«Η γερμανική κυβέρνηση στάθηκε στο πλευρό των μουσικών και γενικότερα της τέχνης»

Η Βρετανίδα μαέστρος Catherine Larsen - Maguire, μιλάει στο loaded.gr με αφορμή τη συναυλία της Underground Youth Orchestra στις 27 Οκτωβρίου στο Μέγαρο Μουσικής

Μια πολύ ιδιαίτερη συναυλία θα πραγματοποιηθεί την Τρίτη 27 Οκτωβρίου στο Μέγαρο Μουσικής, όπου η παγκοσμίου φήμης Βρετανίδα μαέστρος Catherine Larsen-Maguire θα διευθύνει τη Νεανική Συμφωνική Ορχήστρα, Underground Youth Orchestra (UYO), που φέτος συμπληρώνει 10 χρόνια συνεχούς μουσικής παρουσίας.

Η Catherine Larsen-Maguire ζει και εργάζεται στο Βερολίνο. Σπούδασε μουσική στο Πανεπιστήμιο του Cambridge και φαγκότο στη Βασιλική Ακαδημία Μουσικής του Λονδίνου, ενώ τα τελευταία χρόνια εκπαιδεύει και διευθύνει σύνολα νέων σε όλο τον κόσμο.

Η Larsen - Maguire, μίλησε στο loaded.gr, για το πώς είναι να συνεργάζεσαι με νέους μουσικούς αλλά και για τη συνεργασία της με τη UYO. Παράλληλα, περιγράφει το πώς η πανδημία επηρέασε ολόκληρη τη βιομηχανία της κλασικής μουσικής αλλά και πώς η κυβέρνηση της Γερμανίας στάθηκε στο πλευρό των μουσικών και της τέχνης.

Στην Αφροδίτη Παπακαλού

Κατ’ αρχάς, θα ήθελα να σας ρωτήσω για την επερχόμενη συναυλία σας με την UYO. Τι θα περιλαμβάνει το «μενού»;

Θα παίξουμε τρία κομμάτια: την εισαγωγή από τους «Γάμους του Φίγκαρο» του Mozart, την «Φαντασία σε Θέματα από την Τραβιάτα του Verdi» του Lovreglio και την 7^η Συμφωνία του Μπετόβεν. Είναι ένα πρόγραμμα γεμάτο ενέργεια, καλή διάθεση και αισιοδοξία –ακριβώς αυτό που χρειαζόμαστε αυτή την περίοδο.

Έχετε μεγάλη εμπειρία να δουλεύετε με νεότερους μουσικούς. Πώς είναι η δουλειά μαζί τους; Σας δυσκολεύει ή σας γεμίζει ικανοποίηση;

Κυριολεκτικά λατρεύω να δουλεύω με νεότερους μουσικούς. Μερικές φορές είναι δύσκολο, αλλά πάντα με γεμίζει ικανοποίηση. Μαθαίνουν τόσο γρήγορα, είναι πρόθυμοι να δοκιμάσουν τα πάντα και είναι γεμάτοι ενθουσιασμό! Η βελτίωση από την αρχή ως το τέλος ενός project νεανικής ορχήστρας συχνά είναι κάτι το θαυμαστό και η συναυλία είναι πάντα ένα αξέχαστο γεγονός για τους μουσικούς και για το κοινό.

Έχετε ξαναεργαστεί στην Ελλάδα;

Έχω εργαστεί στην Ελλάδα άλλη μια φορά, διευθύνοντας ένα κοινό project με την Underground Youth Orchestra και την Ορχήστρα Δωματίου Julius Stern από το Βερολίνο, όπου και ζω. Ήταν ένα πολύ ιδιαίτερο project, τόσο μουσικά όσο και κοινωνικά, καθώς οι μαθητές των δύο ομάδων έγιναν φίλοι και οι δύο ορχήστρες έγιναν μία. Βρήκα ότι οι νεαροί Έλληνες μουσικοί ήταν πολύ ανοιχτοί και φιλικοί και η ατμόσφαιρα στις πρόβες ήταν χαλαρή και διασκεδαστική, αλλά και πειθαρχημένη και άκρως αποτελεσματική. Περιμένω κάτι παρόμοιο και αυτή τη φορά και είμαι σίγουρη ότι δεν θα απογοητευθώ.

