Johnny Boy: «Θέλω το κοινό να θυμάται την ενέργεια που του δίνω μέσα από την φωνή μου»
Ο ράπερ μιλάει στο loaded με αφορμή το live του στο Ίλιον Plus
Πώς η πανδημία του κορωνοϊού μας στερεί τη ζωντανή μουσική...
Ήταν 6 Μαρτίου όταν το πρώτο καμπανάκι συναγερμού ήχησε σε όλο τον κόσμο: το περίφημο φεστιβάλ SXSW στο Όστιν του Τέξας ακυρωνόταν λόγω της πανδημίας του κορωνοϊού και των περιοριστικών μέτρων που οι απανταχού κυβερνήσεις λάμβαναν προκειμένου να περιορίσουν τη διασπορά του ιου.
Από εκεί και πέρα, τα πράγματα πήραν μορφή χιονοστιβάδας: Wacken, Reading & Leeds, Glastonbury, Isle of Wight, για να μην αναφερθούμε στα «δικά μας» Ejekt, Release και Rockwave, και δεκάδες περιοδείες μεγάλων τραγουδιστών και συγκροτημάτων έπαιρναν την άγουσα για τα αποδυτήρια, αφήνοντας το καλοκαίρι του 2020 κυριολεκτικά χωρίς live μουσική.
Κι αυτά είναι μόνο η κορυφή του παγόβουνου: δεκάδες άλλα μικρά φεστιβάλ ή περιοδείες λιγότερο γνωστών ονομάτων ακυρώνονται, χωρίς να υπάρχει σαφής ορίζοντας για το πότε η μουσική θα... ξανανοίξει για τους οπαδούς της (όλους εμάς!), ενώ ο κίνδυνος χρεοκοπίας διοργανωτών και μουσικών είναι πλέον εμφανής.
Λέτε να πάμε κατευθείαν για 2021;
Οι πιο μεγάλοι διοργανωτές το έχουν πάρει απόφαση και έχουν μετακυλίσει τα πάντα για το 2021, με την ελπίδα ότι ως τότε η κατάσταση θα έχει εξομαλυνθεί και ότι οι φανς θα προτιμήσουν να κρατήσουν τα εισιτήριά τους, αντί να τα εξαργυρώσουν, προκαλώντας κι άλλη «αιμορραγία» στην ήδη πληγωμένη βιομηχανία της live μουσικής.
Πέραν, όμως, των σκληρών οικονομικών μεγεθών, το «καλοκαίρι του κορωνοϊού» προκαλεί κι άλλο ένα «τραύμα»: την έλλειψη εκείνων των μαγικών στιγμών που κάνουν τις συναυλίες τόσο σημαντικές για τη ζωή μας. Όπως γράφει και ο Mark Sutherland στο Music Week, δεν είναι μόνο η Taylor Swift ή οι Green Day που δεν θα βάλουν φωτιά στις κεντρικές σκηνές των μεγάλων φεστιβάλ.
Είναι εκείνες οι μικρές στιγμές, που κάνουν την έλλειψη πιο μεγάλη: το συγκρότημα-έκπληξη στη μικρή σκηνή του φεστιβάλ ή σε κάποιο «λαϊβάδικο» που ξεσηκώνει τον κόσμο. Οι «μυστικές» εμφανίσεις γνωστών ονομάτων. Η αδημονία μέχρι να «κλείσει» το lineup ενός φεστιβάλ. Η ξαφνική ανακοίνωση ότι το αγαπημένο μας συγκρότητα, επιτέλους, θα παίξει και στην πόλη μας.
Όλα αυτά (κι άλλα πολλά, ακόμα και η κακή συναυλία που είδαμε...) είναι που κάνουν τη ζωντανή μουσική τόσο σπουδαίο συστατικό για τη ζωή μας και το μόνο που μένει, πλέον, είναι η ελπίδα ότι θα μπορέσουμε σύντομα να αφήσουμε πίσω μας αυτό το «σκληρό καλοκαίρι» και να αρχίσουμε πάλι να μετράμε αντίστροφα το χρόνο για να ξαναπάμε σε μια συναυλία.