Το μεγαλειώδες μόκο της πλειοψηφίας των «καλλιτεχνών» μέσα στην κρίση

Οι Electric Litany παίζουν στο Gagarin την Παρασκευή και το Loaded.gr σας προσφέρει ένα διπλό δώρο: και πρόσκληση για το live και το καινούργιο τους cd.

Και είναι το τρίτο τους άλμπουμ, με τίτλο «Under A Common Sky». Τα 9 κομμάτια γράφτηκαν από την τετραμελή μπάντα σε ένα παραθαλάσσιο σπίτι στην Κέρκυρα το καλοκαίρι του 2017 πριν ηχογραφηθούν στο studio Fish Factory, στο Βόρειο Λονδίνο με παραγωγό τον Γιώργο Μπότη.

Ο Αλέξανδρος Μίαρης, ο εγκέφαλος των Electric Litany μίλησε στο Loaded.gr λίγο πριν ανέβει στη σκηνή του Gagarin - διαβάστε ΕΔΩ όλες τις λεπτομέρειες.

Ο νικητής του διαγωνισμού που θα τους δει δωρεάν την Παρασκευή και θα παραλάβει από εκεί και το καινούργιο τους άλμπουμ το οποίο κυκλοφορεί αποκλειστικά σε cd και βινύλιο (δεν υπάρχει ψηφιακά, πουθενά) είναι ο Αλέξανδρος Τζελάτης.

Αλλο η Κέρκυρα και άλλο η Αγγλία;
Η ομορφιά τους είναι ότι διαφέρουν πολύ, και στο δικό μου μυαλό ο κάθε τόπος έχει και μια άλλη χρήση. Η Κέρκυρα είναι πάντα το σημείο όπου μπορείς να απομακρυνθείς από τα πράγματα, να τα τοποθετήσεις απέναντί σου έτσι ώστε να σου δοθεί μια πιο αναπαυτική στάση ανάγνωσης τους, ρυθμίζοντας ο ίδιος την ταχύτητα του χρόνου. Η Αγγλία και το Λονδίνο συγκεκριμένα, είναι ένα μέρος συνεχούς δράσης, δεν έχεις την πολυτέλεια παρά να κινείσαι και να γράφεις όντας ο ίδιος μέρος της κίνησης των γεγονότων. Δεν ξέρω αν υπάρχει κάποια ισορροπία κάπου, όλα πάντα είναι στον αέρα.

Under A Common Sky, λοιπόν...
Μας πήρε λίγο παραπάνω από την παραδοσιακή τετραετία να το ολοκληρώσουμε. Γράψαμε τις βάσεις στα Docklands του Ανατολικού Λονδίνου κοντά στις αποβάθρες του Τάμεση όπου είχαμε ένα προβάδικο. Η συνάρτηση είναι πάντα η εξής: άσο πιο ζοφερό και σκοτεινό το μέρος τόσο πιο πολύ κλεινόμαστε μέσα και παίζουμε μουσική. Πέρασαν 2-3 χρόνια και αφού νιώσαμε κάπως ικανοποιημένοι για το υλικό, ταξιδέψαμε για πρώτη φορά σε ένα ηλιόλουστο μέρος για να χρησιμοποιήσουμε τη βραδύτητά του. Η ηρεμία και η ησυχία μας έδωσαν την ευχέρεια μίας πιο μουσικής αφαίρεσης στις ενορχηστρώσεις. Η τελική ηχογράφηση έγινε στο Neasden του Λονδίνου στα Fish Factory όπου μιξάραμε τον προηγούμενο δίσκο και νιώθουμε σαν το σπίτι μας εκεί.

Και τα νοήματα του δίσκου;
Δεν μιλάμε για κάτι καινούργιο ή μοναδικό, απλά το ντύνουμε με νέες φόρμες και νέους ήχους. Ο άνθρωπος, ο σκληρός έρωτας και η ταχύτητα του μοντέρνου κόσμου μας απασχολούν προσπαθώντας να φτιάξουμε, όχι ένα μισαλλόδοξο τοπίο (αρκετή μαυρίλα έχει πέσει γύρω μας ήδη), αλλά ένα μουσικό και νοηματικό περιβάλλον που θα λειτουργεί ως καταφύγιο για τον ακροατή ώστε να έχει το χώρο να βρει κάτι από τον εαυτό του μέσα. Τρώμε όλοι τόσο ωμό ρεαλισμό τα τελευταία χρόνια που πρέπει να βρίσκουμε το χρόνο ξανά να φανταζόμαστε και να αποφορτίζουμε τους νευρώνες μας σαν σε ένα όνειρο.

Με τη μουσική αντιμετωπίζεται ο σύγχρονος κόσμος γύρω μας;
Δεν αρκεί η μουσική από μόνη της για να αντιμετωπιστεί ο σύγχρονος κόσμος, ούτως ή άλλως και οι ίδιοι οι δημιουργοί μέσα σε αυτόν τον κόσμο ζουν. Η μουσική είναι ένα εργαλείο και μια γλώσσα επικοινωνίας. Ως εργαλείο προσωπικής χρήσης το χρησιμοποιούμε καθημερινά, όπως λέει η Maya Angelou «η μουσική ήταν το καταφύγιο. Μπορούσα να αποσυρθώ στο κενό μεταξύ τον νότων και να "αγκαλιάσω" τη μοναξιά μου».
Ως επικοινωνία ιδεών και ειδικά επαναστατικών, πρέπει να υπάρχει το κοινωνικό υπόβαθρο που αυτό ουσιαστικά γεννά και τη μουσική. Σαν υπάρχει το έναυσμα, η συνθήκη, τότε η μουσική το παίρνει και το σηκώνει μεταφέροντάς του με μαγικές ταχύτητες. Πριν ξαναέρθει ο καπιταλισμός ως χαμαιλέοντας και το οικειοποιηθεί για ακόμη μια φορά.

Πώς ο μουσικός αντιμετωπίζει το σύγχρονο κόσμο;
Δεν μπορώ να συναναστραφώ με καλλιτέχνες που δεν χρησιμοποιούν το βήμα τους να μιλήσουν για ό,τι συμβαίνει γύρω μας και μιλάνε μόνο για την πάρτη τους μην τυχόν τσαλακωθούν. Πείτε ρε, μιλήστε ελεύθερα και δυνατά σε κάθε ευκαιρία. Έχουμε ένα βήμα που πολλοί άνθρωποι που μιλούν πιο σωστά από εμάς, δεν έχουν. Θα κοιτάξουμε πίσω μετά από πολλά χρόνια στο μεγαλειώδες μόκο της πλειοψηφίας των «καλλιτεχνών» μέσα στην κρίση και θα μοιάζει σαν την χαμένη επαναστατική φλόγα της νεότητας που ποτέ δεν εκφράστηκε και δεν γυρίζει πίσω πια.