Η πανδημία του κορωνοϊού έβαλε κυριολεκτικό «στοπ» στη ζωντανή μουσική. Πώς επηρέασε εσάς προσωπικά, αλλά και γενικότερα την κλασική μουσική;

Η πανδημία για μένα ήταν απόλυτη καταστροφή, όπως, βέβαια και για ολόκληρη τη βιομηχανία της κλασικής μουσικής. Είχα πλήρες πρόγραμμα από φέτος τον Μάρτιο, με συναυλίες σε όλο τον κόσμο, όπως στις ΗΠΑ, το Μεξικό, τη Χιλή, τη Σλοβενία, τη Βρετανία, την Κίνα, κ.ά., και όλα αυτά ακυρώθηκαν ή αναβλήθηκαν για τον επόμενο χρόνο. Λατρεύω να εργάζομαι και να ταξιδεύω, οπότε ήταν παράξενο και δύσκολο για μένα να μένω στο σπίτι μου για τόσο πολύ, αν και απήλαυσα το χρόνο με τον σύζυγό μου και τις τρεις γάτες μας.

Ευτυχώς, ο σύζυγός μου –τραγουδιστής στην όπερα- έχει δουλειά πλήρους απασχόλησης, οπότε δεν είχαμε οικονομικά προβλήματα, όπως τόσοι πολλοί μουσικοί και, κυρίως αυτοί στη Βρετανία και στις ΗΠΑ. Η γερμανική κυβέρνηση στάθηκε στο πλευρό των μουσικών και γενικότερα της τέχνης. Δυστυχώς αυτό δεν συνέβη παντού και είναι πραγματική τραγωδία να βλέπει κάποιος ιστορικά ιδρύματα σε άλλες χώρες να κλείνουν, κάποιες φορές για πάντα.

Από την προσωπική σας εμπειρία, μπορείτε να μας περιγράψετε τα βασικά χαρακτηριστικά του κοινού της κλασικής μουσικής; Υπάρχει κάτι συγκεκριμένο που έλκει κάποιον στο είδος;

Το κοινό της κλασικής μουσικής είναι πολύ ποικίλο. Από την μία πλευρά υπάρχουν τα «παραδοσιακά» μέλη του κοινού, που είναι μεγαλύτερης ηλικίας και ντύνονται επίσημα για να πάνε σε ένα κονσέρτο. Από την άλλη, όμως, βλέπεις και πολλούς φοιτητές και νέους ανθρώπους που απλώς λατρεύουν να ακούν κλασική μουσική. Είμαι πεπεισμένη ότι η μουσική θα πρέπει να είναι προσβάσιμη στους πάντες, ασχέτως ηλικίας ή background. Η μουσική εκφράζει ανθρώπινα συναισθήματα που όλοι αναγνωρίζουμε και, επειδή είναι «παγκόσμια», μπορεί να μας ενώσει –ξανά, κάτι που χρειαζόμαστε αυτή τη δύσκολη περίοδο.

Τέλος, ποιο κομμάτι θα επιλέγατε για να περιγράψετε την περίοδο που διανύουμε;

Μια επιλογή θα ήταν το «The Unanswered Question» του Charles Ives. Σε πρώτο επίπεδο, ο τίτλος είναι πολύ ταιριαστός –τι θα συμβεί σε εμάς και τον πλανήτη, καθώς κινούμαστε από τη μια καταστροφή στην άλλη; Κανείς δεν ξέρει. Πλέον, είναι αδύνατο να προβλέψουμε το οτιδήποτε. Αλλά και σε συναισθηματικό επίπεδο, αυτό το σύντομο κομμάτι αποδίδει όλη την αβεβαιότητα και τον εκνευρισμό για την τρέχουσα κατάσταση, αλλά, επίσης, δείχνει ότι πάντα υπάρχει λόγος για να ελπίζουμε, καθώς η ζωή συνεχίζεται.

Λεπτομέρειες για τη συναυλία ΕΔΩ