Johnny Boy: «Θέλω το κοινό να θυμάται την ενέργεια που του δίνω μέσα από την φωνή μου»
Ο ράπερ μιλάει στο loaded με αφορμή το live του στο Ίλιον Plus
Ο νεαρός τραγουδοποιός, (αυτο)συστήνεται στους αναγνώστες του loaded.gr με αφορμή τις εμφανίσεις του στο Σταυρό του Νότου και μας αποκαλύπτει πώς άρχισε να ερμηνεύει την «Ουρά του Αλόγου» στα live του Θανάση Παπακωνσταντίνου.
«Γεννήθηκα τον Σεπτέμβρη του 1984 στη Λάρισα. Εκεί μεγάλωσα. Έφυγα το 2003 και μετά από τη Θεσσαλονίκη, τα Γιάννενα και το Ναύπλιο, ήρθα στην Αθήνα το Νοέμβριο του 2014.
Τη μουσική την αγάπησα από τις μπάντες που έπαιζαν στο θέατρο σκιών. Ο καραγκιόζης και το θέατρο σκιών ήταν ένας μαγικός κόσμος για εμένα. Με τη μουσική άρχισα να ασχολούμαι στα 12. Ζητούσα από τους γονείς μου από πιο μικρή ηλικία ακόμα να μου αγοράσουν μία κιθάρα. Τελικά, μου την έφερε ο νονός μου το 1996, στα γενέθλιά μου - αν θυμάμαι καλά.
Ξεκίνησα μαθαίνοντας να παίζω τραγούδια. Ζώντας την εφηβεία μου, βαριόμουν να μάθω νότες, θεωρίες και αρμονίες. Όταν ζήτησα από τον άνθρωπο που μου μάθαινε τα τραγούδια, τις συγχορδίες και τα αρπίσματα, να μου μάθει εισαγωγές τραγουδιών και μελωδίες στην κιθάρα, εκείνος βρήκε την ευκαιρία και μου έμαθε τις κλίμακες. Και κάπως έτσι άρχισα να αντιλαμβάνομαι λίγο καλύτερα τη μουσική. Νότες δεν ξέρω ακόμα.
Στη Λάρισα, προς τα τέλη του λυκείου, φτιάξαμε ένα σχήμα με το όνομα «Πάλσαρ». Για την ακρίβεια εγώ το βρήκα έτοιμο. Με τα παιδιά ήμασταν φίλοι πριν φτιαχτεί αυτό το σχήμα, και παραμένουμε φίλοι μέχρι σήμερα. Σχεδόν όλοι ζούμε στην Αθήνα, στην ίδια γειτονιά.
Η μουσική άρχισε να γίνεται «επάγγελμα» το 2008. Άλλες φορές ήταν βασικό επάγγελμα, άλλες συμπλήρωμα. Το 2008 αρχίσαμε να παίζουμε στη Θεσσαλονίκη ρεμπέτικα με τον Τάσο τον Κοφοδήμο. Κιθάρα εκείνος, τρίχορδο μπουζούκι εγώ.
Μετά το στρατό πήγα στο Ναύπλιο. Έμεινα δύο χρόνια και έπαιζα κιθάρα σε λαϊκά και ρεμπέτικα σχήματα. Εκεί άρχισα να ασχολούμαι δειλά δειλά με το δημιουργικό κομμάτι της μουσικής. Έγραψα μουσική για δύο παραστάσεις μιας θεατρικής ομάδας φοιτητών. Εκείνη την περίοδο έπαιζα στο Χιλιομόδι Κορινθίας, σε ένα μαγαζί φίλων. Λεγόταν «Στάβλος». Πραγματικά ήταν στάβλος, με άλογα, με πίστα για μαθήματα ιππασίας και με ένα πολύ ζεστό χώρο που λειτουργούσε σαν καφέ.
Το καλοκαίρι του 2012 φώναξαν τον Θανάση Παπακωνσταντίνου. Τότε είχαν κυκλοφορήσει και οι «Μαγγανείες» με τον Γιάννη Χαρούλη, όπου υπήρχε και η «Ουρά του αλόγου». Εκεί ζήτησαν από τον Θανάση να πει το τραγούδι. Ο Θανάσης ανέβασε εμένα. Του άρεσε όπως το είπα και έτσι ξεκινήσαμε να παίζουμε με ένα μικρό σχήμα, κάποιες συναυλίες αλληλεγγύης σε περιοχές της Λάρισας και της Μαγνησίας. Μαζί ήταν ο Μιχάλης Χανιώτης και ο Δημήτρης Κιτσιούλης. Από τότε συμμετέχω στις συναυλίες του σαν τεχνικός, και λέω και ένα-δύο τραγούδια.
Το Νοέμβριο του 2014 έρχομαι μόνιμα στην Αθήνα. Από τότε παίζω σε διάφορα μαγαζιά της πόλης. Έκανα τη μουσική για τρείς θεατρικές παραστάσεις σε σκηνοθεσία του Κωνσταντίνου Ντέλλα και για μία παράσταση σύγχρονου χορού. Στο «Form.At» της Ελεωνόρας Ηλία, ήταν η πρώτη μου επαφή με τον σύγχρονο χορό στο κομμάτι της δημιουργίας. Η συνεργασία μας με τον Κωνσταντίνο Ντέλλα ξεκινάει το 2015 και συνεχίζεται μέχρι σήμερα. Στο «Insomnia» το 2015 είναι η πρώτη φορά που γράφω για κάτι μεγάλο για τα μέτρα μου. Ακολουθεί η παράσταση «Έλλην Βρυκόλαξ: reloaded». Ένα remake που είχα την τύχη να είμαι εκεί. Ύστερα ήρθε η Αντιγόνη. Παρουσιάζεται στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών, στο Μικρό Θέατρο της Αρχαίας Επιδαύρου το καλοκαίρι του 2018. Τον Ιούλιο του 2019 ταξιδεύουμε στην Ιταλία για να παρουσιάσουμε την παράσταση στο πλαίσιο του Mittelfest.
Σε λίγες μέρες θα κυκλοφορήσει το πρώτο μου τραγούδι. Έχει τίτλο «Τα Μαύρα Μη Φοράτε». Και σε μερικούς μήνες από τώρα θα κυκλοφορήσουν και αλλά τραγούδια και μουσικές. Στις εμφανίσεις μας στο Σταυρό του Νότου, θα παρουσιάσουμε το πρώτο τραγούδι που θα κυκλοφορήσει μαζί με άλλα τρία ακυκλοφόρητα. Μαζί φυσικά και τραγούδια αγαπημένων ανθρώπων».
Περισσότερα για τις εμφανίσεις του Αλέξανδρου Κτιστάκη ΕΔΩ: