούδι μπορεί να είναι πολύ διαφορετική από αυτήν που τραγουδιέται ή αυτήν που θα το ακούσει κάποιος. Αυτό μας ενώνει. Στον ίδιο στίχο που  τραγουδάμε παρέα, ο καθένας μας θυμάται και νιώθει ξανά τα δικά του βιώματα. Για άλλον μπορεί να φέρνει στο νου έναν έρωτα, για άλλον τον ίδιο του τον εαυτό. Έτσι διακριτικά ήθελα να αποτυπώσω κι εγώ με τη σειρά μου μουσικά σε ένα τραγούδι τα συναισθήματα και τις σκέψεις αυτής της εποχής.

Από το ξεκίνημα της περιόδου αυτής την περσινή άνοιξη, ένιωσα την ανάγκη να δημιουργήσω, να μη βαλτώσω. Στην προσπάθεια αυτή, γιατί προσπάθεια απαιτείται από όλους μας, συνειδητοποίησα ότι έχω τόσα πράγματα για να είμαι ευγνώμων και να νιώθω τυχερή. Ένα από αυτά, όπως έλεγα με άλλους συναδέλφους, είναι η ίδια η μουσική. Διάβασα, έπαιξα, έγραψα, τραγούδησα, σκέφτηκα.

Η ταχύτητα της καθημερινότητάς μας έβαλε φρένο. Ο θόρυβος που διαρκώς μας τριγυρνάει σώπασε. Τυχεροί όσοι δεν έμειναν μόνοι. Ακόμη πιο τυχεροί όσοι, έστω κι έτσι, συνειδητοποίησαν  την αξία της οικογένειας και των δικών τους ανθρώπων. Μην αφήνουμε για αύριο ό,τι μπορούμε να πούμε ή να κάνουμε σήμερα. Και το λέω εγώ, που μέχρι πρόσφατα στη ζωή μου ήμουν ένας άκρως αναβλητικός άνθρωπος.

Θέλει ρυθμό η ζωή. Αρνούμαι πια να στέκομαι σαστισμένη. Αρνούμαι πια να αφήνω στιγμές να περνούν αδιάφορα. Με ενοχλούν οι άνθρωποι που δεν μπορούν να απολαύσουν την ομορφιά στα πραγματικά σημαντικά πράγματα. Που αναζητούν πάντα κάτι άλλο. Που αντί να απολαύσουν την παρέα τους ένα βράδυ, σκρολάρουν στα social media για να ψάξουν τι κάνουν οι άλλοι και να δουν έναν κόσμο που εκείνη τη στιγμή δεν είναι ο δικός τους. Δε λέω, θέλει προσπάθεια να ξεφύγεις από αυτό. Αλλά η προσπάθεια κάποτε γίνεται συνήθεια. Και η συνήθεια είναι τελικά η ίδια η ζωή.

Έτσι συνηθίσαμε κι εμείς λοιπόν τους τελευταίους μήνες με το Θωμά Κωνσταντίνου και το Λευτέρη Παπαδάκη να δουλεύουμε εξ αποστάσεως για ενορχηστρώσουμε τα καινούρια μας κομμάτια. Έτσι φτιάχτηκε και το «Τώρα». Με βιντεοκλήσεις, emails, ανταλλαγές αρχείων και δουλειά από το σπίτι.  Ο Δημήτρης Μπαρμπαγάλας και ο Γιώργος Κωστελέτος συμπλήρωσαν την ομάδα. Ποιος να το φανταζόταν ότι θα συνεργαζόμουν με τόσο καλούς φίλους αλλά δε θα μπορούσα να είμαι δίπλα τους. Όλη αυτή η εικόνα και ο τρόπος που δημιουργήθηκε ηχητικά το «Τώρα» αποτύπωσε ακριβώς το σήμερα. Αυτό το σήμερα του δύο χιλιάδες είκοσι που έκανε το πριν να μοιάζει ιδανικό.

Θέλω να μην αργήσει να έρθει ο καιρός που θα μπορέσω να τραγουδήσω το «Τώρα» έχοντας μαζί τους φίλους μουσικούς μου, σε μία μουσική σκηνή γεμάτη από ανέμελο χαμογελαστό κόσμο.

«Θα 'ρθει η στιγμή όλα αυτά να ξεχαστούνε. Σύντομα αν θα 'ναι ή αργά μένει να δούμε».

Λεπτομέρειες για το νέο τραγούδι της Γιάννας Βασιλείου ΕΔΩ