1η αποκλειστική μετάδοση: Ακούστε το τραγούδι που έγραψε ο Μίλτος Πασχαλίδης για τον αδικοχαμένο Βαγγέλη Γιακουμάκη

Λέγεται «Στη χώρα των αθώων» και θα κυκλοφορήσει τον Μάρτιο.

Το τραγούδι που παρουσιάζει στο μεγαλύτερο μέρος του σε αποκλειστικότητα το Loaded.gr είναι σε στίχους του Μάνου Ελευθερίου, μουσική του Μίλτου και ερμηνεύουν από κοινού ο Μίλτος Πασχαλίδης με τον Γιώργο Νταλάρα. Ήταν να βρίσκεται μαζί τους και ο Λαυρέντης...

Είναι ένα τραγούδι στη μνήμη του Βαγγέλη Γιακουμάκη, του νεαρού από την Κρήτη, φοιτητή της Γαλακτοκομικής Σχολής Ιωαννίνων που εξαφανίστηκε στις 6 Φεβρουαρίου του 2015 και βρέθηκε νεκρός περίπου ένα μήνα αργότερα, στις 15 Μαρτίου, με τραύματα από μαχαίρι. «Πιστεύεται ότι είχε πέσει θύμα bullying και λεκτικού εκφοβισμού, τα οποία ήταν και τα αίτια της εξαφάνισης και του θανάτου του».

Το ομώνυμο άλμπουμ, «Στη χώρα των αθώων», θα κυκλοφορήσει σε ένα μήνα από τώρα από την Ogdoo Music σε δύο εκδόσεις: σε cd και σε deluxe με cd και βιβλίο μαζί. Τον Σεπτέμβριο θα βγει και σε βινύλιο.

 

 

 

«Στη χώρα των αθώων» (Μάνος Ελευθερίου- Μίλτος Πασχαλίδης)

Πώς είναι ο έρωτας γραμμένος στο πετσί μας.
Με γράμματα άραγε ή μαύρους αριθμούς;
Αίμα θηλάζει κι η Ελλάδα κι η ζωή μας
Και οι εχθροί είναι εραστές με εκβιασμούς.
Των δράκων γάλα πίνουν μόνο και φαρμάκι.
Κρίμα. Δεν γνώρισες τον Κώστα Καρυωτάκη.

Στους ουρανούς θ' αναγνωρίσουνε ποιος ήσουν.
Ξέρουν αυτοί. Το φωτοστέφανο χρυσό.
Φώτιζες νύχτες των ανθρώπων που θα ζήσουν
κι έχουν και θάνατο και φως μισό μισό.
Όχι τσεκούρι και μπαλτάς. Μήτε και σφαίρα.
Μ' ένα σουγιά που κόβει φλέβες στον αέρα.

Με του Μακμπέθ πήγες τις μάγισσες, κοντά τους
να βρεις πώς σμίγει το χρυσάφι με χαλκό
κυνηγημένος απ΄ το σώμα σου στους βάλτους
βρήκες ποιος δαίμονας ξορκίζει το κακό.
Δεν παραστάθηκαν Απόστολοι εκ περάτων
Κι ας πήραν όψη τα μυστήρια των πραγμάτων.

Τι συζητούσες στον Αγρό του Κεραμέως (1)
στους κήπους του αίματος σαν μια σταλαγματιά.
Για στρατηλάτης δεν σου πήγαινε γενναίος
μήτε τσιράκι στων τραμπούκων τη στρατιά.
Ω επαρχία, επαρχία, όλα τα σφάζεις.
Τα μαχαιρώνεις και λυσσάς κι όλο σπαράζεις.

Ο Γκρέκο εδώ, ο Λόρκα εκεί. Ποιος θα κερδίσει;
Τους ξέρεις άραγε να ρίξεις μια ματιά;
Και τώρα ποιος από τους δυο θα ζωγραφίσει
την ομορφιά σου, σαν την άγρια νυχτιά.
Σ' άγγιξαν άραγε τα φίδια κι οι αράχνες.
Τι μυστικά σού είπε το φως μέσα στις πάχνες.

Αθώοι όλοι. Σε μια χώρα των αθώων.
Δεν σε γνωρίσαμε να πιούμε έναν καφέ,
δυο τρεις κουβέντες για τους άθλους των ηρώων
γι' αυτούς που ζούνε συντροφιά μ' έναν χαφιέ.
Λυσσούν να σ' εύρουν τα σκυλιά. Λυσσούν οι σκύλοι.
Κι η ομερτά (2) στις καφετέριες καντήλι.

Πώς να σου γράψω, το λοιπόν, βιογραφία
αφού οι λέξεις μου είναι μόνο της βροχής.
Ποτέ το μπλε δεν το χωρά δικογραφία.
Θυμίζει σύλληψη κι εκτέλεση εποχής.
Είμαστε άρρωστοι βαριά από νοσταλγία.
Μας περιμένουν τα τσιγκέλια στα σφαγεία.

1. Ο αγρός του Κεραμέως
Χωράφι που ανήκε σε κάποιον κεραμοποιό και αγοράστηκε με τα τριάντα αργύρια που επέστρεψε ο Ιούδας στους Γραμματείς, μετανιωμένος για την προδοσία του Ιησού. Το Συμβούλιο αποφάσισε να μην βάλει τα «ματωμένα» χρήματα πίσω στον ταμείο και αγόρασε μ αυτά έναν αγρό για να θάβονται οι εξοστρακισμένοι. Γι αυτό και ονομάζεται και «αγρός του αίματος».

2. Ομερτά
Ο όρκος σιωπής που επέβαλλε η Μαφία στα μέλη της. Η αθέτησή του ισοδυναμούσε με θάνατο.